De Pinguïn Cup

Eindelijk! We waren het al een paar jaar van plan maar andere sporten, familieverplichtingen en gebroken masten dwarsboomde deelname aan de Pinguïn Cup. Dit jaar staat niets ons in de weg en kunnen we eindelijk meedoen aan de najaarscup van WSV Almere-Haven.

De Pinguïn Cup bestaat uit vier zondagen van eind september tot eind oktober, met elke zondag twee races. Het is ook de tijd dat de Herfst zijn intrede doet en ons doorgaans trakteert op wispelturige condities. De ene week zit je in een T-shirtje na te zomeren, de andere week krijg je 26 knopen wind om de oren en komen eindelijk die dure zeillaarzen van pas.

Pinguin Cup: Race 1 & 2

Hennie heeft het te druk met werk, Steven is nog steeds geblesseerd en Lodewijk is aan zijn 57^e hockey seizoen begonnen. Hierdoor krijg ik de crew niet helemaal rond en besluit ik met Rene (voordek) en Rob (kuip) de eerste wedstrijd te varen. Het voelt een beetje onderbemand, maar als ik de voorspellingen zie lijkt dat geen enkel probleem. Net als we er van overtuigd zijn dat we met z’n drieeen moeten varen, zie ik de oproep van Frans in de Bemanning Gezocht groep van R&ZV Naarden. Hij is bootloos en wil opstappen. We nemen de arme jongen onder onze hoede.

Ik bereid me voor op een zeer matige wind. Ik maak me geen illusies en zie het gladde Gooimeer al voor me, net als de langzaam voorbijdrijvende belletjes in het water en het feit dat je een kwartier na de start slechts 30 meter van het startschip ligt. Maar gelukkig niets van dat alles. De wolken sturen een zacht briesje, maar genoeg om echt te kunnen zeilen.

Zoals we van onze overburen WSV Almere-Haven gewend zijn, leggen ze de baan er netjes en professioneel in. Officiele startprocedure met klassenvlaggen, Blue peters en een extra RIB om de startlijn en upwind mark goed in de wind te leggen. Het is elke keer weer een feestje voor de wedstrijdzeiler. Aan boord laat Frans zich van zijn beste kant zien. Ik leg hem even snel uit dat Rob en René helemaal weten wat ze doen, maar geen zeilkennis hebben. Dus als hij tactische calls heeft, vooral roepen!

Het is altijd leuk om een andere zeiler aan boord te hebben, maar ik merk toch dat het niet lekker loopt. Van Frans mag ik alleen sturen. Ik wou dat het zo kon, maar zo werkt Team Fram (nog) niet. Een stukje tactiek, overzicht in het veld, de genuaschoot losgooien bij overstag, de spischoten in beide handen bij drie man en de spischoot aan lij in handen bij vier man, de calls geven… Het komt allemaal bij de taak van de stuurman. Oh en sturen natuurlijk. That’s how we roll at Team Fram. Niet goed, ik geef meteen toe dat het beter zou zijn als de stuurman alleen stuurt, maar op dat niveau zitten we nog niet.

Van Frans mag ik dus alleen maar sturen en moet ik me vooral niet bemoeien met de andere zaken. Het loopt hierdoor anders en anders is niet altijd beter. En als we voor de tweede start er niet helemaal bijzijn met ons hoofd (lees: we zitten lekker te lullen over alles behalve zeilen), starten we te laat. De resultaten zijn matig. Niet slecht, noch goed. Maar we hebben gevaren en dát telt. Ik verwachte niks van deze dag en werd getrakteerd op een heerlijk zeildag met leuke mensen. Wat wil je nog meer.

De eerste zondag kondigt ook de laatste wedstrijd van onze alleskunner Rob aan. Ook hij heeft zich weer enorm ontwikkeld dit seizoen en is zeer waardevol voor ons team. Hij heerst nu niet alleen meer in de kuip, maar neemt ook uitstekend waar op het voordek als René er niet is. Echter is zijn laatste wedstrijd ook een kleine reality check, want hierdoor voelen we allemaal dat ónze laatste wedstrijd ook nabij is.

Pinguin Cup: Race 3 & 4

De tweede zondag kan helemaal niemand op René na. En dit keer staat er iets meer breeze. Gekkenwerk om met twee man te gaan. Ik probeer Hennie nog, plaats een oproep op de Facebook van R&ZV Naarden, maar allemaal tevergeefs. Dan herinner ik me opeens die vrijgezellendag van eind augustus. Die avond waar ons nieuwste bemanningslid Steven zijn arm uit de kom viel. Op die avond was zijn buurman Kasper er ook bij en liet toen al een keer ontvallen dat hij het ook wel leuk zou vinden om ‘een keertje mee te varen’. Nu moet u weten dat Kasper een oud-zeeverkenner is. En die mogen wij graag. Want zoals u wellicht weet is Hennie ook een oud-zeeverkenner. Ik vraag of hij zin heeft om mee te gaan en daar hoeft hij niet lang over na te denken.

Maar met één ervaren voordekker en één nieuweling zou ik graag nog een tweede ervaren man in de pit willen hebben. Dan kan hij of zij Kasper een beetje wegwijs maken aan boord. Maar op al mijn oproepen krijg louter likes, maar die kunnen niet zeilen.

Enigszins noodgedwongen varen we zondag met drie man uit. Maar het voelt als tweeëneenhalf. Niets ten nadelen van Kasper, maar op die Lelievlet zat geen spinnaker en ik vermoed ook geen traveller. We besluiten een half uur eerder uit te varen voor een spoedcursus spinnakeren. En dan beginnen we aan de eerste race.

De wind is best straf, ik schat zo’n 14 knopen, maar mijn iPhone geeft 18 aan. We lopen daardoor continu tegen onze rompsnelheid en kunnen weer eens met z’n allen aan de hoge kant zitten. De eerste race probeer ik zoveel mogelijk te doen, maar dat wordt af en toe teveel. Als ik met twee spischoten in mijn handen en het roer tussen mijn benen ook nog de downhaul van de spiboom wil aantrekken, hoor ik een stemmetje in mijn hoofd: ‘Waar zijn we nu helemaal mee bezig, meneer Cornelissen?’ Iets met ‘teveel hooi’ en ‘een vork’ beken ik het stemmetje.

De start van de tweede race wordt briljant. We sturen Fram bijna tegen de wind in omhoog langs het startschip en hebben dus voorrang op alle indringers. Helaas vinden zij dat niet en worden er weliswaar twee schepen uit de startlijn gedrukt, maar moet ik nog steeds twee Pionnen en nog een onbekend schip ontwijken. Grrrrrr… Dit is weer zo’n protestsituatie. Maar ik heb geen zin om na afloop van de race naar WSV Almere-Haven te rijden dus vaar maar gewoon door. Kasper is inmiddels goed opgewarmd en pakt het spelletje snel op. Hij krijgt meer touwtjes in handen en ik minder. We varen goed en snel, en maken optimaal gebruik van de windshifts.

Voor René is dít zijn laatste wedstrijd. Ook hij is dit seizoen weer gegroeid. Want opeens komt daar de call: “Nu overstag, het is vrij over stuurboord!” ‘Eh hallo? Ben jij nu ook al tacticus?’ Ja dus, want als ik over mijn rechter schouder kijk zie ik dat hij gelijk heeft. We klappen direct en maken een mooie slag over stuurboord. We varen de race goed uit en weten Team Windrose nog in te halen, maar dat de afstand ook groot genoeg was om van ze te winnen op handicap lezen we pas twee dagen later. We doen er na correctie 55 minuten en twee seconden over. Net als de Zahir en delen daarom de achtste plek met deze Pion. Ik vind het een mooi resultaat, maar het mooiste was toch wel Kasper die zich ontpopte als snelle leerling en René die zich als senior voordekker nu ook junior tacticus mag noemen.

Pinguin Cup: Race 5 & 6

Het is inmiddels 12 oktober en eindelijk heb ik een volledige crew. Steven is back on track en kan zijn arm weer gebruiken, Hennie heeft een weekendje geen werk en kan mee en Kasper heeft de smaak te pakken. En als een geraffineerde drugsdealer wil ik dat hij zwaar verslaafd raakt. Hij past perfect binnen die andere zeiljunkies van Team Fram.

Helaas zijn de voorspellingen wederom waardeloos. Vier knopen is vier keer niks. Hiervoor doe ik niet mee. Het is de eerste keer dat we een najaarscup kunnen varen en ik had de hoop op Herfstachtig weer en niet zo’n Indian Summer. Bovendien is dit dan echt de laatste wedstrijd op Fram voor 2014. Nog één keertje vlammen zou leuk zijn.

Als we in de haven zijn staan de windvaantjes van de verschillende boten in één richting. ‘Dat is een goed teken!’, zeg ik monter. We maken de boot klaar en varen uit. Onderweg geven we de Off Duty, een FF65, nog even een sleep naar het startgebied. Leuk bootje, waarom doet ‘ie niet mee met de WAC?

Ochtendnevel hangt als een mooie sluier over het Gooimeer. We kunnen de overkant niet zien en het lijkt net alsof we een kalme zee opvaren met water zover het oog reikt. Op weg naar Almere Haven is het bij vlagen zeer dichte mist met maar 50 meter zicht. Ik moet denken aan dat boek van Stephen King, The Fog. Dan prikken de eerste zeilen en bonte spinnakers door de minuscule waterdruppeltjes, uitgelicht door een bleek najaarszonnetje. Het is schitterend. Wind of geen wind, we vinden het nu al een geweldig laatste zeildag.

Gelukkig klopt de voorspelling ook deze keer niet en staat er toch 5-7 knopen wind. We oefenen de start, maar starten wederom te dicht onder de kluit en hebben veel vuile wind. Als we een gaatje zien tacken we weg en begint Fram te lopen. Al vrij snel klappen we terug naar het midden van de baan. Vrijwel iedereen lijkt direct naar de layline te willen, maar de wind zou vandaag veel gaan draaien, dus blijven we in het midden en maken optimaal gebruik van de shifts. En dat pakt goed uit! We varen ons vrij en liggen ver voorin. En passant maken we ook nog even een paar super strakke overstags. De stijgende lijn van dit seizoen wordt ook in de laatste wedstrijd voortgezet. 

Van de boten uit Naarden gaan we uiteindelijk als tweede over de streep, enkele bootlengtes voor de Knoet en een stuk voor de Kyan. Alleen de Spoom met de ‘Schriers’ aan boord moeten we voor ons dulden. ‘Wow, dit is een goede race mannen!’ Dat is ook wat Xander van de Aquaholic zegt: “Goed gevaren Floris!” Leuk compliment maar toch reageert Hennie enigszins verontwaardigd: “Hoezo alleen Floris? Wij waren ook aan boord!” En gelijk heeft Hennie. Dit is het resultaat van Team Fram.

In de tweede race is de wind constanter, maar maken we dezelfde fout bij de start. We kunnen moeilijker vrijvaren, maar het lukt. De wind draait minder en de bovenboei ligt er goed in. Het maakt de race ook een beetje saai.

De crew draait als een warmgelopen scheepsdiesel; soepel en geolied. Steven staat voor het eerst op het voordek en heeft het snel door. Kasper doet het grootzeil en komt 'zomaar' met een nóg betere manier om de spi te prefeeden. Hennie ‘voor-mij-geen-lierhandels’ Hoenselaar zit helemaal in zijn rol als grinder en tacticus. Kortom, we zijn lekker bezig.

We moeten uiteindelijk genoegen nemen met de bovenste plek van het rechter rijtje. Let wel, op slechts zeven seconden van de boot boven ons. En dat is iets wat mij opviel bij de Pinguïn Cup. De gecorrigeerde tijden liggen dicht bij elkaar. Wat ook opvallend was, is het aantal 28 voeters dat meedoet. Naast een stuk of vijf Pionnen, doen er ook Duetta 860’s, First 285’s en Compromis 888’s mee. Samen met onze Friendship 28 is dat een leuke vloot van gelijkwaardige boten. Jammer dat geen één van deze boten zich liet zien op de Pampus Regatta. Een mooi puntje voor de aankomende vergadering met onze overburen en natuurlijk zijn ze er met de Eemdelta Race 2015.

Als we in de warme Herfstzon terugvaren naar Naarden komt langzaam het besef. Dit was het dan. Dit was seizoen 2014. Volgende week zijn er andere verplichtingen en dus gaat de laatste zondag van de Pinguïn Cup aan ons voorbij. Daarna gaat Fram onder zeil. Dekzeil welteverstaan. En op de bok. We genieten nog even van de laatste vaart onder spi en zijn het erover eens dat we het seizoen met een climax zijn geëindigd: een prachtige zeildag, mooie resultaten en vier grijnzende zeilers.

Seizoen 2014

Vijfentwintig starts, twee nieuwe crewleden, een derde positie als hoogste notering, nul schade, de grootste stijger in het klassement van R&ZV Naarden. Het zijn zomaar wat cijfers en feiten die ons seizoen kenmerken. En ondanks dat we minder wedstrijden dan voorgaande jaren hebben we gevaren, hebben we nog nooit zoveel progressie gemaakt. En dat hebben we bereikt met een handje vol mensen die ik toch even bij naam wil noemen: René, Rob, Steven, Kasper, Ben, Lodewijk en Hennie. Kortom Team Fram! Thanks guys. Tot volgend jaar.

Results:

Zondag 1: 8^e & 10^e v/d 13 (Frans, René, Rob, Floris)

Zondag 2: 12^e & 8^e v/d 18 (René, Kasper, Floris)

Zondag 3: 9^e & 11^e v/d 21 (Steven, Kasper, Hennie, Floris)

Zondag 4: DNC

De Eenzame Noord Race 2013

Een tijdje terug kreeg ik het verzoek als lid van de wedstrijdcommissie om enige ruchtbaarheid aan de Eenzame Noord Race te geven. De Eenzame Noord Race is een bijzondere solowedstrijd van buur-verening WSV Almere-Haven. Vijftig mijl in je eentje mijmeren over het Markermeer. En dit jaar wordt de race voor de 25e keer gevaren. Juist, een jubileum! Om dat te vieren werd er eenmalig en op velerlei verzoek een dual handed klasse in het leven geroepen. Direct gingen bij mij lampjes branden, belletjes rinkelen en mondhoeken omhoog. Een dual handed race! Die wilde ik wel varen. En ik wist ook al met wie. Mijn oudste zeilmaatje. Niet alleen is hij oud (sorry), maar ik zeil al het langst met hem. Ik heb het over mijn vader Lodewijk.

Olympisch gezever
Mijn insteek om mee te doen was tweeledig. Weer eens een zeiltripje alleen met mijn vader, wat sinds 7 juni 1997 er niet meer van was gekomen. En een mooie test voor Fram voor de 24-uurs zeilrace die we dit jaar voor het eerst met de Friendship gaan varen (met Hennie, Lodewijk en mijn stiefbroer Marc). En als je je dan eenmaal inschrijft voor een wedstrijd, strijd je natuurlijk ook voor het eremetaal. Je doet mee om te winnen, want dat Olympische gezever van ‘meedoen is belangrijker dan winnen’, daar heb ik helemaal niks mee als eenmaal het startsein heeft geklonken.

In de aanloop naar de Eenzame Noord Race (ENR) hebben we veel mail-verkeer. ‘Heb je noodsignalen aan boord? Zijn je kaarten up-to-date? Wat voor beleg wil jij op je brood? Vergeet je slaapzak en hoofdkussen niet!’ Uiteindelijk komen we vrijdagmiddag goed voorbereid bij de boot. Maar voordat de trossen los kunnen moeten we nog even wat WAC schade herstellen.

WAC

Over de WAC ga ik niets schrijven, hooguit dat we slecht startten, het wéér een windloos woensdagavondje was met vieze regen en dat op het tweede spinnakerrak de lijn van de spiboom ophouder uit de mast werd getrokken. Dat laatste moesten we nog even fixen voor de ENR. Hennie was ook in de haven en hielp ons even. ‘Even’ was overigens een uur pielen onder aan de mast en bungelen bovenin de mast. Maar de truc met een dun lijntje verzwaard met M4 moertjes, een ijzerdraadje om door de doorvoer het lijntje eruit te vissen hielp. Wim Nierman heeft een glaasje Schipper Bitter gewonnen!

Sterallures
Sinds mijn schrijfsel in Zilt Magazine heb ik nieuwe ‘likes’ en volgers op de Team Fram Facebook-pagina. Dat is een leuke, maar aparte gewaarwording. Wildvreemde zeilers reageren op onze foto’s, blogs en status updates. We moeten nog even wennen aan deze sterallures, vooral als iemand ongevraagd zijn ongezoute mening spuit op onze aankondiging dat we meedoen in de dual handed klasse van de ENR. Beste reageerder, ik dacht toch niet dat wij ooit samen geknikkerd hadden? Het schijnt bij de openheid van social media te horen. En volgens de wetten van dit medium moet je daar dan vooral niet op reageren. Dat doe ik dan ook niet. Tenminste niet op Facebook, maar wel hier. #@$&%#

Dreigement

Als we klaar zijn met het gehannes in de mast vinden we een Siciliaans dreigement op de boot. Nee, geen afgehakte paardenkop in het tweepersoonsbed, maar een dood vogeltje in het gangboord. Probeert iemand ons ervan te weerhouden mee te doen? Er zit geen briefje bij, maar de afzender mag zich melden via Facebook. Dat dan weer wel.

RZV Naarden in the house
Om vier uur zetten we koers naar de overkant van het meer en vlak voor vijven meren we aan bij de gastheer van de ENR. We melden ons bij de regatta commissie, krijgen inspectie - alles blijkt in orde - en zetten vervolgens koers naar de bar. Langzaam druppelen alle deelnemers binnen, zo ook de andere zeven deelnemende boten van onze vereniging, RZV Naarden. In de solo klasse strijden Rob van den Akker, Jan Hesselink, Dingeman Boogert, Bram Adema, Eric Zuidmeer, Dick de Kruijk en Sjoerd Waayenburg om de wisseltrofee. Een mooie opkomst. Stiekem hoop ik dat we net zoveel inschrijvingen voor ‘onze’ Hooikist Race krijgen van WSV Almere Haven. We zullen zien.

Integreren
Hoewel we erg open minded zijn, en natuurlijk pro integratie zijn, zitten we al snel met een eigen RZV Naarden tafeltje aan het bier. Mooie zeilanekdotes, uiteenlopende weersvoorspellingen en tactische zeilplannen vliegen over tafel terwijl de haassatés en biefstukken worden weggespoeld en weggelachen. Ergens tussen negen en half tien is palaver en worden de laatste weersvoorspellingen en klasse indelingen bekend gemaakt. Er wordt nog een enkele vraag gesteld en dan begint het feestje onder leiding van de huis-band, de Waterpokken. Ik ben niet echt van de live-muziek en de Waterpokken kunnen daar ook geen verandering in brengen. Maar het voegt wel degelijk iets toe aan de allure en organisatie van deze race. Complimenten voor de organisatie.

Om half elf gaan we terug naar de boot. We maken ‘m zeilklaar en kruipen snel in bed. We kunnen maximaal vijf uur slapen voordat om vier uur de wekker gaat. Helaas word ik die nacht drie keer wakker. De laatste keer is gelukkig vijf minuten voordat de wekker gaat. De adrenaline zorgt ervoor dat ik snel uit mijn bed ben en nog sneller in mijn Musto thermokleding. Fleece vest aan, zeilpak aan, kopje thee en gaan. We varen om 4.35u naar buiten. Het is helder en ergens boven Rusland schijnt de zon, waardoor de lucht al roze kleurt. We varen naar buiten en zien een wirwar van zeiljachten. Ongeveer veertig boten. Wat een mooie opkomst! We melden ons bij het startschip. De dag ervoor hebben we het startgebied verkend en zagen we op sommige plekken wier. Om er zeker van te zijn dat we geen wier aan de schroef en kiel hebben hangen, vaar ik nog een stuk achteruit en starten we vlakbij de vaargeul.

Start
De startsignalen ontgaan ons. We zien de wimpels en vlaggen niet en horen ook de geluidseinen niet. Is er uitstel? Maar ook de bekende rattestaart (vlag voor uitstel) zien we niet. Als we het veld massaal richting de startlijn zien gaan, durven we te concluderen dat we wel degelijk om 5.05u gaan starten. Wij varen achter de kopgroep aan, maar gelukkig zitten er nog een stuk of 15 boten achter ons.

Op het eerste rak hijsen een paar boten uit onze klasse de spi. Wij twijfelen. Het is behoorlijk reachen en we wachten tot we bij Naarden zijn. Daar buigt het rak en valt de ZZO wind ruimer in waardoor de spinnaker makkelijker staat. Zo gezegd, zo gedaan. De spi staat om kwart voor zes en we lopen langzaam alle solo zeilers voorbij.

‘Vijandig’ Friendship
Naast Fram doet er nog een Friendship 28 mee, de Capricorn. Een zelfde boot is altijd leuk. Dit kan een echte krachtmeting worden, hoewel dat niet helemaal opgaat. De Capricorn heeft namelijk een korte kiel, geen klapschroef en vaart zonder spi. Het levert hem een handicap van 108.5 op t.o.v. onze 101.6. Hij mag dus bijna 7% langzamer varen en dan nog wint hij. Dat wordt nog spannend.

Als we voorbij Marina Muiderzand varen komen we langszij de Kyan. We maken een praatje en een fotootje, maar niet te lang, want we moeten door. Achter ons zien we hoe de Capricorn zijn spinnaker hijst. Spinnaker? Ja, inderdaad. ‘Maar je zei toch net dat hij zonder spinnaker vaart?’ Ja beste lezer, dat zei ik. Ik kom hier later op terug.

Als we eenmaal de IJM 15 ronden en richting Broekerhaven varen neemt de wind iets toe. We varen hard en kunnen de spi net onder controle houden. Eén keer lopen we hard uit ons roer. Het vergt opperste concentratie van de stuurman. Daarom sturen we om en om. Ik een uur, Lodewijk een uur. Als we voorbij Marken zijn, verdient de wind volgens meneer Beaufort een vijf. En dat is helemaal geen onvoldoende. We spuiten vooruit. Het log komt niet meer onder de zes knopen en schommelt tussen de 6,2 en 7,4 knopen. De golven nemen ook toe. Af en toe surfen we naar beneden en we klokken regelmatig acht knopen of meer. Broekerhaven komt in zicht. We nemen nog een keer de handelingen door: Spi naar beneden, rif in grootzeil, genua 2 iets inrollen, buiskap omhoog.

Nieuw snelheidsrecord.

Stormwaarschuwing
De boei die we moeten ronden ligt vlak onder de kust. We moeten de spi op tijd binnen halen anders begint de winterstalling wel erg vroeg dit jaar. We halen ‘m binnen, misschien iets te vroeg, maar we willen geen risico nemen. Dan ronden we de boei en slaat de wind om onze oren. Fram beukt door het koppige Markermeer en baant zich een weg hoog aan de wind. De wind geeft af en toe een veeg van 25 knopen. Maar Fram laat zich niet kennen. De wind ook niet en de stoten lopen op naar 30 knopen. Het wordt bevestigd door Centrale Meldpost IJsselmeer. Door de marifoon klinkt krakerig de stormwaarschuwing uitgegeven door het KNMI. ‘Windkracht zeven, geldend voor het IJsselmeer, beiden districten Noord en Zuid.’ Nu wordt het menens!

Dukes of Hazard
Nu schreef ik al dat de laatste keer ik met Lodewijk een weekendje zeilde op 7 juni 1997 was. Wie die dag op het water was herinnert die datum. Google anders even 7 juni 1997. Is leuk! Een kleine flashback kregen we na het horen van deze stormwaarschuwing. Gelukkig was het dit keer slechts 7 bft en geen 12. Dus voeren we ontspannen door. Of liever gezegd, enthousiast. Want als Fram over een golf duikt om de volgende golf aan de boeg te rijgen ontglipt mij een Dukes of Hazard-achtige vreugdekreet: ‘Jeehaa!’ Ik ben in mijn element, net als de boot. We varen door, maar dan zie ik de donkere horizon. Over de golven en schuimkoppen jaagt een nóg hardere wind. We gaan plat, zover Fram plat kan gaan. We beuken, slaan, koppen, worden weer opgetild en vallen. Het water gutst over het dek, over de kajuit en over de sprayhood. Af en toe lopen er enkele deciliters onder de sprayhood door, de kajuitopening in. Even vraag ik mij af hoe iemand die nog nooit gezeild heeft dit zou ondergaan. Ik moet er om lachen. Waarschijnlijk toch doodsangst. Wat is het toch dat ons zeilers beweegt om vrijwillig in de kou op te staan om vier uur ’s nachts, om je vervolgens elf uur lang op een paar vierkante meter af te laten matten door de krachten der natuur? Hoezo? We filosoferen erover maar hebben het antwoord niet. Terwijl ik dit schrijf heb ik het antwoord: Ik zeil, dus ik besta!

De storm houdt aan. We zien geen andere boten meer en kunnen niet meer inschatten hoe we in het veld liggen. In de middag wordt het weer vriendelijker en lacht de zon ons toe terwijl de wind ons er nog steeds van langs geeft. We zijn bijna zes uur aan het kruisen in harde wind als we eindelijk de IJM15 weer ronden en kunnen afvallen naar halve wind. Het einde is in zicht. Eindelijk zien we ook een andere boot. Het is de X-79 van Sjoerd Waayenburg. Hij rondt de boei niet. Later blijkt dat hij heeft opgegeven en hij slaat bij Naarden rechtsaf. Wij varen nog even door naar de finish bij Almere Haven. De inmiddels Zuidwestenwind is nog hard en maakt ongekend hoge golven op het Gooimeer. Ik rol de genua weer helemaal uit en zet hem bak. Met een ruk trekt hij de boot ver in de zeven knopen. Het gaat ongecontroleerd hard. De genua valt in om vervolgens met harde klappen weer wind te vangen. Het zijn zweepslagen voor de mast en ook de boot gaat er gebukt onder. Ik vraag Lodewijk weer aan dek en hij zet de genua netjes achter het grootzeil. Nog steeds zeven knopen! Voor en achter ons zien we geen schepen uit onze klasse. Wel zien we Rob (Kyan) en Eric (Bellini) net terugvaren van de finishlijn. Potverdikkie, dat hebben ze goed gedaan. Bij Broekerhaven lagen wij nog voor. Netjes!

Finish
We finishen na 11 uur en 38 minuten. Geen idee of het goed is of niet, maar we zijn gefinisht. We stampen terug naar Naarden. De kajuit is een puinhoop. Alles ligt overal en niets is meer te vinden. We praten niet meer. We leggen aan, ruimen op, dweilen en schieten de lijnen op. Ik stel voor om niet naar de prijsuitreiking te gaan. We zullen wel weer laatste of een-na-laatste zijn geworden. Bovendien wil ik naar huis en naar bed. Lodewijk denkt er net zo over en een kleine opluchting maakt zich meester. ‘Gelukkig, ik kan ook niet meer’, komt er schor uit. Als we de zeilen opdoeken op de steiger komt Rob even buurten. We bieden hem een biertje aan, bespreken de race, wasmachines en buitenspiegels (ja een gesprek kan raar lopen).

The day after
Na een lange nacht sta ik zondag op met veel spierpijn. Ik ben nog steeds moe. ’s Middags bel ik Lodewijk en ook hij was moe en had spierpijn. Het doet hem goed dat het blijkbaar niet aan zijn leeftijd ligt. Ach, 36 of 63, dezelfde cijfers toch! We bespreken de race, maar vooral de 24-uurs. Want hoewel we het er heelhuids vanaf gebracht hebben en de boot geen averij heeft opgelopen hebben we toch nog wat aandachtspunten voor de 24-uurs zeilrace. Maar dat is niet erg, dat was het doel van deze wedstrijd.

Uitslag
Maandagochtend tijdens ons spitsuur zie ik het mailtje van de wedstrijdcommissie met de uitslag. Terwijl Berend nog een boterham met Speculoos wilt, Emilie haar roze jurk verkeerd om aantrekt, Spongebob door de tv-speakers ons gezin uitlacht en ik de aanmaaklimonade meng en een Liga voor het ‘tien-uurtje’ van Berend pak, lees ik de mail van Mike Brouwer. De geluiden verstommen en mijn ogen schieten over de letters en maken woorden: ’Zware tocht’, ‘vele afvallers’, ‘averij’, ‘gelukkig geen gewonden’, ‘uitslag in de bijlage’. Terwijl Octo Patrick uitlacht hoor ik de dubbelklik op de bijgaande excelsheet. ‘Solo’… mijn ogen scrollen naar beneden. Dáár! Daar staat het. ‘Dual handed’. Ik kijk onderaan. Gelukkig, we zijn niet laatste geworden. Ik ga omhoog maar kom Fram niet tegen. Even ben ik bang dat ze ons niet hebben opgeschreven bij de finish. Moet ons weer overkomen. Dan zie ik dat bekende wedstrijdnummer 216 gevolgd door Fram en de ‘elapsed time’: 11.38.56. Ik kijk terug naar het wedstrijdnummer en zie nu pas de vier ervoor. We zijn vierde geworden! ‘We zijn vierde geworden!’, roep ik naar Violet die net onder de douche vandaan komt. Ik krijg antwoord, maar de stem klinkt wat vreemd: ‘Mag ik nou nog een boterham!’


Crew: Lodewijk en Floris Cornelissen
Wind: 11-38 knopen ZZO-ZW
Finish: 4e.

N.b. Van de 13 deelnemers in onze klasse hebben slechts zes de finish gehaald. Wij waren een dik uur sneller dan de andere Friendship 28. De Capricorn heeft wel doorgegeven dat hij met spinnaker vaart, alleen was dat ten tijde van het palaver nog niet gecorrigeerd. In de soloklasse zijn er 19 afvallers en finishen slechts tien boten. ‘Line Honors’ zijn er voor Eric Zuidmeer en zijn Bellini. Hij wordt na handicap berekening tweede achter Rob van den Akker met zijn Kyan. Een geweldige prestatie van beide heren en een mooie winst voor R&ZV Naarden!