‘Het loopt niet!’, roep ik geïrriteerd. We hebben de eerste boei gerond en liggen in de vloot van veertien schepen in onze klasse op een 10e plek. Na de derde boei liggen we zelfs 13e met de Nessy slechts 120 meter achter ons. Ik maak tactisch waardeloze beslissingen en de manoeuvres lopen ook niet soepel. Met overstag gaan is de lier niet belegd en schiet de overloop los. Dat soort dingen. Het loopt rommelig en het toornt aan mijn humeur.
De wind is minder dan voorspeld. Negen knopen met vlagen twaalf in plaats van dertien knopen met vlagen om en nabij de twintig. Alsof God het ook om te huilen vindt dalen vieze miezerbuien troosteloos op het dek. De wind blijft niet netjes uit het zuiden waaien maar doet af een toe een stapje opzij om vanuit het zuidoosten te blazen. Jammer, want hierdoor is de zuidbaan niet optimaal voor de spinaker en zijn de boten met genaker of zonder spi weer eens in het voordeel.
Dikke tieten
Doordat onze spi nogal een bolle borst heeft, of zoals Frans zou zeggen ‘dikke tieten’, is hij perfect als runner, maar iets minder lekker als reacher. Dus als op het tweede spi rak de wind bijna aandewind invalt blijft de spi in de tas. Alleen de twee Waarschepen durven het aan, verder niemand. Hier komt een genaker of code zero van pas, maar helaas zit die niet in onze garderobe.
Nu we ook de spi niet kunnen hijsen lijkt de wedstrijd verloren. Zo lekker als het vorige week liep, zo stroef loopt het nu. Ik moet denken aan Ajax dat vaak na een belachelijk goede wedstrijd in de C.L. de week erna verliest van een gepromoveerde Jupiler-club uit de polder. Goed, het is niet anders. De tering naar de nering zetten, zou Rutte zeggen. Dus gaat de knop om en proberen we het beste ervan te maken. Vergeet de wedstrijd, vergeet de anderen. ‘Gewoon lekker zeilen’ is het devies.
Langzaam kruipt en sijpelt de olie door alle gelederen van de crew en komt Team Fram in de groove. Ook de tactische beslissingen zijn beter en er wordt op het scherpst van de snede gestuurd.
Maritieme oerkreet
De eerste boten lopen we weer in. Boten die we op handicap overigens ver achter ons moeten laten, maar toch, het zorgt voor meer ‘crew hapinness’. Na de Clara passeren we de Orion en de Atlantis. En dan liggen we op ramkoers met de Knoet en de Lyra. Beiden zijn al bezig op het volgende downwind rak met een fok te loevert terwijl wij nog naar boven kruisen. Gelukkig varen wij over bak. Maar ze zien ons niet. Nee, ze zien ons echt niet. Het wordt tijd voor die maritieme oerkreet: “BAKBOORD!” En even lijkt er paniek op beide boten. Ik moet nog steeds vallen om een aanvaring te vermijden, maar maak er verder geen protest van.
We varen al een stuk beter, maar het spinnaker hijsen gaat vanavond verre van vlekkeloos. Na de zandloper op het vorige rak lijkt de spi nu vast te zitten. Althans, dat denken we, maar als we er zeker van zijn dat het doek nergens achter haakt, kan het niet anders dan dat het natte spinnakerdoek aan het natte grootzeil plakt. En dat zorgt voor teveel weerstand. Als de spi eenmaal loslaat en staat moeten we die twee Vega’s passeren. Dat móét voor het moraal, want ook al winnen we er niet van op handicap, het zorgt wel voor een beetje glans op deze doffe avond.
Als een luipaard besluipen we de twee Vega’s. Ze varen vlak achter elkaar (zonder spi) als wij (met spi) eraan komen. Ik kan er overheen, maar dat is een te groot risico. Als zij gaan loeven ben ik nergens, zij hebben immers geen spi. Alsof de Vrijheid gedachte kan lezen, loeft hij al iets op. Dus gaan wij er onder door. Het lukt en we passeren hem. Als we naast de Lyra liggen draai ik Fram naar buiten en gaat de spi er vroeg af. Ik had langer kunnen spinnakeren, maar daar zou ik niets mee opschieten. De Lyra moet ik ruimte geven bij de benedenboei en als ik er iets voor lig, moet ik er omheen. And that’s not part of the plan. De Lyra rondt de boei netjes en strak. Iets te strak, waardoor er een gat valt tussen hem en de boei op de nieuwe koers. Het gat waar ik op hoopte, want als we oploeven prik ik de neus precies tussen de ton en de Lyra en zijn we ook die voorbij.
Teamwork
We houden ze achter ons en op het laatste spi rak, spinnakeren we tot het gaatje. De spi gaat er op de boei af. Dat is netjes, maar was eigenlijk niet te bedoeling. Ik vertrouw op de crew en met name op Rob en stuur Fram tijdens het binnenhalen omhoog. Met grote halen trekt Rob de spi binnen die weer wind wil vangen op de nieuwe aandewindse koers. Rob geeft ‘m echter geen kans, terwijl René het voordek in luttele seconden weer vrij heeft gemaakt trekt Lodewijk het grootzeil aan. Geweldig. Dit is Team Fram! Met de nadruk op TEAM!
Zie hier de GoPro beelden van de acties. Je moet wel ingelogd zijn op Facebook om ze te kunnen zien:
Zie hier de GoPro beelden van de acties. Je moet wel ingelogd zijn op Facebook om ze te kunnen zien:
Naar de finish toe loopt de Lyra weer op ons in. Ik moet het toegeven, de Vega vaart op deze koers gewoon harder. En toch zou ik 10% sneller moeten zijn. Dat is een halve knoop. Ik kan ze alleen maar achter me houden door te loeven en dat doe ik ook. Vlak voor de finish val ik en geef ik ze ruimte om ook te finishen. Achter ons. Dat dan weer wel. We gaan als achtste over de streep en zijn blij dat we nog vijf boten hebben kunnen inhalen.
Op handicap houden we alleen de Nessy, Atlantis en Orion achter ons. Het maakt niet uit. Deze wedstrijd strepen we weg. Wat ik belangrijker vind was de mentaliteit aan boord. Het feit dat we ‘de knop’ om konden zetten en toch nog wat boten in hebben gehaald. Dat is de mentaliteit van een… juist… Winnaar!
Crew: Rene, Rob, Lodewijk, Floris
Wind: ZZO 7-11kn
Baan: 15 Zuid kort
Finish: 11e vd 14
Geen opmerkingen:
Een reactie posten