Hooikist Race 2012

De Hooikist Race is misschien wel de mooiste

wedstrijd van onze vereniging. Lange up & downwind rakken voor de kust van Pampushaven onder het toeziend oog van een professioneel startschip met dito bemanning. Ook dit jaar waren de heren van het startschip uit Enkhuizen overgevaren en werd de wedstrijd met alle egards gestart en gefinisht. Wij hoefden dus niet lang na te denken of Team Fram wel mee zou doen.

Crew
Een maand voor de wedstrijd hebben we de crew al rond. Het was nog net geen nummertjes trekken, maar het laat zien hoe enthousiast onze bemanningsleden zijn. Alleen Paul en Lodewijk kunnen niet. Voor de een is het voetbalseizoen begonnen, de ander sluit het zeilseizoen met ‘zijn’ Vega-club af in Naarden. Het weerhoudt hen niet om ons ’s ochtends, wanneer we uitvaren, enthousiaste gelukwensen te sturen via de sms.

Deelnemers
Als ik de avond voor de wedstrijd nog even het reglement doorneem valt mijn oog op de deelnemerslijst. Ik zie bekende namen, goede zeilers en snelle boten. Even zinkt de moed mij in de schoenen. De Knoe(r)t (hard) doet mee en de Spoom (winnaar WAC) is ook van de partij. Daarnaast zie ik ene Colenbrander in onze klasse staan. Een bekende naam die, als ik me niet vergis, in het verleden wat wedstrijdjes met Sander Kreukniet heeft gevaren. En niet onverdienstelijk. Ook is Colenbrander dé man achter de SW-handicap. Interessant! Gelukkig doen er ook boten mee waarmee wij wel kunnen wedijveren. Ik heb het over de Gibsy 2.0, de Atlantis en de Kyan. Op papier moeten we die allemaal achter ons houden. Maar dat is op papier.

Over board
Tijdens de driekwartier durende tocht naar het startgebied hebben we alle tijd om de boot klaar te maken voor de wedstrijd. We melden ons tijdig bij het startschip en maken ons op voor de start. Net als we een oefenstart willen maken verlies ik mijn TEAM ABN AMRO cap. Gewoon doorvaren, maar Hennie vindt het toch wel zonde. En stiekem ik ook. Ik kreeg ‘m na afloop van de befaamde race uit handen van Gert-Jan Poortman. Dus begonnen we aan onze Cap-Over-Board manoeuvre. De eerste poging mislukt en bij de tweede poging klinkt het 1 minuut sein. We moeten starten, helaas. De zee geeft, de zee neemt.

Start
De start is niet optimaal door de COB manoeuvre, maar ondanks alles niet heel slecht. We klappen als een van de eerste op zoek naar vrije wind. Het lijkt een goed plan want bij de bovenboei hebben we een paar plaatsen gewonnen. Helaas gaat de gijp met spi mis en hebben we een zandloper. De eerste dit seizoen. Het loopt nog niet helemaal lekker aan boord, waardoor we als 8e van de negen over de streep gaan in de eerste race.

Tweede race
Gelukkig bestaat de Hooikist uit twee races en beginnen we na een korte pauze vol goede moed aan de tweede race. Ik overweeg nog even een zeilwissel, maar het is eigenlijk te laat. We gaan door met de genua 1. We starten goed. En liggen net iets boven de Spoom, Knoet, Geusje en de Hebbus van Colenbrander. We halen ‘m langzaam in, maar helaas lopen we niet even scherp. De Waarschepen van Lomans en Colenbrander, en ook de Geusje lopen een paar graden scherper. Om nog maar te zwijgen over de Knoet die gewoon 10 graden hoger aan de wind loopt. En hard!

Bijbenen
We moeten onder hem door of klappen. We kiezen voor het laatste. We lopen de rest van de wedstrijd behoorlijk hard, maar kunnen niet zo hoog varen als onze tegenstanders. Ook de Atlantis lijkt iets hoger te varen. We houden de schade beperkt door nauwkeurig mee te trimmen met de headers en lifts en door de spi-rakken af te kruizen.

Disqualified
Als we bij de bovenboei plotseling op ramkoers liggen met de Atlantis klopt er iets niet. Hoe kan de Atlantis vanaf de bovenboei komen? Het blijkt dat ze ‘m verkeerd gerond hebben. Ik maak protest en zeg dat de bovenboei bakboord gerond dient te worden, maar Derk-Jan antwoord dat het toch niet uit maakt. Dat maakt het wel en ze lijken geen aanstalten te maken om de boei alsnog goed te ronden. Tja, dat wordt een DSQ’tje.

'Happy faces als we onder spi richting de gate stuiven'

Verhalen vanaf het leugenbankje
We finishen wederom met alleen de Gibsy achter ons. Ver achter ons. Hoewel Xander (de schipper) mij onlangs nog vertelde dat hij makkelijk 7 tot 8 knopen loopt met zijn boot, zien we daar vandaag bijzonder weinig van terug. Er is vast een mooi excuus voor. Wij zijn niet boven de zeven knopen uitgekomen, maar hebben toch lekker gevaren. Met name de tweede race was een foutloze race met een crew in optima forma.

Wedstrijdcommissie
Na de wedstrijd stappen Hennie en René snel van boord voor de nodige zaterdagmiddagverplichtingen. Lodewijk die bij de Vega-meeting is komt even informeren hoe het ging en vereeuwigd Team Fram op de gevoelige iPhone sensor. Ben en ik gaan naar het clubhuis voor een biertje en de uitslag. Daar verwelkomt Henk Everwijn mij hartelijk als nieuw lid van de wedstrijdcommissie. ‘Eh… ik heb nog geen ja gezegd hoor’, maar mijn gestamel werd overstemd door de vraag: ‘Biertje? Ja lekker’.

'V.l.n.r. Hennie, Rene, Ben en Floris vereeuwigd in team tenue.'

Het grote vraagteken
We hebben het over de race en waarom we nu weer als een-na-laatste zijn geëindigd. Het is echt leuk om te merken hoe iedereen meeleeft en welwillend is om onze crew en boot sneller te krijgen. Tips van Team Windrose, een aanbieding van Wim Nierman om een keer mee te zeilen, je onderwaterschip schoonmaken met een stuk tapijt. En dan heeft Henk nog een tip; een mannetje die één van de Skûtsje-crews traint en binnenkort een boekje over zeiltrim uitbrengt. Hij kan wel een keer meevaren en weet de vinger op de zere plek te leggen. Graag!

Framitis
Tot slot heb je nog Lodewijk, die het euvel inmiddels tot ‘Framitis’ heeft gedoopt. Lodewijk is een Vegazeiler in hart en nieren, behalve als hij tijdens een van de vele WAC’jes aan boord van Fram stapt. Dan duldt hij plotseling geen Vega meer voor hem. En ook hij verwondert zich dat Fram ondanks alle verbeteringen categorisch in het rechter rijtje eindigt. Dat riep vragen op bij de plaatsvervangend stuurman, die nu eens niet naar de eigenschappen van Fram keek, maar naar de concurrentie. En hij deed een opmerkelijke ontdekking: wij zijn zwaar!

Elke kilo telt
Bij de Comodo schrijft hij ‘deze is ook erg zwaar en zou hetzelfde probleem kunnen hebben’. Opvallend genoeg vaart hij ook altijd achterin. Ik denk graag dat onze zeilkunsten beter zijn dan die van de Comodo, maar twijfel daar opeens aan. Tot slot schrijft Lodewijk ‘wordt het gewicht van de boot wel meegenomen in de SW rating?’. Geen idee, maar dat lijkt me wel. Anderzijds vind ik de 900 kg verschil van de Dehler 28 met een Friendship 28 vrij groot. Ondanks dat de handicap slechts 1,7% scheelt. Ik meen dat hij 140 cm diep steekt, maar verklaart dat het verschil? En waarom krijgt de Atlantis een gunstigere rating als hij lichter is, langer is en dieper steekt (162 cm met vaste kiel, 0,68/1,73 met ophaalkiel)?

Vraagstuk
Zijn mail laat mij in verwarring achter. Ik concludeer dat ik de SW-rating niet kan beredeneren. Maar de waterverplaatsingstatistieken verklaren ook een aantal zaken. Bijvoorbeeld waarom wij in zwaar weer goed presteren en in licht weer kansloos presteren. Dat is puur een gewichtskwestie en heeft niks met zeilkunsten te maken. Zou het andersom ook zo zijn? Hoe dan ook, nu we dit seizoen roemloos afsluiten ligt er een mooi vraagstuk voor de winter. Eén ding weten we zeker, of we nu een antwoord vinden of niet, volgend jaar doen we weer gewoon mee met de competitie. Want ook dat is de Framitis.


Crew: René, Hennie, Ben, Floris
Finish wedstrijd 1: 8e (van de negen)
Finish wedstrijd 2: 7e (van de negen)
Wind: 12kts WZW