Verbeterpunten
De verbeterpunten bestaan uit kleine en grote veranderingen en handelingen. Dus niet een koolstofmast en al het lopend want vervangen voor mooie dyneema lijntjes. Nee het gaat om soms heel logische verbeteringen, die vaak niets kosten. Bijvoorbeeld de taak van de stuurman en de navigator scheiden, de voordekker ook de spinnaker in laten vouwen, de spi langer laten staan, et cetera. Deze punten kosten niets, maar kunnen zomaar een plaatsje verschil maken. En zeker met de verhalen van de afgelopen wedstrijden werd het soms pijnlijk duidelijk dat er iets moet veranderen om op te schuiven in het klassement.
Terugblik
Hoewel ik bij de laatste twee wedstrijden niet aanwezig was, begreep ik dat er nogal wat gebeurd is. Vooral tijdens de wedstrijd van 22 mei. Ik zal niet in gaan op details, maar de dekventilator is vermorzeld onder het gewicht van onze vederlichte voordekker. Fluitketels vlogen rakelings langs Ben’s hoofd tijdens het spivouwen, de valklem van de spi wilde niet los en tot slot voer Fram in de haven met volle vaart op de Gipsy. Krassen, putten en een gekneusde hand tot gevolg. Nogmaals onze excuses, Xander en Katja.
Een nieuw gezicht
Een van de veranderingen die nog geen aandacht heeft gekregen op dit blog is onze nieuwste aanwinst: Rob Mekking. Gescout door onze voordekker en transfervrij. Onze Rob (ja we spreken al van ‘onze’) heeft geen zeilervaring maar wel een ongelooflijke wil om te leren en om te winnen. En dat zien we graag. Ver voor zijn eerste wedstrijd aan boord van Fram vroeg hij al welk boekje hij kon lezen om de basisbeginselen van zeilen eigen te maken. Kijk, daar word ik vrolijk van.
Promotie voor Hennie
Een andere belangrijke verandering is dat Hennie officieel onze tacticus/navigator is. Hij bepaalt wanneer we tacken, hoe we opkruisen, houdt het veld in de gaten, enzovoort enzovoort. Natuurlijk gebeurt dit in goed overleg met de stuurman, maar uiteindelijk beslist Hennie en mag hij overrulen. Een voorrecht, maar ook een verantwoordelijkheid.
Crew
De woensdag begon slecht. Onze nieuwe man was ziek en twijfelde of hij wel mee kon varen. Buikgriep, luidde de analyse. In onze Whatsapp groep werden al titels voor deze blogpost geopperd: ‘Poep aan de fok’, ‘Stront aan de kikker’ en ‘When the shit hits the vaan’. Een rondje bellen leverde niets op. Lodewijk had een familiereünie en Paul een ontmoeting met de Cv-man. Ook Facebook leverde weinig op. Feike kon niet, Jacco had een afspraak met Edo (volgende keer nodig ik ze gewoon samen uit), Marlous was herstellende van een blinde darmoperatie, Nicole had al een afspraak. Kortom, we vingen bot. Uiteindelijk kwam het verlossende antwoord van onze Rob zelf. Hij voelde zich goed genoeg. En iedere zeiler weet dat je met de wind in de haren en je blik op de kim je een stuk beter gaat voelen, dus maakte ik me geen zorgen meer.
Weer of geen weer
De voorspellingen zijn het gelukkig allemaal met elkaar eens. Windguru, Windfinder, KNMI en Pocketgrib geven allemaal een NNW wind ruimend naar N om vervolgens weer te krimpen naar NW. Nou dat kan niet missen. Behalve dan dat alle vaantjes in de haven zuidwest aangeven!?
Start
We varen vroeg uit en Hennie ofwel Mr. Tac Tic vindt dat we in het midden van de startlijn moeten starten. Ik ben het met hem eens. We timen en komen goed uit. Terwijl wij in het midden over de startlijn stomen zien we drukte bij de bovenwindse boei van de startlijn. Rob van de Akker lijkt weggedrukt te worden en start als laatste met zijn revamped Kyan.
Cruisen
De wind is zwak en komt iets voorlijker dan half binnenvallen waardoor wij besluiten de spi te hijsen. Bij de eerste ton gijpen we en beginnen we aan het lange spi rak naar de B-boei. De wind valt ongeveer 160 graden binnen, perfect om in een keer naar die boei te cruisen. We varen lange tijd op de derde positie, maar dan komen de Spoom en de Kyan om de hoek kijken. Vlak voor de boei kruipt de Kyan voor ons. Ik stuur de boot naar buiten om ‘m tussen de boei en de Kyan te persen (een trucje dat ik nota bene van Rob van de Akker geleerd heb). Gelukkig voor Rob gaat de oploef-actie niet gesmeerd en komen we niet over hem heen.
Worstelen met de wind
In overleg met Mr. Tac Tic besluiten we snel overstag te gaan en over stuurboord verder te gaan, zodat we bij de bovenboei over bakboord aan zouden komen. We gaan net lekker als plotseling de genua bak trekt. ‘Zit ik nou niet op te letten?’, vraag ik hardop af. Ik val af, maar de wind draait even hard mee. We draaien bijna een rondje en zien hoe de rest van het veld, dat doorvoer over bakboord, gewoon steady wind heeft. Ik snap er niks van maar zie gelukkig dat de Draak er ook mee worstelt. Zo onverwachts als deze turbulentie aan kwam waaien, trok hij zich ook terug. We liggen nog steeds over stuur en maken weer vaart. Veel vaart. We lopen hard uit op het veld en hebben het geluk aan onze zijde. Helaas niet voor lang.
Griekse tragedie
De regen komt inmiddels al een half uur met grote gieters uit de lucht en als dan halverwege het aandewindse rak de wind ook helemaal wegvalt beginnen we aan een tragisch verhaal van Griekse proporties. We dobberen eerst nog met 1 knoop richting de bovenboei, maar na een tijdje is het nog maar 0,8 knoop, totdat we stil liggen. De lichtere boten liggen iets minder hard stil en komen in slow motion op ons af. Na een half uur dobberen geven de eerste boten op. Maar opgeven vind ik moeilijk. Ik houd daar niet zo van. ‘Want’, zegt het stemmetje in mijn hoofd, ‘misschien trekt de wind nog aan, of beter nog, krijgen we een windhoos!’. Ik luister naar het stemmetje en we dobberen door.
Bovenboei
Samen met de Gibsy, Sunbreeze en Windrose drijven we richting de bovenboei.
Het startschip komt aanvaren en de baan lijkt ingekort te worden. Gelukkig, een verstandig startschip. Maar niet veel later varen ze terug naar de oude finishplaats. De vraagtekens waren van onze wenkbrauwen af te lezen.
Terwijl wij aan de wind met 0,2 knoop over stuur naar de bovenboei varen, vaart de Windrose achter ons, dezelfde koers met de zeilen over de andere boeg. Het geeft aan hoe weinig wind er stond en we maken er nog een grapje over. Als we de boei eindelijk ronden begint het tweede spi rak. De spinaker is zeiknat en vier keer zo zwaar. We twijfelen of we ‘m moeten hijsen. We besluiten het wel te doen en vervangen de natte lijschoot door een droge, dunnere schoot. Het helpt. Voorzichtig vult de spinaker zich met wind. Het begint te schemeren.
We lopen weer relatief hard. Daarmee bedoel ik dat we ongeveer 1,4 knoop varen. We ronden de A boei en kruisen naar de finish. We hebben een windje en tot mijn schik loopt Fram lekker vanavond. Opvallend is dat we voor het eerst met weinig wind meekomen en het lukt ons om de Gibsy, Sunbreeze, Seven en de Vrijheid achter ons te laten. Sterker nog, we lopen nog iets uit. De gebundelde tips van Ivar Dedekam lijken te helpen. Euforie treedt aan dek, maar moet al snel plaatsmaken voor een nieuwe, meedogenloze tegenstander: Tijd!
Race tegen de klok
We moeten voor 22.00u finishen en omdat de baan niet is ingekort en de wind nauwelijks boven de 5 knopen uitkomt, wordt het spannend of we op tijd de eindstreep kunnen passeren. We doen ons best en varen in opperste concentratie door. We kijken waar wind is en tacken na drie headers. We lopen nog steeds iets uit op het groepje met uitzondering van de Windrose. Het wordt spannend. We hebben nog een kwartier. Tergend langzaam komt de finish dichterbij. Nog tien minuten: ‘Niet bewegen jongens!’, rustig doordobberen. Vijf minuten: We hebben een zuchtje wind nodig, maar de wind is weer helemaal ingezakt. We houden de moed erin en gaan door. Een finish zou automatisch een plek in het linker rijtje betekenen, maar zover waren we nog niet. De laatste seconden tikken voorbij en de gedachten gaan net zo snel als de boot. In slow motion zie ik hoe de digitale cijfers van 21.59 transformeren naar 22.00. Direct horen we de drie seinen van het startschip waarmee de wedstrijd officieel is beëindigd. We zijn 80 meter voor de finish.
Kokosmakronen
We balen even enorm en inwendig vervloek ik het startschip. René niet, ‘Stelletje kokosmakronen’ klinkt er over het dek. En gelijk heeft hij. Gelukkig hebben we goed gezeild en geeft het feit dat we veel lichte concurrenten voor zijn gebleven een voldaan gevoel. Voor het eerst hebben we laten zien dat we konden meekomen in licht tot zeer licht weer. We varen naar de box en laten de zeilen droogklapperen. In de box poppen we geen Champagne, maar wel een bus Pringles. Maar van een grafstemming is absoluut geen sprake. Want ondanks de DNF (Did Not Finish) achter onze naam hebben we een zeer goede wedstrijd gezeild. De crew liep gesmeerd, Rob draaide boven verwachting goed mee, Rene heerste op het voordek en Hennie maakte goede tactische beslissingen. ‘En’, merkte Hennie op, ‘de sfeer was top!' Kortom; dikke winst voor Team Fram!
Crew: Rob, Rene, Hennie en Floris
Baan: 11
Wind: ZW-VAR 0-5kn
Finish: DNF
Geen opmerkingen:
Een reactie posten