Nieuwe banen

Na een afwezigheid van twee weken stond Team Fram weer te popelen om een wedstrijdje te zeilen. Terwijl schipper Ben samen met Sander de Roxane op Engeland afstuurde, ronselde ik een goede crew samen vanuit het zonovergoten Frankrijk. En dat lukte! Lodewijk, voor sommigen beter bekend als de zeilende sensei, stapte op en mocht sturen. Verder waren het bekende gezichten uit onze harde kern; Rene op het voordek, Paul grootzeil en ik genua en piano.

Windsites
In de aanloop naar de volgende wedstrijd kijk ik gemiddeld zo’n 30 keer op de verschillende windsites. Dat lijkt veel en dat is het ook. Het is een soort verslaving. De eerste keer, een kleine week van te voren, check ik de voorspelling. Ik doe vrijwel niets met de informatie, want de kans is zeer groot dat deze nog wijzigt, maar het stilt even mijn nieuwsgierigheid naar het weer. De tweede keer is meestal in het weekend. Als de voorspellingen vragen om meer mankracht, dan kan ik dat nog regelen. Daarna is het vooral de sites onderling vergelijken en kijken of ze eenstemmig zijn. Dat waren ze. Tien knopen afnemend naar zes uit Noordwestelijke richting, met een kleine shift naar het westen.

E-mail
Als de voorspelling niet meer lijkt te veranderen kom ik in actie. Ik neem de mogelijke baan door, bepaal het zeilplan en verdeel de taken. Dit doe ik voornamelijk voor mijzelf, maar deel het met de rest van de crew (ook de harde kern die niet opstapt krijgt een kopie, sorry jongens). Eventuele foute redenaties mijnerzijds kunnen vroegtijdig worden verbeterd en stiekem hoop ik iedereen enthousiast te krijgen en meer te betrekken bij de aanstaande wedstrijd. Een voorbeeld: Rak 2-3(60-49-C): spinaker (eerst ruim en dan plat voor het laken). Zeil proberen over stuur te houden, dan kunnen we na de C-boei gewoon direct oploeven en kan de boom nog even blijven staan en het voordek ‘rustig’ opgeruimd worden.

Drastic times call for drastic measures
Net als ik de mogelijke banen wil bestuderen, krijg ik een mail met wederom gewijzigde wedstrijdbanen. Niet twee of drie veranderingen, maar 16 nieuwe banen. Alle wedstrijdboeien zijn verplaatst, een nieuwe startlijn net buiten de haven en korte Noord Zuid banen (0,6 mijl). Het is een drastische maatregel ivm met het wier dat woekert onder het wateroppervlak van het Gooimeer.

Rijkswaterstaat
Jammer genoeg wil Rijkswaterstaat niets doen aan het wierprobleem in dit zijmeer van het Markermeer. Zij zien het als een zuiveringsinstallatie en willen het daarom niet maaien. Met het gevolg dat de pleziervaart een stuk minder plezierig wordt. Onze banen zijn verlegd, maar aan de overkant bij WV Almere zijn al wedstrijden geannuleerd ivm met dit onkruid.

Optuigen
Ik was als laatste aan boord en tot mijn grote vreugde was de boot klaar om te gaan. Buiskap naar beneden, huik eraf, vallen aangeslagen. Zelfs de spischoten lagen klaar en de spitas stond aan de goede kant. Toch handig zo’n voorbereidingsmailtje. Even mijn mooie Adidas bootschoenen aantrekken en gaan!

De start
Buiten waaide het nog flink. Een vier beaufort vulde de zeilen. De genua 1 bleek iets teveel van het goede. Deze is erg bol gesneden en niet goed te trimmen vanaf windkracht vier. Maar de wind zou later minder worden, dus toch doorvaren met deze lap.

We oefenen de start een paar keer. Het is een in-de-windse start. En omdat de startlijn korter is en het startgebied kleiner, is het goed opletten. Net als ‘vroeger’ starten we in de vaargeul, echter ken ik het gebied daarbuiten niet zo goed. Hoever kunnen we tot de oever varen? En richting het eiland de Schelp zijn veel ondieptes. Naar de eerste boei is het kruisen. Nauwlettend houden Paul en ik de dieptemeter in de gaten. Als deze plotseling - in stappen van twee meter - van tien meter diepte naar 1 meter schiet, gaan we overstag. Het is net op tijd. Commentaar van de voordekker die niet gewaarschuwd was is terecht, maar helaas is het even niet anders.

Spi time
We nemen geen risico’s met de ondieptes en ronden de eerste boei als achtste (van de tien). Gelukkig hebben we ons geheime wapen nog, de spi. Maar op het tweede rak is de wind te hard om de spi met halve wind te hijsen. We zouden alleen maar plat gedrukt worden. Het volgende rak naar de C-boei hijsen we de spi. We maken weer wat goed.

Hard werken
Mijn voorspelling klopt. We ronden de C-boei, loeven op en gaan overstag als het voordek aan kant is. Intussen vouw ik de spinaker in. Ik geef de tas terug en Rene slaat de schoten aan. De spi kan weer over stuur. De boom zetten we pas als de bovenwindseboei is gerond en we de gijp hebben gemaakt. Het lukt allemaal net op het kruisrak en ik zweet me een ongeluk in mijn mooie Team Fram shirt. De boom staat relatief laat en je ziet duidelijk dat genakers een groot voordeel hebben op dit ruimwindse rak.

Twee vingers in de neus
De spi staat goed en wel vijf minuten als we ‘m slechts enkele scheepslengtes voor de boei weer binnenhalen. Dat doen we erg netjes, al zeg ik het zelf. Lodewijk stuurt de boot op en stuurt Fram met twee vingers aan het roer en twee in de neus richting de bovenboei. We lopen aan de wind lekker, helemaal wanneer de wind iets afneemt en onze bolle genua optimaal werkt. Gek genoeg maken we niet veel meer goed, ondanks dat we weinig tot geen fouten maken. Uiteindelijk is het de matige start die ons nekt.

Finish
We eindigen kort achter de Atlantis (die goddomme goed vaart de laatste tijd) en de Gibsy. Beide schepen lijken op het eerste oog directe concurrenten van de Friendship maar hebben (helaas) een gunstigere handicap. Hoewel we als zesde over de streep gaan eindigen we uiteindelijk als een na laatste.

In de after sail bespreken we de fouten. Maar er zijn weinig fouten gemaakt. Het is de optelsom van details en een matige start. En laat ik niet vergeten de concurrentie te complimenteren.

Crew: Rene, Paul, Lodewijk & Floris
Wind: 12-6 knopen (NW)
Baan: 16
Finish: 9e (van de 10)