De Pinguïn Cup

Eindelijk! We waren het al een paar jaar van plan maar andere sporten, familieverplichtingen en gebroken masten dwarsboomde deelname aan de Pinguïn Cup. Dit jaar staat niets ons in de weg en kunnen we eindelijk meedoen aan de najaarscup van WSV Almere-Haven.

De Pinguïn Cup bestaat uit vier zondagen van eind september tot eind oktober, met elke zondag twee races. Het is ook de tijd dat de Herfst zijn intrede doet en ons doorgaans trakteert op wispelturige condities. De ene week zit je in een T-shirtje na te zomeren, de andere week krijg je 26 knopen wind om de oren en komen eindelijk die dure zeillaarzen van pas.

Pinguin Cup: Race 1 & 2

Hennie heeft het te druk met werk, Steven is nog steeds geblesseerd en Lodewijk is aan zijn 57^e hockey seizoen begonnen. Hierdoor krijg ik de crew niet helemaal rond en besluit ik met Rene (voordek) en Rob (kuip) de eerste wedstrijd te varen. Het voelt een beetje onderbemand, maar als ik de voorspellingen zie lijkt dat geen enkel probleem. Net als we er van overtuigd zijn dat we met z’n drieeen moeten varen, zie ik de oproep van Frans in de Bemanning Gezocht groep van R&ZV Naarden. Hij is bootloos en wil opstappen. We nemen de arme jongen onder onze hoede.

Ik bereid me voor op een zeer matige wind. Ik maak me geen illusies en zie het gladde Gooimeer al voor me, net als de langzaam voorbijdrijvende belletjes in het water en het feit dat je een kwartier na de start slechts 30 meter van het startschip ligt. Maar gelukkig niets van dat alles. De wolken sturen een zacht briesje, maar genoeg om echt te kunnen zeilen.

Zoals we van onze overburen WSV Almere-Haven gewend zijn, leggen ze de baan er netjes en professioneel in. Officiele startprocedure met klassenvlaggen, Blue peters en een extra RIB om de startlijn en upwind mark goed in de wind te leggen. Het is elke keer weer een feestje voor de wedstrijdzeiler. Aan boord laat Frans zich van zijn beste kant zien. Ik leg hem even snel uit dat Rob en René helemaal weten wat ze doen, maar geen zeilkennis hebben. Dus als hij tactische calls heeft, vooral roepen!

Het is altijd leuk om een andere zeiler aan boord te hebben, maar ik merk toch dat het niet lekker loopt. Van Frans mag ik alleen sturen. Ik wou dat het zo kon, maar zo werkt Team Fram (nog) niet. Een stukje tactiek, overzicht in het veld, de genuaschoot losgooien bij overstag, de spischoten in beide handen bij drie man en de spischoot aan lij in handen bij vier man, de calls geven… Het komt allemaal bij de taak van de stuurman. Oh en sturen natuurlijk. That’s how we roll at Team Fram. Niet goed, ik geef meteen toe dat het beter zou zijn als de stuurman alleen stuurt, maar op dat niveau zitten we nog niet.

Van Frans mag ik dus alleen maar sturen en moet ik me vooral niet bemoeien met de andere zaken. Het loopt hierdoor anders en anders is niet altijd beter. En als we voor de tweede start er niet helemaal bijzijn met ons hoofd (lees: we zitten lekker te lullen over alles behalve zeilen), starten we te laat. De resultaten zijn matig. Niet slecht, noch goed. Maar we hebben gevaren en dát telt. Ik verwachte niks van deze dag en werd getrakteerd op een heerlijk zeildag met leuke mensen. Wat wil je nog meer.

De eerste zondag kondigt ook de laatste wedstrijd van onze alleskunner Rob aan. Ook hij heeft zich weer enorm ontwikkeld dit seizoen en is zeer waardevol voor ons team. Hij heerst nu niet alleen meer in de kuip, maar neemt ook uitstekend waar op het voordek als René er niet is. Echter is zijn laatste wedstrijd ook een kleine reality check, want hierdoor voelen we allemaal dat ónze laatste wedstrijd ook nabij is.

Pinguin Cup: Race 3 & 4

De tweede zondag kan helemaal niemand op René na. En dit keer staat er iets meer breeze. Gekkenwerk om met twee man te gaan. Ik probeer Hennie nog, plaats een oproep op de Facebook van R&ZV Naarden, maar allemaal tevergeefs. Dan herinner ik me opeens die vrijgezellendag van eind augustus. Die avond waar ons nieuwste bemanningslid Steven zijn arm uit de kom viel. Op die avond was zijn buurman Kasper er ook bij en liet toen al een keer ontvallen dat hij het ook wel leuk zou vinden om ‘een keertje mee te varen’. Nu moet u weten dat Kasper een oud-zeeverkenner is. En die mogen wij graag. Want zoals u wellicht weet is Hennie ook een oud-zeeverkenner. Ik vraag of hij zin heeft om mee te gaan en daar hoeft hij niet lang over na te denken.

Maar met één ervaren voordekker en één nieuweling zou ik graag nog een tweede ervaren man in de pit willen hebben. Dan kan hij of zij Kasper een beetje wegwijs maken aan boord. Maar op al mijn oproepen krijg louter likes, maar die kunnen niet zeilen.

Enigszins noodgedwongen varen we zondag met drie man uit. Maar het voelt als tweeëneenhalf. Niets ten nadelen van Kasper, maar op die Lelievlet zat geen spinnaker en ik vermoed ook geen traveller. We besluiten een half uur eerder uit te varen voor een spoedcursus spinnakeren. En dan beginnen we aan de eerste race.

De wind is best straf, ik schat zo’n 14 knopen, maar mijn iPhone geeft 18 aan. We lopen daardoor continu tegen onze rompsnelheid en kunnen weer eens met z’n allen aan de hoge kant zitten. De eerste race probeer ik zoveel mogelijk te doen, maar dat wordt af en toe teveel. Als ik met twee spischoten in mijn handen en het roer tussen mijn benen ook nog de downhaul van de spiboom wil aantrekken, hoor ik een stemmetje in mijn hoofd: ‘Waar zijn we nu helemaal mee bezig, meneer Cornelissen?’ Iets met ‘teveel hooi’ en ‘een vork’ beken ik het stemmetje.

De start van de tweede race wordt briljant. We sturen Fram bijna tegen de wind in omhoog langs het startschip en hebben dus voorrang op alle indringers. Helaas vinden zij dat niet en worden er weliswaar twee schepen uit de startlijn gedrukt, maar moet ik nog steeds twee Pionnen en nog een onbekend schip ontwijken. Grrrrrr… Dit is weer zo’n protestsituatie. Maar ik heb geen zin om na afloop van de race naar WSV Almere-Haven te rijden dus vaar maar gewoon door. Kasper is inmiddels goed opgewarmd en pakt het spelletje snel op. Hij krijgt meer touwtjes in handen en ik minder. We varen goed en snel, en maken optimaal gebruik van de windshifts.

Voor René is dít zijn laatste wedstrijd. Ook hij is dit seizoen weer gegroeid. Want opeens komt daar de call: “Nu overstag, het is vrij over stuurboord!” ‘Eh hallo? Ben jij nu ook al tacticus?’ Ja dus, want als ik over mijn rechter schouder kijk zie ik dat hij gelijk heeft. We klappen direct en maken een mooie slag over stuurboord. We varen de race goed uit en weten Team Windrose nog in te halen, maar dat de afstand ook groot genoeg was om van ze te winnen op handicap lezen we pas twee dagen later. We doen er na correctie 55 minuten en twee seconden over. Net als de Zahir en delen daarom de achtste plek met deze Pion. Ik vind het een mooi resultaat, maar het mooiste was toch wel Kasper die zich ontpopte als snelle leerling en René die zich als senior voordekker nu ook junior tacticus mag noemen.

Pinguin Cup: Race 5 & 6

Het is inmiddels 12 oktober en eindelijk heb ik een volledige crew. Steven is back on track en kan zijn arm weer gebruiken, Hennie heeft een weekendje geen werk en kan mee en Kasper heeft de smaak te pakken. En als een geraffineerde drugsdealer wil ik dat hij zwaar verslaafd raakt. Hij past perfect binnen die andere zeiljunkies van Team Fram.

Helaas zijn de voorspellingen wederom waardeloos. Vier knopen is vier keer niks. Hiervoor doe ik niet mee. Het is de eerste keer dat we een najaarscup kunnen varen en ik had de hoop op Herfstachtig weer en niet zo’n Indian Summer. Bovendien is dit dan echt de laatste wedstrijd op Fram voor 2014. Nog één keertje vlammen zou leuk zijn.

Als we in de haven zijn staan de windvaantjes van de verschillende boten in één richting. ‘Dat is een goed teken!’, zeg ik monter. We maken de boot klaar en varen uit. Onderweg geven we de Off Duty, een FF65, nog even een sleep naar het startgebied. Leuk bootje, waarom doet ‘ie niet mee met de WAC?

Ochtendnevel hangt als een mooie sluier over het Gooimeer. We kunnen de overkant niet zien en het lijkt net alsof we een kalme zee opvaren met water zover het oog reikt. Op weg naar Almere Haven is het bij vlagen zeer dichte mist met maar 50 meter zicht. Ik moet denken aan dat boek van Stephen King, The Fog. Dan prikken de eerste zeilen en bonte spinnakers door de minuscule waterdruppeltjes, uitgelicht door een bleek najaarszonnetje. Het is schitterend. Wind of geen wind, we vinden het nu al een geweldig laatste zeildag.

Gelukkig klopt de voorspelling ook deze keer niet en staat er toch 5-7 knopen wind. We oefenen de start, maar starten wederom te dicht onder de kluit en hebben veel vuile wind. Als we een gaatje zien tacken we weg en begint Fram te lopen. Al vrij snel klappen we terug naar het midden van de baan. Vrijwel iedereen lijkt direct naar de layline te willen, maar de wind zou vandaag veel gaan draaien, dus blijven we in het midden en maken optimaal gebruik van de shifts. En dat pakt goed uit! We varen ons vrij en liggen ver voorin. En passant maken we ook nog even een paar super strakke overstags. De stijgende lijn van dit seizoen wordt ook in de laatste wedstrijd voortgezet. 

Van de boten uit Naarden gaan we uiteindelijk als tweede over de streep, enkele bootlengtes voor de Knoet en een stuk voor de Kyan. Alleen de Spoom met de ‘Schriers’ aan boord moeten we voor ons dulden. ‘Wow, dit is een goede race mannen!’ Dat is ook wat Xander van de Aquaholic zegt: “Goed gevaren Floris!” Leuk compliment maar toch reageert Hennie enigszins verontwaardigd: “Hoezo alleen Floris? Wij waren ook aan boord!” En gelijk heeft Hennie. Dit is het resultaat van Team Fram.

In de tweede race is de wind constanter, maar maken we dezelfde fout bij de start. We kunnen moeilijker vrijvaren, maar het lukt. De wind draait minder en de bovenboei ligt er goed in. Het maakt de race ook een beetje saai.

De crew draait als een warmgelopen scheepsdiesel; soepel en geolied. Steven staat voor het eerst op het voordek en heeft het snel door. Kasper doet het grootzeil en komt 'zomaar' met een nóg betere manier om de spi te prefeeden. Hennie ‘voor-mij-geen-lierhandels’ Hoenselaar zit helemaal in zijn rol als grinder en tacticus. Kortom, we zijn lekker bezig.

We moeten uiteindelijk genoegen nemen met de bovenste plek van het rechter rijtje. Let wel, op slechts zeven seconden van de boot boven ons. En dat is iets wat mij opviel bij de Pinguïn Cup. De gecorrigeerde tijden liggen dicht bij elkaar. Wat ook opvallend was, is het aantal 28 voeters dat meedoet. Naast een stuk of vijf Pionnen, doen er ook Duetta 860’s, First 285’s en Compromis 888’s mee. Samen met onze Friendship 28 is dat een leuke vloot van gelijkwaardige boten. Jammer dat geen één van deze boten zich liet zien op de Pampus Regatta. Een mooi puntje voor de aankomende vergadering met onze overburen en natuurlijk zijn ze er met de Eemdelta Race 2015.

Als we in de warme Herfstzon terugvaren naar Naarden komt langzaam het besef. Dit was het dan. Dit was seizoen 2014. Volgende week zijn er andere verplichtingen en dus gaat de laatste zondag van de Pinguïn Cup aan ons voorbij. Daarna gaat Fram onder zeil. Dekzeil welteverstaan. En op de bok. We genieten nog even van de laatste vaart onder spi en zijn het erover eens dat we het seizoen met een climax zijn geëindigd: een prachtige zeildag, mooie resultaten en vier grijnzende zeilers.

Seizoen 2014

Vijfentwintig starts, twee nieuwe crewleden, een derde positie als hoogste notering, nul schade, de grootste stijger in het klassement van R&ZV Naarden. Het zijn zomaar wat cijfers en feiten die ons seizoen kenmerken. En ondanks dat we minder wedstrijden dan voorgaande jaren hebben we gevaren, hebben we nog nooit zoveel progressie gemaakt. En dat hebben we bereikt met een handje vol mensen die ik toch even bij naam wil noemen: René, Rob, Steven, Kasper, Ben, Lodewijk en Hennie. Kortom Team Fram! Thanks guys. Tot volgend jaar.

Results:

Zondag 1: 8^e & 10^e v/d 13 (Frans, René, Rob, Floris)

Zondag 2: 12^e & 8^e v/d 18 (René, Kasper, Floris)

Zondag 3: 9^e & 11^e v/d 21 (Steven, Kasper, Hennie, Floris)

Zondag 4: DNC

Prima

Wind, zon en een mooie selectie in de kuip. Vanavond lijkt een topavond te worden. Een lekkere bries uit het west-zuidwesten vliegt met 12 knopen over het dek. Waar René na een korte griep weer heerst. Het griepje heeft hem vijf kilo lichter gemaakt waarop ik nogal ontactisch enthousiast reageer. Kilo’s laten we graag op de steiger. In de kuip maakt Steven zich op voor zijn derde wedstrijd als ‘official crewmember of Team Fram’. En na een lange afwezigheid is Hennie ook weer aan boord. Ik heb er zin in en een gezonde wedstrijdspanning prikkelt al mijn zintuigen. Let’s go!

‘Wij gaan weer wedstrijdzeilen’ zou er boven de steigers in Jachthaven Naarden kunnen hangen, want de schoolvakanties zitten er weer bijna op en de meeste boten hebben het zilte water weer verruild voor het zoete Gooise water. Na Parijs en London ligt Team Windrose weer in het kosmopolitische Naarden en doet de Aquaholic ook weer mee. Dertig schepen zouden zich deze vanavond in de strijd gooien op het water.

Wij zijn er ook klaar voor. Alle zeilen zijn gerepareerd en kunnen weer worden ingezet. We maken ons op voor de halvewindse start. Deze gaat niet bijzonder slecht, maar ook niet bijzonder goed. Gewoon prima.

Vuile wind

Na de eerste ton kan de spi erop. Het is druk en we hebben veel vuile wind. Ik zit met de Atlantis vlak achter mij en de Aquaholic vlak voor mij. Als we over de Xander’s Aquaholic proberen te loeven heeft hij het snel door. Uiteindelijk maak ik een verkeerde tactische beslissing waardoor we weliswaar van de Atlantis af zijn, maar in de luwte van de Stantepede komen. We verliezen snelheid en komen niet van hem af. Uiteindelijk kunnen we iets doorloeven en gijpen en varen we naar de D-ton.

Het loopt goed aan boord. Niet bijzonder smooth, maar zeker ook niet slecht. Gewoon prima. Als we de spi zetten zit er een flinke zandloper in. René ziet het en iedereen weet wat ie moet doen. Hoe harder het waait, hoe moeilijker het kan zijn om de zandloper eruit te krijgen, maar het lukt ons door goed teamwork.

Wier

Bij de benedenboei willen we eerst oploeven om een stukje over stuurboord verder te varen, maar na nog geen anderhalve scheepslengte zitten we in het wier. Dik in het wier! Ik dacht dat ze gemaaid hadden, maar dat onkruid groeit te hard. We gaan er dwars door heen en ik vermoed dat dit wel eens het einde van de wedstrijd zou kunnen betekenen. Gelukkig heeft vrijwel iedereen dit probleem en lopen we allemaal iets langzamer. Prima.

John de Mol

Nu iedereen weet dat we na deze boei meteen overstag moeten ontstaat er een stukje zeilspektakel waar John de Mol nog wel een avondvullend programma van zou kunnen maken. De spinnakers en genakers worden op enkele scheepslengtes voor de boei binnengehaald, waarna er soms drie dik gerond wordt om vervolgens drie dik direct overstag te gaan om het wier te ontwijken. Maar daar eindigt het spektakel niet. Want daarna lig je over bakboord aan de wind (meer voorrang ga je niet krijgen) en komt de rest van het veld nog met de spi of gen over stuurboord naar diezelfde benedenboei. Heerlijk! En als de Nessy het ook nog voorelkaar krijgt om zijn boot af te meren aan deze ton door vermoedelijk een buiten hangende spischoot als landvast cq. ankerketting te gebruiken, zou dit plaatje prima passen bij de definitie ‘chaos’.

Wij komen er zonder kleerscheuren van af en na een stuk of drie rondje gaan we naar de finish. De Spoom haalt ons op het laatste rak in, wat we erg jammer vinden want voor de Spoom eindigen is een prestatie op zich. We hebben prima gevaren en een meer dan prima avond gehad. Op de terugweg geven we de Atlantis een sleep in ruil voor bier. Prima.

Typisch WAC; Mooie avondluchten 

Uitslag

Als we de uitslag horen blijken we 9^e geworden van de 18* schepen. Juist! Top 10 en linker rijtje. Een prima resultaat dus. Helaas is het weer te gezellig en zijn de verhalen en tips te leuk om vroeg naar huis te gaan. Trending topic lijkt de J80. De mannen van de Lyra vinden het een gave boot. Ik ben er ook heel erg van gecharmeerd, net als Frank van Hobbelen. Tja, als het toerzeilen met het gezin niks wordt… Wie weet!

Als de klok twaalf keer heeft geslagen wordt het toch echt tijd om naar huis te gaan. Ik sla een laatste biertje af, met het gevolg dat ik nog een kwartier zit te lullen zonder bier. Het was weer een prima avond, die eigenlijk op alle fronten top was.

Crew: Rene, Steven, Hennie, Floris

Wind: WZW krimpend naar ZW 12kn

Baan: 12 (ZW Lang)

Finish: 9^e van de 18*

*De Cornish Crabber staat niet in de lijst maar deed wel mee.

Schrijf je nu in voor de Pampus Regatta 13 en 14 september www.pampusregatta.nl

Debuutwedstrijd

‘Heb jij ook je A-diploma in het buitenbad ‘de Meent’ in Breukelen gehaald? Ik ook! Zeilkamp Vinea in Langweer? Ja die ken ik. Lekker door de trekgaten kruisen naar de Kalverstraat? Deden wij vroeger ook.’ Nee dit was geen date, dit was een biertje en bijbehorend gesprek na een tenniswedstrijd. Het gesprek eindigde met mijn vraag: “Wat doe jij woensdagavond 4 juni?”

Gisteravond wás het woensdagavond 4 juni en haalde ik de tennisman Steven op voor zijn debuutwedstrijd op Fram. Steven heeft dus een zwemdiploma, maar belangrijker nog, hij heeft zeilervaring. Geen wedstrijdervaring (op de Vinea wedstrijdjes na dan) maar hij kent het Piraatje, de Flits en de Valk van binnen en van buiten. En nu leert hij ook ons racemonster kennen.

Steven (links) en Floris (rechts)

Framsiaans voor beginners

Verder zijn Hennie en René ook van de partij en lijken we ook deze week weer een top team te hebben samengesteld. We leggen Steven kort uit hoe we de dingen noemen aan boord. “Ja dat is de overloop. Of traveller, want zo noemen we ‘m ook. Maar als we zeggen ‘zet de wagen omhoog’, dan bedoelen we ook dat ding.” ‘Is het niet handiger om het bij één naam te houden?’, vraagt Steven. Eh, ja daar heeft hij een punt. Bij de eerste overstag roept Hennie ‘Harp’ naar onze voordekker. René begrijpt dit commando en trekt direct de genua binnen de zeereling. Nadat Steven een spoedcursus Framsiaans heeft gehad focussen we ons op de start.

De start

‘Over bak langs de lijn omhoog en dan afvallen, spi hijsen en gaan.’ Zo gezegd, zo gedaan en we starten redelijk. We proberen los te komen van de Viva La Vida en komen langszij met de Windrose. Dan krijgen we een zuchtje vrije wind en ronden de eerste ton mooi aan de binnenkant. Hierna begint het kruisrak. Lange slagen over bak en korte over stuur. We liggen nog steeds gelijk met de Windrose. Zij liggen iets voor, maar lager, waardoor wij voorrang hebben als zij tacken. En dat doen ze. Helaas, moeten ze vrijwel direct terugklappen als wij over bak aankomen.

We liggen derde met de Aquaholic voor ons en daarvoor de Geusje. Dan komt de Ferox nog over ons heen en uiteindelijk liggen we vierde. Het gevecht met de Windrose gaat door. Als onze paden elkaar weer kruizen kiest Bert eieren voor zijn geld en dipt onder ons door. We varen naar de bovenboei en gaan spinnakeren. We leggen Steven nog even uit wat we gaan doen en wat we van hem verwachten. Hij pakt het snel op en de zeilschool en vakanties op Loosdrecht betalen zich uit.

We zetten de spi en kruisen in twee slagen af naar de A-boei. Vervolgens kruisen we weer omhoog. De handeling loopt gesmeerd. Er worden geen grote fouten gemaakt. Het loopt soepel en dat maakt mij blij. Maar telkens als wij een goede race varen maakt een nieuwe spanning zich meester van mij. Enerzijds ben je blij dat het goed gaat, maar anderzijds groeit de angst om het te… hoe zal ik het zeggen, verkloten. Als alles eenmaal gesmeerd gaat moet het gesmeerd blijven gaan anders is alles voor niets geweest.

Frikandel

Gelukkig is Steven ook fanatiek en doet hij wat er van hem verwacht wordt. Hij moet even wennen aan ‘onderlijkstrekkers’, ‘cunninghams’, de overloop, gewichtstrim en de ‘barberhaulers’. Aan die laatste moesten wij ook even wennen, want die zitten er pas twee dagen op. Maar comfort went snel, dus na het eerste spirak waren de barberhaulers net zo gewoon als een broodje frikandel speciaal met curry en uitjes en extra mayo.

De Windrose ligt iets achter ons, maar niet genoeg om hem op handicap te verslaan. De Aquaholic ligt voor ons en zullen we helemaal niet op handicap kunnen verslaan. Dan maar ‘even’ passeren voor de finish. Maar zij zijn niet te kloppen vanavond en varen een super strakke race. Goed gedaan mannen en vrouw!

Wij gaan als vijfde boot door de finish. Een goed resultaat waar we trots op mogen zijn. We hebben strak gevaren, lekker gezeild en de sfeer was top. Steven is ruimschoots geslaagd en meteen gecontracteerd voor Team Fram.

Protest

We varen terug naar de box terwijl de donkere wolken de regen loslaten. Het welverdiende biertje drinken we in het clubhuis. Hier word ik nog even getrakteerd op een lopend protest van vorige week. Het ad hoc besluit om de snelle klasse een langere baan te laten varen is niet officieel aangekondigd via de wedstrijdbepalingen. Waardoor de snelle Boot A gewoon de korte baan heeft gevaren en uiteraard eerste is geworden. Nu wil Boot A helemaal niet eerste worden(!), maar wil deze meneer de wedstrijdcommissie ‘opvoeden’ en pakt ons op deze vormfout. Met ons besluit zijn boot B en C het weer niet eens en voor je het weet ontstaat er een Moszkowistische jurisprudentie waar je ‘U’ tegen zegt. Het houdt ons maandag, dinsdag en woensdag goed af van het werk, als we trachten een goede oplossing te vinden. Ook dat hoort bij dit pro deo werk.

Uiteindelijk heeft Boot A zijn punt gemaakt, hebben wij onze les gehad (duh) en trekt hij zich op ons advies terug uit de betreffende wedstrijd. Zeer sportief, al was het met een zeer sportief zetje in de rug.

Uitslag

Dan is het zover en komt de uitslag. ‘Linker rijtje definitely!’, voorspelt onze voordekker. ‘Anders vreet ik mijn schoen op!’ Hoewel ik dat graag zou willen zien, filmen en op Youtube zou willen zetten, komt het daar niet van. Net niet. Want we worden 9^e van de 18. Dat is dus nét het linker rijtje. De Aquaholic wordt knap vierde en de Knoet vaart weer eens een paaltje met twee vingers in de neus en een handicap waar hij het niet mee eens is. Wie wel?

Smells like teen spirit

Leuker is misschien nog wel wat er onderaan het rechter rijtje gebeurt. Want sinds een maandje vaart de Nirwana 2 mee. Een te gekke aanwinst voor onze competitie. Niet omdat het zo’n vette raceboot is, of omdat de crew vroeger op een Volvo Ocean 70 stond, nee gewoon omdat Hennie en ik nu niet meer de jongste schippers zijn. Want deze crew heeft een gemiddelde leeftijd van 19,5 waarmee de gemiddelde leeftijd van onze competitie aanzienlijk naar beneden gaat (hoewel Yannick ook zijn steentje bijdraagt hoor Rob). En als zij dan eenmaal mijn leeftijd hebben, zullen ze vast alleen maar paaltjes varen. Laat staan als ze jullie leeftijd hebben ;-)

Crew: Steven, René, Hennie, Floris

Wind: ZO  4-10kn

Baan: 7

Finish: 9^e (vd 18)