De Pinguïn Cup

Eindelijk! We waren het al een paar jaar van plan maar andere sporten, familieverplichtingen en gebroken masten dwarsboomde deelname aan de Pinguïn Cup. Dit jaar staat niets ons in de weg en kunnen we eindelijk meedoen aan de najaarscup van WSV Almere-Haven.

De Pinguïn Cup bestaat uit vier zondagen van eind september tot eind oktober, met elke zondag twee races. Het is ook de tijd dat de Herfst zijn intrede doet en ons doorgaans trakteert op wispelturige condities. De ene week zit je in een T-shirtje na te zomeren, de andere week krijg je 26 knopen wind om de oren en komen eindelijk die dure zeillaarzen van pas.

Pinguin Cup: Race 1 & 2

Hennie heeft het te druk met werk, Steven is nog steeds geblesseerd en Lodewijk is aan zijn 57^e hockey seizoen begonnen. Hierdoor krijg ik de crew niet helemaal rond en besluit ik met Rene (voordek) en Rob (kuip) de eerste wedstrijd te varen. Het voelt een beetje onderbemand, maar als ik de voorspellingen zie lijkt dat geen enkel probleem. Net als we er van overtuigd zijn dat we met z’n drieeen moeten varen, zie ik de oproep van Frans in de Bemanning Gezocht groep van R&ZV Naarden. Hij is bootloos en wil opstappen. We nemen de arme jongen onder onze hoede.

Ik bereid me voor op een zeer matige wind. Ik maak me geen illusies en zie het gladde Gooimeer al voor me, net als de langzaam voorbijdrijvende belletjes in het water en het feit dat je een kwartier na de start slechts 30 meter van het startschip ligt. Maar gelukkig niets van dat alles. De wolken sturen een zacht briesje, maar genoeg om echt te kunnen zeilen.

Zoals we van onze overburen WSV Almere-Haven gewend zijn, leggen ze de baan er netjes en professioneel in. Officiele startprocedure met klassenvlaggen, Blue peters en een extra RIB om de startlijn en upwind mark goed in de wind te leggen. Het is elke keer weer een feestje voor de wedstrijdzeiler. Aan boord laat Frans zich van zijn beste kant zien. Ik leg hem even snel uit dat Rob en René helemaal weten wat ze doen, maar geen zeilkennis hebben. Dus als hij tactische calls heeft, vooral roepen!

Het is altijd leuk om een andere zeiler aan boord te hebben, maar ik merk toch dat het niet lekker loopt. Van Frans mag ik alleen sturen. Ik wou dat het zo kon, maar zo werkt Team Fram (nog) niet. Een stukje tactiek, overzicht in het veld, de genuaschoot losgooien bij overstag, de spischoten in beide handen bij drie man en de spischoot aan lij in handen bij vier man, de calls geven… Het komt allemaal bij de taak van de stuurman. Oh en sturen natuurlijk. That’s how we roll at Team Fram. Niet goed, ik geef meteen toe dat het beter zou zijn als de stuurman alleen stuurt, maar op dat niveau zitten we nog niet.

Van Frans mag ik dus alleen maar sturen en moet ik me vooral niet bemoeien met de andere zaken. Het loopt hierdoor anders en anders is niet altijd beter. En als we voor de tweede start er niet helemaal bijzijn met ons hoofd (lees: we zitten lekker te lullen over alles behalve zeilen), starten we te laat. De resultaten zijn matig. Niet slecht, noch goed. Maar we hebben gevaren en dát telt. Ik verwachte niks van deze dag en werd getrakteerd op een heerlijk zeildag met leuke mensen. Wat wil je nog meer.

De eerste zondag kondigt ook de laatste wedstrijd van onze alleskunner Rob aan. Ook hij heeft zich weer enorm ontwikkeld dit seizoen en is zeer waardevol voor ons team. Hij heerst nu niet alleen meer in de kuip, maar neemt ook uitstekend waar op het voordek als René er niet is. Echter is zijn laatste wedstrijd ook een kleine reality check, want hierdoor voelen we allemaal dat ónze laatste wedstrijd ook nabij is.

Pinguin Cup: Race 3 & 4

De tweede zondag kan helemaal niemand op René na. En dit keer staat er iets meer breeze. Gekkenwerk om met twee man te gaan. Ik probeer Hennie nog, plaats een oproep op de Facebook van R&ZV Naarden, maar allemaal tevergeefs. Dan herinner ik me opeens die vrijgezellendag van eind augustus. Die avond waar ons nieuwste bemanningslid Steven zijn arm uit de kom viel. Op die avond was zijn buurman Kasper er ook bij en liet toen al een keer ontvallen dat hij het ook wel leuk zou vinden om ‘een keertje mee te varen’. Nu moet u weten dat Kasper een oud-zeeverkenner is. En die mogen wij graag. Want zoals u wellicht weet is Hennie ook een oud-zeeverkenner. Ik vraag of hij zin heeft om mee te gaan en daar hoeft hij niet lang over na te denken.

Maar met één ervaren voordekker en één nieuweling zou ik graag nog een tweede ervaren man in de pit willen hebben. Dan kan hij of zij Kasper een beetje wegwijs maken aan boord. Maar op al mijn oproepen krijg louter likes, maar die kunnen niet zeilen.

Enigszins noodgedwongen varen we zondag met drie man uit. Maar het voelt als tweeëneenhalf. Niets ten nadelen van Kasper, maar op die Lelievlet zat geen spinnaker en ik vermoed ook geen traveller. We besluiten een half uur eerder uit te varen voor een spoedcursus spinnakeren. En dan beginnen we aan de eerste race.

De wind is best straf, ik schat zo’n 14 knopen, maar mijn iPhone geeft 18 aan. We lopen daardoor continu tegen onze rompsnelheid en kunnen weer eens met z’n allen aan de hoge kant zitten. De eerste race probeer ik zoveel mogelijk te doen, maar dat wordt af en toe teveel. Als ik met twee spischoten in mijn handen en het roer tussen mijn benen ook nog de downhaul van de spiboom wil aantrekken, hoor ik een stemmetje in mijn hoofd: ‘Waar zijn we nu helemaal mee bezig, meneer Cornelissen?’ Iets met ‘teveel hooi’ en ‘een vork’ beken ik het stemmetje.

De start van de tweede race wordt briljant. We sturen Fram bijna tegen de wind in omhoog langs het startschip en hebben dus voorrang op alle indringers. Helaas vinden zij dat niet en worden er weliswaar twee schepen uit de startlijn gedrukt, maar moet ik nog steeds twee Pionnen en nog een onbekend schip ontwijken. Grrrrrr… Dit is weer zo’n protestsituatie. Maar ik heb geen zin om na afloop van de race naar WSV Almere-Haven te rijden dus vaar maar gewoon door. Kasper is inmiddels goed opgewarmd en pakt het spelletje snel op. Hij krijgt meer touwtjes in handen en ik minder. We varen goed en snel, en maken optimaal gebruik van de windshifts.

Voor René is dít zijn laatste wedstrijd. Ook hij is dit seizoen weer gegroeid. Want opeens komt daar de call: “Nu overstag, het is vrij over stuurboord!” ‘Eh hallo? Ben jij nu ook al tacticus?’ Ja dus, want als ik over mijn rechter schouder kijk zie ik dat hij gelijk heeft. We klappen direct en maken een mooie slag over stuurboord. We varen de race goed uit en weten Team Windrose nog in te halen, maar dat de afstand ook groot genoeg was om van ze te winnen op handicap lezen we pas twee dagen later. We doen er na correctie 55 minuten en twee seconden over. Net als de Zahir en delen daarom de achtste plek met deze Pion. Ik vind het een mooi resultaat, maar het mooiste was toch wel Kasper die zich ontpopte als snelle leerling en René die zich als senior voordekker nu ook junior tacticus mag noemen.

Pinguin Cup: Race 5 & 6

Het is inmiddels 12 oktober en eindelijk heb ik een volledige crew. Steven is back on track en kan zijn arm weer gebruiken, Hennie heeft een weekendje geen werk en kan mee en Kasper heeft de smaak te pakken. En als een geraffineerde drugsdealer wil ik dat hij zwaar verslaafd raakt. Hij past perfect binnen die andere zeiljunkies van Team Fram.

Helaas zijn de voorspellingen wederom waardeloos. Vier knopen is vier keer niks. Hiervoor doe ik niet mee. Het is de eerste keer dat we een najaarscup kunnen varen en ik had de hoop op Herfstachtig weer en niet zo’n Indian Summer. Bovendien is dit dan echt de laatste wedstrijd op Fram voor 2014. Nog één keertje vlammen zou leuk zijn.

Als we in de haven zijn staan de windvaantjes van de verschillende boten in één richting. ‘Dat is een goed teken!’, zeg ik monter. We maken de boot klaar en varen uit. Onderweg geven we de Off Duty, een FF65, nog even een sleep naar het startgebied. Leuk bootje, waarom doet ‘ie niet mee met de WAC?

Ochtendnevel hangt als een mooie sluier over het Gooimeer. We kunnen de overkant niet zien en het lijkt net alsof we een kalme zee opvaren met water zover het oog reikt. Op weg naar Almere Haven is het bij vlagen zeer dichte mist met maar 50 meter zicht. Ik moet denken aan dat boek van Stephen King, The Fog. Dan prikken de eerste zeilen en bonte spinnakers door de minuscule waterdruppeltjes, uitgelicht door een bleek najaarszonnetje. Het is schitterend. Wind of geen wind, we vinden het nu al een geweldig laatste zeildag.

Gelukkig klopt de voorspelling ook deze keer niet en staat er toch 5-7 knopen wind. We oefenen de start, maar starten wederom te dicht onder de kluit en hebben veel vuile wind. Als we een gaatje zien tacken we weg en begint Fram te lopen. Al vrij snel klappen we terug naar het midden van de baan. Vrijwel iedereen lijkt direct naar de layline te willen, maar de wind zou vandaag veel gaan draaien, dus blijven we in het midden en maken optimaal gebruik van de shifts. En dat pakt goed uit! We varen ons vrij en liggen ver voorin. En passant maken we ook nog even een paar super strakke overstags. De stijgende lijn van dit seizoen wordt ook in de laatste wedstrijd voortgezet. 

Van de boten uit Naarden gaan we uiteindelijk als tweede over de streep, enkele bootlengtes voor de Knoet en een stuk voor de Kyan. Alleen de Spoom met de ‘Schriers’ aan boord moeten we voor ons dulden. ‘Wow, dit is een goede race mannen!’ Dat is ook wat Xander van de Aquaholic zegt: “Goed gevaren Floris!” Leuk compliment maar toch reageert Hennie enigszins verontwaardigd: “Hoezo alleen Floris? Wij waren ook aan boord!” En gelijk heeft Hennie. Dit is het resultaat van Team Fram.

In de tweede race is de wind constanter, maar maken we dezelfde fout bij de start. We kunnen moeilijker vrijvaren, maar het lukt. De wind draait minder en de bovenboei ligt er goed in. Het maakt de race ook een beetje saai.

De crew draait als een warmgelopen scheepsdiesel; soepel en geolied. Steven staat voor het eerst op het voordek en heeft het snel door. Kasper doet het grootzeil en komt 'zomaar' met een nóg betere manier om de spi te prefeeden. Hennie ‘voor-mij-geen-lierhandels’ Hoenselaar zit helemaal in zijn rol als grinder en tacticus. Kortom, we zijn lekker bezig.

We moeten uiteindelijk genoegen nemen met de bovenste plek van het rechter rijtje. Let wel, op slechts zeven seconden van de boot boven ons. En dat is iets wat mij opviel bij de Pinguïn Cup. De gecorrigeerde tijden liggen dicht bij elkaar. Wat ook opvallend was, is het aantal 28 voeters dat meedoet. Naast een stuk of vijf Pionnen, doen er ook Duetta 860’s, First 285’s en Compromis 888’s mee. Samen met onze Friendship 28 is dat een leuke vloot van gelijkwaardige boten. Jammer dat geen één van deze boten zich liet zien op de Pampus Regatta. Een mooi puntje voor de aankomende vergadering met onze overburen en natuurlijk zijn ze er met de Eemdelta Race 2015.

Als we in de warme Herfstzon terugvaren naar Naarden komt langzaam het besef. Dit was het dan. Dit was seizoen 2014. Volgende week zijn er andere verplichtingen en dus gaat de laatste zondag van de Pinguïn Cup aan ons voorbij. Daarna gaat Fram onder zeil. Dekzeil welteverstaan. En op de bok. We genieten nog even van de laatste vaart onder spi en zijn het erover eens dat we het seizoen met een climax zijn geëindigd: een prachtige zeildag, mooie resultaten en vier grijnzende zeilers.

Seizoen 2014

Vijfentwintig starts, twee nieuwe crewleden, een derde positie als hoogste notering, nul schade, de grootste stijger in het klassement van R&ZV Naarden. Het zijn zomaar wat cijfers en feiten die ons seizoen kenmerken. En ondanks dat we minder wedstrijden dan voorgaande jaren hebben we gevaren, hebben we nog nooit zoveel progressie gemaakt. En dat hebben we bereikt met een handje vol mensen die ik toch even bij naam wil noemen: René, Rob, Steven, Kasper, Ben, Lodewijk en Hennie. Kortom Team Fram! Thanks guys. Tot volgend jaar.

Results:

Zondag 1: 8^e & 10^e v/d 13 (Frans, René, Rob, Floris)

Zondag 2: 12^e & 8^e v/d 18 (René, Kasper, Floris)

Zondag 3: 9^e & 11^e v/d 21 (Steven, Kasper, Hennie, Floris)

Zondag 4: DNC

Stroef in de groove

‘Het loopt niet!’, roep ik geïrriteerd. We hebben de eerste boei gerond en liggen in de vloot van veertien schepen in onze klasse op een 10^e plek. Na de derde boei liggen we zelfs 13^e met de Nessy slechts 120 meter achter ons. Ik maak tactisch waardeloze beslissingen en de manoeuvres lopen ook niet soepel. Met overstag gaan is de lier niet belegd en schiet de overloop los. Dat soort dingen. Het loopt rommelig en het toornt aan mijn humeur.

De wind is minder dan voorspeld. Negen knopen met vlagen twaalf in plaats van dertien knopen met vlagen om en nabij de twintig. Alsof God het ook om te huilen vindt dalen vieze miezerbuien troosteloos op het dek. De wind blijft niet netjes uit het zuiden waaien maar doet af een toe een stapje opzij om vanuit het zuidoosten te blazen. Jammer, want hierdoor is de zuidbaan niet optimaal voor de spinaker en zijn de boten met genaker of zonder spi weer eens in het voordeel.

Dikke tieten

Doordat onze spi nogal een bolle borst heeft, of zoals Frans zou zeggen ‘dikke tieten’, is hij perfect als runner, maar iets minder lekker als reacher. Dus als op het tweede spi rak de wind bijna aandewind invalt blijft de spi in de tas. Alleen de twee Waarschepen durven het aan, verder niemand. Hier komt een genaker of code zero van pas, maar helaas zit die niet in onze garderobe.

Nu we ook de spi niet kunnen hijsen lijkt de wedstrijd verloren. Zo lekker als het vorige week liep, zo stroef loopt het nu. Ik moet denken aan Ajax dat vaak na een belachelijk goede wedstrijd in de C.L. de week erna verliest van een gepromoveerde Jupiler-club uit de polder. Goed, het is niet anders. De tering naar de nering zetten, zou Rutte zeggen. Dus gaat de knop om en proberen we het beste ervan te maken. Vergeet de wedstrijd, vergeet de anderen. ‘Gewoon lekker zeilen’ is het devies.

Langzaam kruipt en sijpelt de olie door alle gelederen van de crew en komt Team Fram in de groove. Ook de tactische beslissingen zijn beter en er wordt op het scherpst van de snede gestuurd.

Maritieme oerkreet

De eerste boten lopen we weer in. Boten die we op handicap overigens ver achter ons moeten laten, maar toch, het zorgt voor meer ‘crew hapinness’. Na de Clara passeren we de Orion en de Atlantis. En dan liggen we op ramkoers met de Knoet en de Lyra. Beiden zijn al bezig op het volgende downwind rak met een fok te loevert terwijl wij nog naar boven kruisen. Gelukkig varen wij over bak. Maar ze zien ons niet. Nee, ze zien ons echt niet. Het wordt tijd voor die maritieme oerkreet: “BAKBOORD!” En even lijkt er paniek op beide boten. Ik moet nog steeds vallen om een aanvaring te vermijden, maar maak er verder geen protest van.

We varen al een stuk beter, maar het spinnaker hijsen gaat vanavond verre van vlekkeloos. Na de zandloper op het vorige rak lijkt de spi nu vast te zitten. Althans, dat denken we, maar als we er zeker van zijn dat het doek nergens achter haakt, kan het niet anders dan dat het natte spinnakerdoek aan het natte grootzeil plakt. En dat zorgt voor teveel weerstand. Als de spi eenmaal loslaat en staat moeten we die twee Vega’s passeren. Dat móét voor het moraal, want ook al winnen we er niet van op handicap, het zorgt wel voor een beetje glans op deze doffe avond.

Als een luipaard besluipen we de twee Vega’s. Ze varen vlak achter elkaar (zonder spi) als wij (met spi) eraan komen. Ik kan er overheen, maar dat is een te groot risico. Als zij gaan loeven ben ik nergens, zij hebben immers geen spi. Alsof de Vrijheid gedachte kan lezen, loeft hij al iets op. Dus gaan wij er onder door. Het lukt en we passeren hem. Als we naast de Lyra liggen draai ik Fram naar buiten en gaat de spi er vroeg af. Ik had langer kunnen spinnakeren, maar daar zou ik niets mee opschieten. De Lyra moet ik ruimte geven bij de benedenboei en als ik er iets voor lig, moet ik er omheen. And that’s not part of the plan. De Lyra rondt de boei netjes en strak. Iets te strak, waardoor er een gat valt tussen hem en de boei op de nieuwe koers. Het gat waar ik op hoopte, want als we oploeven prik ik de neus precies tussen de ton en de Lyra en zijn we ook die voorbij.

Teamwork

We houden ze achter ons en op het laatste spi rak, spinnakeren we tot het gaatje. De spi gaat er op de boei af. Dat is netjes, maar was eigenlijk niet te bedoeling. Ik vertrouw op de crew en met name op Rob en stuur Fram tijdens het binnenhalen omhoog. Met grote halen trekt Rob de spi binnen die weer wind wil vangen op de nieuwe aandewindse koers. Rob geeft ‘m echter geen kans, terwijl René het voordek in luttele seconden weer vrij heeft gemaakt trekt Lodewijk het grootzeil aan. Geweldig. Dit is Team Fram! Met de nadruk op TEAM!

Zie hier de GoPro beelden van de acties. Je moet wel ingelogd zijn op Facebook om ze te kunnen zien: 

Bericht door Team Fram.

Naar de finish toe loopt de Lyra weer op ons in. Ik moet het toegeven, de Vega vaart op deze koers gewoon harder. En toch zou ik 10% sneller moeten zijn. Dat is een halve knoop. Ik kan ze alleen maar achter me houden door te loeven en dat doe ik ook. Vlak voor de finish val ik en geef ik ze ruimte om ook te finishen. Achter ons. Dat dan weer wel. We gaan als achtste over de streep en zijn blij dat we nog vijf boten hebben kunnen inhalen.

Op handicap houden we alleen de Nessy, Atlantis en Orion achter ons. Het maakt niet uit. Deze wedstrijd strepen we weg. Wat ik belangrijker vind was de mentaliteit aan boord. Het feit dat we ‘de knop’ om konden zetten en toch nog wat boten in hebben gehaald. Dat is de mentaliteit van een… juist… Winnaar!

Crew: Rene, Rob, Lodewijk, Floris

Wind: ZZO 7-11kn

Baan: 15 Zuid kort

Finish: 11^e vd 14

Debuutwedstrijd

‘Heb jij ook je A-diploma in het buitenbad ‘de Meent’ in Breukelen gehaald? Ik ook! Zeilkamp Vinea in Langweer? Ja die ken ik. Lekker door de trekgaten kruisen naar de Kalverstraat? Deden wij vroeger ook.’ Nee dit was geen date, dit was een biertje en bijbehorend gesprek na een tenniswedstrijd. Het gesprek eindigde met mijn vraag: “Wat doe jij woensdagavond 4 juni?”

Gisteravond wás het woensdagavond 4 juni en haalde ik de tennisman Steven op voor zijn debuutwedstrijd op Fram. Steven heeft dus een zwemdiploma, maar belangrijker nog, hij heeft zeilervaring. Geen wedstrijdervaring (op de Vinea wedstrijdjes na dan) maar hij kent het Piraatje, de Flits en de Valk van binnen en van buiten. En nu leert hij ook ons racemonster kennen.

Steven (links) en Floris (rechts)

Framsiaans voor beginners

Verder zijn Hennie en René ook van de partij en lijken we ook deze week weer een top team te hebben samengesteld. We leggen Steven kort uit hoe we de dingen noemen aan boord. “Ja dat is de overloop. Of traveller, want zo noemen we ‘m ook. Maar als we zeggen ‘zet de wagen omhoog’, dan bedoelen we ook dat ding.” ‘Is het niet handiger om het bij één naam te houden?’, vraagt Steven. Eh, ja daar heeft hij een punt. Bij de eerste overstag roept Hennie ‘Harp’ naar onze voordekker. René begrijpt dit commando en trekt direct de genua binnen de zeereling. Nadat Steven een spoedcursus Framsiaans heeft gehad focussen we ons op de start.

De start

‘Over bak langs de lijn omhoog en dan afvallen, spi hijsen en gaan.’ Zo gezegd, zo gedaan en we starten redelijk. We proberen los te komen van de Viva La Vida en komen langszij met de Windrose. Dan krijgen we een zuchtje vrije wind en ronden de eerste ton mooi aan de binnenkant. Hierna begint het kruisrak. Lange slagen over bak en korte over stuur. We liggen nog steeds gelijk met de Windrose. Zij liggen iets voor, maar lager, waardoor wij voorrang hebben als zij tacken. En dat doen ze. Helaas, moeten ze vrijwel direct terugklappen als wij over bak aankomen.

We liggen derde met de Aquaholic voor ons en daarvoor de Geusje. Dan komt de Ferox nog over ons heen en uiteindelijk liggen we vierde. Het gevecht met de Windrose gaat door. Als onze paden elkaar weer kruizen kiest Bert eieren voor zijn geld en dipt onder ons door. We varen naar de bovenboei en gaan spinnakeren. We leggen Steven nog even uit wat we gaan doen en wat we van hem verwachten. Hij pakt het snel op en de zeilschool en vakanties op Loosdrecht betalen zich uit.

We zetten de spi en kruisen in twee slagen af naar de A-boei. Vervolgens kruisen we weer omhoog. De handeling loopt gesmeerd. Er worden geen grote fouten gemaakt. Het loopt soepel en dat maakt mij blij. Maar telkens als wij een goede race varen maakt een nieuwe spanning zich meester van mij. Enerzijds ben je blij dat het goed gaat, maar anderzijds groeit de angst om het te… hoe zal ik het zeggen, verkloten. Als alles eenmaal gesmeerd gaat moet het gesmeerd blijven gaan anders is alles voor niets geweest.

Frikandel

Gelukkig is Steven ook fanatiek en doet hij wat er van hem verwacht wordt. Hij moet even wennen aan ‘onderlijkstrekkers’, ‘cunninghams’, de overloop, gewichtstrim en de ‘barberhaulers’. Aan die laatste moesten wij ook even wennen, want die zitten er pas twee dagen op. Maar comfort went snel, dus na het eerste spirak waren de barberhaulers net zo gewoon als een broodje frikandel speciaal met curry en uitjes en extra mayo.

De Windrose ligt iets achter ons, maar niet genoeg om hem op handicap te verslaan. De Aquaholic ligt voor ons en zullen we helemaal niet op handicap kunnen verslaan. Dan maar ‘even’ passeren voor de finish. Maar zij zijn niet te kloppen vanavond en varen een super strakke race. Goed gedaan mannen en vrouw!

Wij gaan als vijfde boot door de finish. Een goed resultaat waar we trots op mogen zijn. We hebben strak gevaren, lekker gezeild en de sfeer was top. Steven is ruimschoots geslaagd en meteen gecontracteerd voor Team Fram.

Protest

We varen terug naar de box terwijl de donkere wolken de regen loslaten. Het welverdiende biertje drinken we in het clubhuis. Hier word ik nog even getrakteerd op een lopend protest van vorige week. Het ad hoc besluit om de snelle klasse een langere baan te laten varen is niet officieel aangekondigd via de wedstrijdbepalingen. Waardoor de snelle Boot A gewoon de korte baan heeft gevaren en uiteraard eerste is geworden. Nu wil Boot A helemaal niet eerste worden(!), maar wil deze meneer de wedstrijdcommissie ‘opvoeden’ en pakt ons op deze vormfout. Met ons besluit zijn boot B en C het weer niet eens en voor je het weet ontstaat er een Moszkowistische jurisprudentie waar je ‘U’ tegen zegt. Het houdt ons maandag, dinsdag en woensdag goed af van het werk, als we trachten een goede oplossing te vinden. Ook dat hoort bij dit pro deo werk.

Uiteindelijk heeft Boot A zijn punt gemaakt, hebben wij onze les gehad (duh) en trekt hij zich op ons advies terug uit de betreffende wedstrijd. Zeer sportief, al was het met een zeer sportief zetje in de rug.

Uitslag

Dan is het zover en komt de uitslag. ‘Linker rijtje definitely!’, voorspelt onze voordekker. ‘Anders vreet ik mijn schoen op!’ Hoewel ik dat graag zou willen zien, filmen en op Youtube zou willen zetten, komt het daar niet van. Net niet. Want we worden 9^e van de 18. Dat is dus nét het linker rijtje. De Aquaholic wordt knap vierde en de Knoet vaart weer eens een paaltje met twee vingers in de neus en een handicap waar hij het niet mee eens is. Wie wel?

Smells like teen spirit

Leuker is misschien nog wel wat er onderaan het rechter rijtje gebeurt. Want sinds een maandje vaart de Nirwana 2 mee. Een te gekke aanwinst voor onze competitie. Niet omdat het zo’n vette raceboot is, of omdat de crew vroeger op een Volvo Ocean 70 stond, nee gewoon omdat Hennie en ik nu niet meer de jongste schippers zijn. Want deze crew heeft een gemiddelde leeftijd van 19,5 waarmee de gemiddelde leeftijd van onze competitie aanzienlijk naar beneden gaat (hoewel Yannick ook zijn steentje bijdraagt hoor Rob). En als zij dan eenmaal mijn leeftijd hebben, zullen ze vast alleen maar paaltjes varen. Laat staan als ze jullie leeftijd hebben ;-)

Crew: Steven, René, Hennie, Floris

Wind: ZO  4-10kn

Baan: 7

Finish: 9^e (vd 18)

De D van draaien, dwars, drama en DSQ

De vierde wedstrijd zag ik als een herkansing van de matige wedstrijd van vorige week. ’s Middags bleek Hennie toch wel mee te kunnen, waarop Lodewijk met zijn overvolle agenda graag zijn plaats afstond aan meneer Hoenselaar.

De start

We beginnen geconcentreerd aan de startprocedure en met succes. We starten netjes. Niet goed, niet slecht. We hebben nog een beetje vuile wind, maar als er een zuchtje vrije wind ontstaat tussen de boten boven ons spuiten we vooruit. We draaien om de ton en gooien de spi erop. Er is nog wat verwarring over de commando’s die over het dek klinken, maar vooralsnog zijn we in de race. We halen wat boten in en proberen aansluiting te vinden bij de kopgroep.

Schietgebedje

De Kyan, Spoom, Knoet en Brizzo zijn van de partij maar zijn (nog) geen partij voor ons. Ze varen hard voor ons uit. Bij de tweede ton wordt het script van dit zeilverhaal plotseling gewijzigd in een actiefilm. Met onze 75 vierkante meter zeil denderen we op de boei af. Naast ons de Viva la Vida en aan de andere kant de Gooliath. De boei werkt als een trechter en zowel onze giek als spinnakerboom raken bijna de zeilen van onze buren. En voor ons vaart de Knoet die inmiddels geen wind meer heeft. Schipper Jan Hesselink ziet het blauw-gele gevaar van onze spi, accepteert zijn lot en berust zich in een aanvaring.

Maar die komt er niet van. Want ondanks een hoop geschreeuw van Jan en Alleman, sturen wij netjes om de ton en loeven we strak achter de Knoet op. De Viva la Vida kiest eieren voor zijn geld en rondt de ton niet. Eigenlijk een DSQ’tje, maar we zeggen er niks van.

Kudde stieren

We varen hoog naar de volgende boei, vlak achter de Knoet en met de Windrose in ons kielzog. De Windrose maakt een slag, maar wij lijken de boei in één keer te halen. Maar 100 meter voor de boei draait (met een 'd') de wind. We halen ‘m niet meer en moeten overstag. Ik draai maar boven mij ligt de Windrose die naar binnen komt, waardoor ik niet direct kan doordraaien en moet wachten tot de Windrose voorbij is. We blijven even met de neus in de wind en draaien scherp achter de Windroos door, maar de vaart is er helemaal uit en we dobberen (met een 'd') over stuurboord verder. En dan zie ik tot mijn grote schrik het hele veld aankomen over bak. Het houdt het midden tussen en kudde opgefokte stieren en een op hol geslagen goederentrein, in volle vaart met weinig ruimte en intentie om uit te wijken.

Terwijl wij dwars (met een 'd') op de layline liggen horen we de beukende boegen steeds dichterbij komen. En als we nu niet snel weg zijn, beuken ze niet alleen door het water! De eerste begint te schreeuwen. Ja, ik weet het, ik zit fout, maar ik heb geen ‘ctrl+z’ op mijn boot. De Geusje schreeuwt en stuurt onder mij door, net als één van de Noorse Folksboten. De Atlantis komt er ook aan en moet uitwijken. Evenals de Funrunner. De actiefilm houdt nu het midden tussen een drama (met een 'd') en slapstick. We verontschuldigen ons voor wat het waard is. Als de scheldwoorden omgezet konden worden in wind, dan kregen we nu 50 knopen wind om de oren.

DSQ (met een 'd')

Hoewel we geen ‘protest’ hebben gehoord en ook geen vlaggetje hebben gezien gaan we er vanuit dat we gediskwalificeerd zijn. De aansluiting met de kopgroep zijn we kwijt, maar we zijn Team Fram en geven natuurlijk niet op. Vol goede moed, maar enigszins gegeneerd gaan we door. De rest van de race gaat foutloos. De zuidwester baan ligt er mooi in en we twijfelen of we de spinnaker rakken moeten afkruisen. Vlak voor de benedenwindse boei wordt duidelijk dat dát wel moet.

We gooien de spi naar beneden en de wind draait iets waardoor we gijpen. We kunnen de spi nu aan de binnenkant van het grootzeil binnenhalen, maar moeten nog even terug gijpen voor de boeironding. Dit gaat gelukkig goed en iedereen houdt zijn hoofd (koel) waardoor we nog een paar boten in halen.

Finish

Eric Zuidmeer doet met zijn Saffier eindelijk weer mee en haalt ons vlak voor de finish in. Jammer, maar niet erg want op handicap winnen we wel van hem. In de haven wil ik niet te lang aan boord blijven, want ik verwacht een pittig gesprek in de protestkamer. Maar als Hennie en ik ons met rechte rug naar het Behouden Huys begeven, komen we er vanaf met een ‘dat was niet zo slim hè!’. We verontschuldigen ons nogmaals en wachten op de uitslag. We gingen als 10^e over de streep en zijn uiteindelijk dertiende (met een 'd') geworden in een veld van 21 schepen. Wat ons betreft een prima resultaat gezien het drama bij de derde boei, de D-boei.

Crew: Rob, René, Hennie, Floris

Wind: 15 kn ZW

Baan: 12 ZW lang

Finish: 13e van de 21

De Hennie Hoenselaar Cup

Voor de tweede keer in de geschiedenis

van de R&ZV Naarden werd de Hennie Hoenselaar Cup gehouden. En nu hoor ik u denken ‘Hé, dat is grappig, er vaart ook een Hennie Hoenselaar bij Team Fram aan boord!’. Dat klopt! En ik zal u vertellen dat het om één en dezelfde Hennie Hoenselaar gaat.

Geschiedenis
19 Augustus 2010 stapte Hennie Hoenselaar voor het eerst bij ons aan boord om er vervolgens niet meer af te stappen. In zijn stormachtige carrière bij Team Fram en de vereniging heeft hij zich niet alleen opgewerkt tot onmisbaar bemanningslid, maar ook tot volwaardig lid van het bestuur. En heeft hij voor elkaar gekregen wat slechts enkele zeiliconen wereldwijd is gelukt. Een prestigieuze zeilwedstrijd die naar jou is vernoemd, en dát zonder een wedstrijd te winnen of juist roemrijk te vergaan tijdens een heroïsche zeilrace.

Afkicken
Toen vorig jaar de WAC ten einde liep, bleek de bodem van ons wedstrijdfanatisme nog niet bereikt. ‘Waarom gaan we volgende week woensdag niet zeilen?’, vroeg Hennie. Nu moet u even het engelenkoor erbij denken (‘halleluja’); De Hennie Hoenselaar Cup was geboren. Nog één woensdagavond het water op omdat we er gewoon geen genoeg van kunnen krijgen. Ik noem het ook wel de afkickwedstrijd.


Verkiezingen
Ik kan voor de verandering eens vroeg in de haven zijn. Gelukkig maar, want Ben zit de hele dag op het stembureau en is er dus niet bij. Nu heeft hij ook nog eens de pech dat ik de commercial voor de verkiezingen in opdracht van Rijksoverheid heb gemaakt, dus verwacht ik een ongekend hoge opkomst bij de stembureaus. René had iets met een ouderavond, dus werden Lodewijk en Feike ingevlogen. Feike, die vorig seizoen twee wedstrijden had meegevaren, had een goede indruk achtergelaten. En toen hij aan boord stapte en de overloop bespeelde zoals Jimi Hendrix zijn Stratocaster bespeelde, vroeg ik mij af waarom ik hem niet vaker heb meegevraagd.


Baan
’s Middags sms ik Bert dat als de wind maar ook een beetje westelijk invalt, hij de borden van de Westbaan moet meenemen.

Dit is de baan waar de spinaker langer dan twee minuten kan staan en wij over het algemeen een beetje meters kunnen maken. Als we aan de gegrilde Zeeburger zitten in het Havencafé zie ik Bert met het bord. De grote zwarte cijfers willigen mijn wens in; het wordt baan 13, de Westbaan. Op Facebook fonkelt inmiddels de eerste echte HH Cup. Een jaloersmakende bokaal waarvoor we graag nog even de blaren op onze handen trimmen.

Start
De start was redelijk, ware het niet dat de wind precies 1 minuut voor het startsignaal wegvalt. Ook dat is het Gooimeer. We dobberen richting de eerste boei en besluiten de spi bij te zetten op dit aan-de-windse rak. Na de boei gijpen we met de spi en reachen we tot Almere. De wind valt half in en we lopen de Vega en de Volksboot eruit. De Roxane en Geusje zijn ver aan kop gevolgd door de Knoet en Team Windrose. Ze lopen hard en we lopen maar moeizaam in. Ook op het spirak lukt het ons niet om ver in te lopen.

Grote rakken, snel thuis
Doordat de wind eigenlijk Zuidwest is kunnen we het kruisrak in een slag terugzeilen. Lodewijk stuurt de boot strak naar de finish en Hennie en Feike trimmen de zeilen uiterst nauwkeurig. Ik lig op het voordek, keek en zag dat het goed was. We finishen als vijfde, maar zullen wel weer achteraan eindigen. We worden achtste van de tien deelnemende schepen. Hoewel we geen grote fouten hebben gemaakt (eigenlijk ook geen kleine) eindigen weer dramatisch. De wanhoop maakt zich meester. Waar ligt het nou aan? De matige genua 1? De boot? De handicap? De crew? Vertel het me, alstublieft! Enkele dagen later zou een oplossing zich aandienen onder het genot van een biertje, maar daarover meer in het volgende verslag.

De uitreiking
Natuurlijk moeten we naar het clubhuis voor de uitreiking. Hennie heeft beloofd dat hij de winnaar gaat zoenen. Jammer genoeg, maar begrijpelijk, breekt hij deze belofte en krijgt de winnaar, Jan Hesselink van de Knoet, een ferme handdruk en die prachtige HH Cup. Een nieuwe traditie is geboren en R&ZV Naarden mag een prachtige wedstrijd toevoegen aan haar regattaportfolio.

Crew: Feike, Hennie, Lodewijk, Floris
Finish: 8e (van de tien)
Baan: 13
Wind: 8kts WZW