De Pinguïn Cup

Eindelijk! We waren het al een paar jaar van plan maar andere sporten, familieverplichtingen en gebroken masten dwarsboomde deelname aan de Pinguïn Cup. Dit jaar staat niets ons in de weg en kunnen we eindelijk meedoen aan de najaarscup van WSV Almere-Haven.

De Pinguïn Cup bestaat uit vier zondagen van eind september tot eind oktober, met elke zondag twee races. Het is ook de tijd dat de Herfst zijn intrede doet en ons doorgaans trakteert op wispelturige condities. De ene week zit je in een T-shirtje na te zomeren, de andere week krijg je 26 knopen wind om de oren en komen eindelijk die dure zeillaarzen van pas.

Pinguin Cup: Race 1 & 2

Hennie heeft het te druk met werk, Steven is nog steeds geblesseerd en Lodewijk is aan zijn 57^e hockey seizoen begonnen. Hierdoor krijg ik de crew niet helemaal rond en besluit ik met Rene (voordek) en Rob (kuip) de eerste wedstrijd te varen. Het voelt een beetje onderbemand, maar als ik de voorspellingen zie lijkt dat geen enkel probleem. Net als we er van overtuigd zijn dat we met z’n drieeen moeten varen, zie ik de oproep van Frans in de Bemanning Gezocht groep van R&ZV Naarden. Hij is bootloos en wil opstappen. We nemen de arme jongen onder onze hoede.

Ik bereid me voor op een zeer matige wind. Ik maak me geen illusies en zie het gladde Gooimeer al voor me, net als de langzaam voorbijdrijvende belletjes in het water en het feit dat je een kwartier na de start slechts 30 meter van het startschip ligt. Maar gelukkig niets van dat alles. De wolken sturen een zacht briesje, maar genoeg om echt te kunnen zeilen.

Zoals we van onze overburen WSV Almere-Haven gewend zijn, leggen ze de baan er netjes en professioneel in. Officiele startprocedure met klassenvlaggen, Blue peters en een extra RIB om de startlijn en upwind mark goed in de wind te leggen. Het is elke keer weer een feestje voor de wedstrijdzeiler. Aan boord laat Frans zich van zijn beste kant zien. Ik leg hem even snel uit dat Rob en René helemaal weten wat ze doen, maar geen zeilkennis hebben. Dus als hij tactische calls heeft, vooral roepen!

Het is altijd leuk om een andere zeiler aan boord te hebben, maar ik merk toch dat het niet lekker loopt. Van Frans mag ik alleen sturen. Ik wou dat het zo kon, maar zo werkt Team Fram (nog) niet. Een stukje tactiek, overzicht in het veld, de genuaschoot losgooien bij overstag, de spischoten in beide handen bij drie man en de spischoot aan lij in handen bij vier man, de calls geven… Het komt allemaal bij de taak van de stuurman. Oh en sturen natuurlijk. That’s how we roll at Team Fram. Niet goed, ik geef meteen toe dat het beter zou zijn als de stuurman alleen stuurt, maar op dat niveau zitten we nog niet.

Van Frans mag ik dus alleen maar sturen en moet ik me vooral niet bemoeien met de andere zaken. Het loopt hierdoor anders en anders is niet altijd beter. En als we voor de tweede start er niet helemaal bijzijn met ons hoofd (lees: we zitten lekker te lullen over alles behalve zeilen), starten we te laat. De resultaten zijn matig. Niet slecht, noch goed. Maar we hebben gevaren en dát telt. Ik verwachte niks van deze dag en werd getrakteerd op een heerlijk zeildag met leuke mensen. Wat wil je nog meer.

De eerste zondag kondigt ook de laatste wedstrijd van onze alleskunner Rob aan. Ook hij heeft zich weer enorm ontwikkeld dit seizoen en is zeer waardevol voor ons team. Hij heerst nu niet alleen meer in de kuip, maar neemt ook uitstekend waar op het voordek als René er niet is. Echter is zijn laatste wedstrijd ook een kleine reality check, want hierdoor voelen we allemaal dat ónze laatste wedstrijd ook nabij is.

Pinguin Cup: Race 3 & 4

De tweede zondag kan helemaal niemand op René na. En dit keer staat er iets meer breeze. Gekkenwerk om met twee man te gaan. Ik probeer Hennie nog, plaats een oproep op de Facebook van R&ZV Naarden, maar allemaal tevergeefs. Dan herinner ik me opeens die vrijgezellendag van eind augustus. Die avond waar ons nieuwste bemanningslid Steven zijn arm uit de kom viel. Op die avond was zijn buurman Kasper er ook bij en liet toen al een keer ontvallen dat hij het ook wel leuk zou vinden om ‘een keertje mee te varen’. Nu moet u weten dat Kasper een oud-zeeverkenner is. En die mogen wij graag. Want zoals u wellicht weet is Hennie ook een oud-zeeverkenner. Ik vraag of hij zin heeft om mee te gaan en daar hoeft hij niet lang over na te denken.

Maar met één ervaren voordekker en één nieuweling zou ik graag nog een tweede ervaren man in de pit willen hebben. Dan kan hij of zij Kasper een beetje wegwijs maken aan boord. Maar op al mijn oproepen krijg louter likes, maar die kunnen niet zeilen.

Enigszins noodgedwongen varen we zondag met drie man uit. Maar het voelt als tweeëneenhalf. Niets ten nadelen van Kasper, maar op die Lelievlet zat geen spinnaker en ik vermoed ook geen traveller. We besluiten een half uur eerder uit te varen voor een spoedcursus spinnakeren. En dan beginnen we aan de eerste race.

De wind is best straf, ik schat zo’n 14 knopen, maar mijn iPhone geeft 18 aan. We lopen daardoor continu tegen onze rompsnelheid en kunnen weer eens met z’n allen aan de hoge kant zitten. De eerste race probeer ik zoveel mogelijk te doen, maar dat wordt af en toe teveel. Als ik met twee spischoten in mijn handen en het roer tussen mijn benen ook nog de downhaul van de spiboom wil aantrekken, hoor ik een stemmetje in mijn hoofd: ‘Waar zijn we nu helemaal mee bezig, meneer Cornelissen?’ Iets met ‘teveel hooi’ en ‘een vork’ beken ik het stemmetje.

De start van de tweede race wordt briljant. We sturen Fram bijna tegen de wind in omhoog langs het startschip en hebben dus voorrang op alle indringers. Helaas vinden zij dat niet en worden er weliswaar twee schepen uit de startlijn gedrukt, maar moet ik nog steeds twee Pionnen en nog een onbekend schip ontwijken. Grrrrrr… Dit is weer zo’n protestsituatie. Maar ik heb geen zin om na afloop van de race naar WSV Almere-Haven te rijden dus vaar maar gewoon door. Kasper is inmiddels goed opgewarmd en pakt het spelletje snel op. Hij krijgt meer touwtjes in handen en ik minder. We varen goed en snel, en maken optimaal gebruik van de windshifts.

Voor René is dít zijn laatste wedstrijd. Ook hij is dit seizoen weer gegroeid. Want opeens komt daar de call: “Nu overstag, het is vrij over stuurboord!” ‘Eh hallo? Ben jij nu ook al tacticus?’ Ja dus, want als ik over mijn rechter schouder kijk zie ik dat hij gelijk heeft. We klappen direct en maken een mooie slag over stuurboord. We varen de race goed uit en weten Team Windrose nog in te halen, maar dat de afstand ook groot genoeg was om van ze te winnen op handicap lezen we pas twee dagen later. We doen er na correctie 55 minuten en twee seconden over. Net als de Zahir en delen daarom de achtste plek met deze Pion. Ik vind het een mooi resultaat, maar het mooiste was toch wel Kasper die zich ontpopte als snelle leerling en René die zich als senior voordekker nu ook junior tacticus mag noemen.

Pinguin Cup: Race 5 & 6

Het is inmiddels 12 oktober en eindelijk heb ik een volledige crew. Steven is back on track en kan zijn arm weer gebruiken, Hennie heeft een weekendje geen werk en kan mee en Kasper heeft de smaak te pakken. En als een geraffineerde drugsdealer wil ik dat hij zwaar verslaafd raakt. Hij past perfect binnen die andere zeiljunkies van Team Fram.

Helaas zijn de voorspellingen wederom waardeloos. Vier knopen is vier keer niks. Hiervoor doe ik niet mee. Het is de eerste keer dat we een najaarscup kunnen varen en ik had de hoop op Herfstachtig weer en niet zo’n Indian Summer. Bovendien is dit dan echt de laatste wedstrijd op Fram voor 2014. Nog één keertje vlammen zou leuk zijn.

Als we in de haven zijn staan de windvaantjes van de verschillende boten in één richting. ‘Dat is een goed teken!’, zeg ik monter. We maken de boot klaar en varen uit. Onderweg geven we de Off Duty, een FF65, nog even een sleep naar het startgebied. Leuk bootje, waarom doet ‘ie niet mee met de WAC?

Ochtendnevel hangt als een mooie sluier over het Gooimeer. We kunnen de overkant niet zien en het lijkt net alsof we een kalme zee opvaren met water zover het oog reikt. Op weg naar Almere Haven is het bij vlagen zeer dichte mist met maar 50 meter zicht. Ik moet denken aan dat boek van Stephen King, The Fog. Dan prikken de eerste zeilen en bonte spinnakers door de minuscule waterdruppeltjes, uitgelicht door een bleek najaarszonnetje. Het is schitterend. Wind of geen wind, we vinden het nu al een geweldig laatste zeildag.

Gelukkig klopt de voorspelling ook deze keer niet en staat er toch 5-7 knopen wind. We oefenen de start, maar starten wederom te dicht onder de kluit en hebben veel vuile wind. Als we een gaatje zien tacken we weg en begint Fram te lopen. Al vrij snel klappen we terug naar het midden van de baan. Vrijwel iedereen lijkt direct naar de layline te willen, maar de wind zou vandaag veel gaan draaien, dus blijven we in het midden en maken optimaal gebruik van de shifts. En dat pakt goed uit! We varen ons vrij en liggen ver voorin. En passant maken we ook nog even een paar super strakke overstags. De stijgende lijn van dit seizoen wordt ook in de laatste wedstrijd voortgezet. 

Van de boten uit Naarden gaan we uiteindelijk als tweede over de streep, enkele bootlengtes voor de Knoet en een stuk voor de Kyan. Alleen de Spoom met de ‘Schriers’ aan boord moeten we voor ons dulden. ‘Wow, dit is een goede race mannen!’ Dat is ook wat Xander van de Aquaholic zegt: “Goed gevaren Floris!” Leuk compliment maar toch reageert Hennie enigszins verontwaardigd: “Hoezo alleen Floris? Wij waren ook aan boord!” En gelijk heeft Hennie. Dit is het resultaat van Team Fram.

In de tweede race is de wind constanter, maar maken we dezelfde fout bij de start. We kunnen moeilijker vrijvaren, maar het lukt. De wind draait minder en de bovenboei ligt er goed in. Het maakt de race ook een beetje saai.

De crew draait als een warmgelopen scheepsdiesel; soepel en geolied. Steven staat voor het eerst op het voordek en heeft het snel door. Kasper doet het grootzeil en komt 'zomaar' met een nóg betere manier om de spi te prefeeden. Hennie ‘voor-mij-geen-lierhandels’ Hoenselaar zit helemaal in zijn rol als grinder en tacticus. Kortom, we zijn lekker bezig.

We moeten uiteindelijk genoegen nemen met de bovenste plek van het rechter rijtje. Let wel, op slechts zeven seconden van de boot boven ons. En dat is iets wat mij opviel bij de Pinguïn Cup. De gecorrigeerde tijden liggen dicht bij elkaar. Wat ook opvallend was, is het aantal 28 voeters dat meedoet. Naast een stuk of vijf Pionnen, doen er ook Duetta 860’s, First 285’s en Compromis 888’s mee. Samen met onze Friendship 28 is dat een leuke vloot van gelijkwaardige boten. Jammer dat geen één van deze boten zich liet zien op de Pampus Regatta. Een mooi puntje voor de aankomende vergadering met onze overburen en natuurlijk zijn ze er met de Eemdelta Race 2015.

Als we in de warme Herfstzon terugvaren naar Naarden komt langzaam het besef. Dit was het dan. Dit was seizoen 2014. Volgende week zijn er andere verplichtingen en dus gaat de laatste zondag van de Pinguïn Cup aan ons voorbij. Daarna gaat Fram onder zeil. Dekzeil welteverstaan. En op de bok. We genieten nog even van de laatste vaart onder spi en zijn het erover eens dat we het seizoen met een climax zijn geëindigd: een prachtige zeildag, mooie resultaten en vier grijnzende zeilers.

Seizoen 2014

Vijfentwintig starts, twee nieuwe crewleden, een derde positie als hoogste notering, nul schade, de grootste stijger in het klassement van R&ZV Naarden. Het zijn zomaar wat cijfers en feiten die ons seizoen kenmerken. En ondanks dat we minder wedstrijden dan voorgaande jaren hebben we gevaren, hebben we nog nooit zoveel progressie gemaakt. En dat hebben we bereikt met een handje vol mensen die ik toch even bij naam wil noemen: René, Rob, Steven, Kasper, Ben, Lodewijk en Hennie. Kortom Team Fram! Thanks guys. Tot volgend jaar.

Results:

Zondag 1: 8^e & 10^e v/d 13 (Frans, René, Rob, Floris)

Zondag 2: 12^e & 8^e v/d 18 (René, Kasper, Floris)

Zondag 3: 9^e & 11^e v/d 21 (Steven, Kasper, Hennie, Floris)

Zondag 4: DNC

Ruimschoots voldoende

‘Kijk even naar de luchtdruk, die gaat dan toch wel flink dalen’, ‘Nee die buien blijven op de Noordzee’, ‘Hooguit wat spatjes met vlaagjes van 20 knopen’. Alle (wedstrijd)zeilers zijn weermannen. Want wie veel zeilt, wordt vanzelf een Gerrit Hiemstra. Logisch als wind je enige motor is en de spelregels bepaalt. Ja en dan wil je wel graag weten of die motor een beetje betrouwbaar is en hoeveel pk die heeft. 

Naast het weer is er een hoofdrol voor Rob, die deze avond op het voordek staat, Hennie, die de toetsten en genua bespeelt, Lodewijk aan het helmhout en Floris voor grootzeiltrim en tactiek.

We starten met een halve wind, die soms een beetje ruim invalt. We varen voor de laatste keer richting de startlijn. Nog vijftien seconden. …‘Tuuuuuuuuut’, het startsein klinkt en we gaan op snelheid over de lijn. Een prima start dus. Direct gooien we de spinaker erop. Omdat we maar één getrainde voordekker hebben (onze number one bowman Rene), krijgt Rob vanavond weer even les. Hoewel ‘les’ een groot woord is. Het is meer een stage, zonder stagebegeleider. Het gaat goed, maar we varen erg scherp met de spi, waardoor deze met moeite vol blijft staan.

Lodewijk attendeert ons op twee vrachtschepen in de vaargeul. De vaargeul waar wij over 300 meter ook in varen. Het ene vrachtschip meert af onder de Hollandse Brug, maar het andere schip passeert gelijktijdig de ton die wij moeten ronden, samen met nog een kleine 20 schepen. Wim van Team Windrose waarschuwt iedereen en roept hard: “Let op het binnenvaartschip!” De boodschap wordt herhaald door de andere boten.  Het maakt de drukke boeironding nog chaotischer. Iedereen moet meteen klappen. Wij ook. We liggen in elkaars vuile wind en als het lege vrachtschip voorbij is klappen we terug, op zoek naar vrije wind. De vaart is er na twee keer overstag helemaal uit. En de wind is afgenomen tot onder de voorspelden 7 knopen.

Rob vouwt benedendeks de spi in, terwijl Hennie en ik de zeilen trimmen. De warme luchttemperatuur en de benauwde kajuit maken dat Rob zweet als een otter. Het helpt dan ook niet als je je zeilbroek met bovenstuk, zeiljack (categorie Oceaan storm) en zwemvest erover aanhebt. Zei ik zwemvest? Ik bedoel natuurlijk zijn reddingsvest, toch Hennie.

Lodewijk stuurt minder hoog dan zou kunnen, maar bij deze zwakke wind gaat bootsnelheid boven hoogte. Later benadrukt Sjoerd van de Blue Box dat en vertelt dat je tijdens zo’n wedstrijd niet op de rest moet letten. En eigenlijk hebben we dat ook grotendeels gedaan.

We zeilen geconcentreerd en trimmen alles wat we kunnen trimmen. Hekstag, overloop, onderlijkstrekker, valspanning, cunningham, leiogen, de schoten, geen lijntje blijft ongemoeid. En met resultaat, want we lopen in. Onze stuurman let goed op de diepte en ik zeg dat hij niet verder moet dan de denkbeeldige lijn tussen de A en B-boei. Daar komen we in het wier. ‘Is er eigenlijk al wier?’, vraag ik hardop af en ik neem een kijkje in het heldere water. Tientallen strengen fonteinkruid zwaaien zwierig naar mij, de boot, maar vooral naar de kiel, de schroef en het roer. ‘Wier! Klappen! Nu!’ En we gaan direct overstag. Maar het kwaad is al geschied. Een lange sliert waterplanten houdt weerbarstig vast aan de schroef en het roer. Met de pikhaak probeer ik ons te ontdoen van deze spelbreker, maar het lukt niet. De plant is als spaghetti in kokend water met een scheut olijfolie. 

Eenmaal bij de bovenboei mag onze voordekker zich weer van zijn best kant laten zien. Het loopt eigenlijk best wel soepel. We hebben alleen een denkfout gemaakt, waardoor de spi op de verkeerde kant klaarstaat. Helaas. Gijpen, hijsen en teruggijpen. Rob zet de boom en gooit de tas open en hijst mee aan de mast. Met vier meter per seconden schiet de spi omhoog. Als hij eenmaal staat gijpen we terug.

De matige wind is niet echt ons ding. Maar wel voor de Knoet, die zonder spi harder loopt dan wij met spi. Hij zou die avond eerste worden van de SW-A, SW-B en J80 klasse. Ik zou maar oppassen Jan, volgend jaar gaan er weer punten af ;-). Ondanks dat we een beetje achter in het veld liggen (dus op handicap helemaal achterin varen) hebben we het goed naar ons zin. We zeilen goed en maken geen grote fouten. Tuurlijk, de gijp met de spi kon beter. En dat laat Rob bij de volgende gijp ook zien. Soepel en in één beweging.

Als we op de spi naar de finish kabbelen, willen we Xander en crew nog even inhalen. Dit lukt, maar dan steken zij achter ons langs om Fram aan de hoge kant te passeren. We kunnen ze eruit loeven. Sterker nog, we kunnen ze uit de finish loeven, maar deze race is voor ons al verloren. We eindigen toch op een een-na-laatste plaats. En ik besluit om dat niet te doen. We finishen enkele seconden achter de Aquaholic en concluderen dat vanavond een heerlijk avondje was. Het zeilplezier krijgt in elk geval een dikke acht.

In de box drinken we nog een biertje op Fram. We analyseren de wedstrijd, maar dwalen al gauw af naar de oude Ford Mustang van Hennie, illegaal autorijden op je 12^e en schieten op je slaapkamer met het dienstpistool van je vader. De after sail krijgt een negen.

Als we naar huis gaan wil ik ‘even’ langs het Behouden Huys voor de uitslag. Maar ‘even’ wordt al gauw vijf kwartier. De vereniging is te gezellig, de verhalen te leuk en de tips te leerzaam. We horen dat we 11^e zijn geworden van de 19 schepen. Toch een stuk minder kansloos dan ik dacht. En daarom krijgt dit resultaat een vijf, wat weliswaar het gemiddelde iets drukt maar overall nog altijd ruimschoots voldoende is.

Crew: Rob, Hennie, Lodewijk, Floris

Baan: 5 Oost Kort

Wind:7-4 knopen Oost

Finish: 11^e van de 19

RECTIFICATIE

In mijn blog van 24 april schrijf ik over de Spoom die door de hekgolf van een passerende speedboot de ton raakt en geen strafrondje draait. De schipper heeft mij overtuigd dat dit niet het geval was en, als het wel zo zou zijn, zij een strafrondje zouden maken. Wij zullen de tekst “Een net-niet planerende Bayliner passeert ons en trekt hoge golven waardoor de B-boei de Spoom raakt.” Veranderen in “Een net-niet planerende Bayliner passeert ons en trekt hoge golven waardoor het lijkt of de B-boei de Spoom raakt.” Tot slot wil ik benadrukken dat deze weblog van Team Fram onder artikel 7 van de Nederlandse Grondwet valt. Bovendien wil ik u eraan herinneren dat ik mijn brood verdien met het schrijven van reclameteksten. Het zit in mijn inkt om de zaken beeldender, mooier, spannender en boeiender te beschrijven dan ze wellicht op dat moment waren. Ik verwijs u graag naar het vaatje naast de peper, voor de spreekwoordelijke korrel zout.