De Juul tijdens de Grevelingencup.
Ondanks mijn afwezigheid, deed Fram gewoon mee. De selectie bestond uit Ben, Hennie, Rob en René. Dus dat zat wel snor. De Juul ligt niet in de jachthaven maar net daarnaast in de privé haven, behorende aan de omliggende huiseigenaren. En als je daar dan aankomt zie je meteen dat het een klein episch J80-centrum betreft. Drie stuks naast elkaar: Elfje, JJ en de Juul. En ook allemaal deden ze vanavond mee. En allemaal met drie man crew. Een eerlijke strijd, hoewel het voor mij een ‘maidentrip’ was en wij (ik praat direct in ‘wij’, de Juul dus) met een rookie aan boord zaten (ondergetekende). Helaas kregen we daar geen compensatie in de handicap voor. Goed opletten dus en geen fouten maken.
Bernard en zijn zus Noor waren al druk bezig de boot op te tuigen. De geroutineerde handelingen van beiden deden mij aarzelen. Een voorzichtig ‘kan ik iets doen’ kwam eruit, maar dat was niet nodig. En al gauw zag ik dat mijn bemoeienis het optuigen alleen maar in de weg zou zitten. Dus keek ik even hoe Henk zijn Elfje bewerkte met zijn magische tapijt. Ook dat deden ze niet voor het eerst. Als twee Canadese houtzagers trokken ze om en om aan het stuk tapijt om vakkundig de laatste aangroei van het onderwaterschip te verwijderen.
Canadese houtzagers
Oude zeilen en wedstrijdzeilen
Terug naar de Juul, het oude grootzeil zat er inmiddels op, net als de oude fok en de oude gennaker. ‘Ja, want de mooie zeilen zijn voor de echte wedstrijden, of als er 5 of meer J80s meedoen’. Bij Fram hebben we dat precies zo. Onze laminaatzeilen en nieuwe spi gebruiken we alleen bij wedstrijden waar vijf of meer Friendship 28’s meedoen. Gelukkig komt dat niet voor en liggen de zeilen gewoon nog bij de zeilmaker. Sterker nog, het zit nog op de rol en is nog niet gesneden.
Ruimte
Aan boord merk je direct dat dit een sportboot is. De boot is net iets korter dan Fram, maar de kuip is twee keer zo lang. Heerlijk wat een ruimte! Ook de dek lay-out is goed georganiseerd, waardoor je elkaar niet in de weg zit. Dat gaat natuurlijk ten koste van de kajuit. Maar slapen doe je maar na de wedstrijd. Hoewel je prima een tukje kunt doen tijdens bijvoorbeeld een 24 uurs zeilrace. Het comfort is misschien iets minder benedendeks, tijdens de wedstrijd zit je hier als koning en loop je elkaar niet in de weg. Goed ik hou op, ik hoef hier natuurlijk geen Zeilen Magazine praatje te houden over de J80.
Semi-automatisch wapen
Als we naar buiten varen wordt mij uitgelegd hoe het zeilen met de gennaker gaat. Boom naar buiten, tack aan, hijsen, gennaker begeleiden, schoot aantrekken en gaan. Hoewel het rustig wordt uitgelegd, schieten de woorden als kogels uit een semi-automatisch wapen door mijn hoofd. Vooral omdat daarna de gijp wordt uitgelegd en vervolgens het binnenhalen van de gennaker. Ik hoop maar dat ik het goed doe. Op het Gooimeer staat een prachtige wind. En de zon schijnt ook. Dit zijn de pareltjes van de WAC. Beter gaat het niet worden. Ik ben niet de enige die er zo over denkt: de opkomst is met meer dan 30 schepen massaal!
Start
We oefenen even met de gennaker en de Juul spuit vooruit. De kiel begint te zingen en ik begin te lachen; wat is dit gaaf. We gijpen nog even en focussen ons op de start. Ook dat is anders dan bij onze klasse (de Fram-klasse). Door de snelheid en wendbaarheid van de schepen is het hectischer. Wie hier even niet oplet heeft gegarandeerd schade. En dat dit geen loze woorden zijn wordt pijnlijk duidelijk in de aanvaring tussen de Modified8 (over stuur) en de Overraskelse (over bak). Er wordt geroepen maar niet meer uitgeweken waardoor de Overraskelse midscheeps de Modified8 ontvangt. Goedenavond! Laatst genoemde trekt zich direct terug uit de race terwijl de Overraskelse door lijkt te kunnen varen.
De gekozen Noord-Oost-baan is niet optimaal. De wind komt toch meer vanuit het noorden waardoor alles bezeild is (geen kruisrak) en het voordewindse rak af en toe halve wind is. Er wordt flink gereached, wat met deze wind een kunst is.
‘Kijk maar niet naar Fram’
Als we de bovenboei ronden komt de grote gennaker uit de kleine kajuit. We trimmen de gennaker uit de hand en de lieren blijven ongebruikt. Want dan ben je langzamer. ‘Eh.. ok.’ Het gaat redelijk hoewel ik moeite heb om de gennaker stabiel te houden. Als ik ‘m onder controle heb zegt Bernard rustig: ‘Kijk maar niet naar Fram’. Het eerste wat je dan doet is kijken. Een prachtige, blauw gele zandloper markeert Fram tussen de andere white hulls. Mijn eerste reactie was ‘trots’. Ik vond het stoer dat ze gewoon de spi hadden gehesen. En dan merk je dat je toch onderdeel bent van Team Fram. Terwijl ze achter ons hun best doen om de zandloper uit de spinnaker te krijgen, begin ik voor ze te duimen. En dat is verrekte lastig als 65 vierkante meter gennaker onverbiddelijk aan je handen trekt.
Ik focus weer op onze zeilen en kijk af en toe achterom. Al vrij snel is de wokkel eruit. Gelukkig! Maar als we weer naar boven varen en Fram nog steeds met het spinnaker rak bezig is bevriest even mijn zeilershart. Mocht ik Fram niet herkennen tussen alle andere schepen, dan was het nu wel heel duidelijk. De blauw-gele spinaker wapperde als een reuzenzakdoek aan de top van de mast. Auw, dit doet pijn. Wat is er gebeurd? ‘Voor de wind gaan varen’ roep ik in gedachte en ik merk dat ik het hardop mompel. Potverdikkie, dit kost je de race. Inmiddels naderen wij de bovenboei en maak ik me klaar voor het tweede gennaker rak.
Spektakel
Halverwege lopen we een keer gigantisch uit ons roer, spectaculair voor de neutrale toeschouwer, maar het kost ons dure seconden. Als we de benedenboei ronden ligt de spoom in de weg. Ze klappen te laat, waardoor wij later dan gewild overstag kunnen. Op het derde en laatste gennaker rak treedt de verzuring toe. Ik krijg de spi nauwelijks aangetrokken en door de kleine gaten van mijn oude zeilhandschoentjes ziet de eerste blaar het levenslicht. Gelukkig helpt Noor en lukt het nog enigszins om de gennaker te trimmen, maar het blijft lastig. Bernard zegt dat het aan de oude gennaker ligt, maar ik zocht de oorzaak vooral bij mij zelf.
Finish
We finishen als derde en in een eenheidsklasse is het dan makkelijk rekenen hoeveelste je bent geworden. Derde dus. Klinkt als een podiumplaats, maar we waren de hekkensluiter.
Na het aftuigen en het biertje ga ik toch even bij Fram kijken. Benieuwd naar hun verhaal. Een combinatie van domme pech en routineus handelen blijkt de oorzaak van de blamage. De lijschoot was losgeschoten - de Wichard snapshackles maken hun prijs ook niet helemaal waar – waarop de spi z.s.m. naar binnen moest, vertelt Hennie. Dus riep hij uit doorkneed handelen: ‘Knip ‘m maar los’. Als het een film was, zou nu alles in slow motion worden afgespeeld. Want terwijl Hennie dit zei, realiseerde hij dat de loefschoot alles was wat de spinaker aan dek verbond. Maar het was te laat. Onze voordekker Rene, getraind en gehoorzaam als een jachthond, trok de quickrelease al open. Daar heb je ‘m weer: routine.
De rest is geschiedenis en - vooral tot hilariteit van de Windrose - op foto vastgelegd. Maar de mooiste foto’s kwamen van Frans, aan boord van de Blue Box. Ik zal ze jullie niet onthouden. Want wij kunnen er ook om lachen, zij het met een beetje kiespijn.
Baan: 4 (NO lang)
Wind: 16-22kn NNO
Crew Juul: Bernard, Noor, Floris
Finish: 3e
Crew Fram: René, Rob, Hennie, Ben
Finish: laatste
1 opmerking:
Floris,wat een pachtig verhaal en promotie voor de J80. Bedankt voor het meevaren. De J80 wordt wel gekenschetst als een familt boat with sport boat thrills. Precies zoals het woensdag was.
Grt
Bernard
Een reactie posten