De wedstrijd van 1 juni

Op de valreep nog een kort verslag van de wedstrijd van 1 juni. Dit keer met vier man aan de start. Hennie weer aan de lieren, Paul het grootzeil, Ben het roer en ik het voordek. Een speciaal stukje wijd ik aan de offshore crew, in dit geval Marijke, die een prachtig stukje zeil met het racenummer - waar iedereen (in de toekomst) van siddert en huivert – 216 erop heeft gemaakt. Namens de hele onshore crew: Dankjewel Marijke!

De start formule (x2 : (afstand van y)3-bootlengte)
De timing was in handen van Paul en liep perfect. Er werd hardop afgeteld en snel berekend hoe lang we nodig zouden hebben om bij de startlijn te komen. Het blijkt een ingewikkelde formule: Anderhalve minuut terugvaren is anderhalve minuut heen varen, zo beredeneerden wij. En het bleek aardig te kloppen. Slechts een paar seconden nadat het startsein had geklonken, gleden wij als derde over de startlijn. Geen hogere wiskunde dus.

To spin or not to spin
De wind was NNW, maar de baan was Noord. Niet optimaal, maar gelukkig toch nog twee spinakerrakken. Even was het onduidelijk of we na de eerste boei zouden kunnen spinakeren, maar de wind kwam niet ruim genoeg binnen.

Wier
We zeilden redelijk, hadden opnieuw last van wier maar maakten veel goed op de spinakerrakken. Hoewel ik wierwacht had, kon ik niet voorkomen dat we soms door tropische onderwater regenwouden voeren. Kunnen ze niet een tropisch visje uitzetten die dit allemaal opeet?

Team Wierrose
De laatste benedenwindse boei rondden we tegelijk met Team Windrose. Daarna kruisen! Op de aandewindse rakken zijn we nog niet goed, maar dit keer bleven de Windrose voor. Sterker nog, we zouden voor hun finishen. Later zou blijken dat ze een pluk wier ter grote van de Schelp op sleeptouw hadden genomen. Lekker voor bij de sushi, maar niet tijdens de wedstrijd.

Finish
Op het laatste spinakerrak naar de finish passeerde we nog enkele schepen, maar het mocht niet baten. We eindigden ergens middenin. En met onze handicap betekent dat al snel laatste.

Ingelaste training
Desalniettemin was de sfeer goed, het weer mooi en stond het bier koud. Maar eerst nog even terugzeilen naar de haven. We maakten van de gelegenheid gebruik om het reachen met de spinaker te oefenen. De wind was met twee beaufort, zeer vergevingsgezind dus stuurde Ben de boot zoveel mogelijk naar aan de wind. We kwamen net iets hoger dan halve wind (schijnbare wind) en liepen harder dan met de genua 1. Goed om te weten voor een volgende wedstrijd.

Maar 30%
In de haven netjes de zeilen opgeruimd terwijl de biertjes al sissend de nabespreking aankondigden. Eigenlijk viel er weinig te bespreken. Het was goed gegaan en we moeten meer focussen op de scherpe koersen. Meer dan deze twee regels hebben we er ook niet aan vuilgemaakt. En dus was het tijd voor een Schippersbittertje. Nou zijn wij niet de beroerdste, maar de halve limonade glazen van Ben gingen ons net iets te ver. ‘Het is maar dertig procent’, verontschuldigt Ben zich nog. Blijkbaar zijn we nog niet allemaal van die stevige zeebonken. ;-)


Crew: Hennie, Paul, Ben & Floris
Wind: 8-13 knopen (NNW)
Baan: 1
Finish: 9e (van de 13)