Zeilen met de ‘z’ van zakdoek

‘Volgende week woensdag ben ik er niet’, zei Ben na afloop van de wedstrijd van 1 mei. Hij stapt op bij Peter Hiele voor het jaarlijkse rondje Noord-Holland. Dit jaarlijkse rondje van de vereniging biedt net als de jaarlijkse Engelandreis een mooie kans om eens punten te pakken op de WAC. Dus ging ik snel aan de slag om een goede vervanging voor Ben te vinden. En met het voornemen in het achterhoofd om dit seizoen goede zeilers aan te trekken die ons weer een stapje verder brengen, hoefde ik niet lang te denken wie ik graag aan boord zou verwelkomen.


Fram is goud!

Quality time
Maar voordat we vervanging voor Ben hadden kunnen regelen, belt onze nummer één voordekker af. Iets met ‘geen kids’ en ‘quality time’ met de vrouw. Eh… ok. First things first: Ben nam op mijn verzoek contact op met het club-icoon en na een telefoontje en mailtje was de stuurman ad interim geregeld. Sander Kreukniet zou Fram sturen. Dit had hij al eens eerder gedaan en met succes (derde plaats), maar vanavond waren de omstandigheden anders.

Buienradar
We hadden onvoorspelbaar weer voor de boeg; weinig wind, maar wel vlagerig. En boven Zeeland onweerde het om vijf uur. Dat regengebied, gemarkeerd met diep rode pixels op buienradar, zou om half negen over het Gooimeer trekken. ‘Met een beetje geluk hebben we onze spi dan al binnen en niet meer nodig’, dacht ik bij mezelf. Maar eerst nog vervanging zoeken voor René.

Laminaatzeilen
Een oproep via onze Facebook-pagina en de pagina van de vereniging leverde niets op. Uiteindelijk was het Hennie die een vriend optrommelde. ‘Heeft hij een beetje zeilervaring?’, vroeg ik. ‘Ja, hij heeft een Valk met laminaatzeilen’. ‘Oké, dat klinkt als een wedstrijdzeiler!’, zeg ik opgewekt. ‘Nee dat niet, hij vond laminaatzeilen gewoon mooi.’, antwoord Hennie nuchter.

Van alles wat
Nu de crew rond was konden we ons richten op de wedstrijd. Een zuidwest windje van 6 knopen met vlagen 15. Die zes knopen klopten aardig, maar de vlagen gingen ruimschoots over de 20 knopen. Het was een aardige introductie voor Robert (de Valk-man met laminaatzeilen). Hij kreeg van alles wat. Weinig wind, veel wind, zon en stortregen.

De wedstrijd
Sander stapt om zeven uur aan boord en we gooien direct de trossen los. Ik memoreer Sander dat Fram niet zo snel (uit stilstand) optrekt als zijn eigen boot. ‘Weet ik’, antwoord Sander, ‘ik heb ook een Friendship gehad.’ Sander vraagt de voordekker de spi gereed te maken, want we lijken op spinnaker te kunnen starten. Even reageert de voordekker niet, totdat ik besef dat die taak bij mij ligt.


Startsein
Even is er verwarring over het vijf minuten-sein. Dat klinkt om 19.26u radiotijd en dat is een minuut te laat. We kunnen onze start niet timen omdat we niet weten of we nu om half acht starten of één minuut later. De start valt figuurlijk in het water. Sander loeft langs de startlijn op naar de bovenboei en dan horen we plotseling toch het startsein om 19.30u. Raar!

Loef wijkt voor lij
We starten hierdoor niet optimaal en zitten in de vuile wind van de Noorse Folksboot. Na de eerste ton gaan we bijna plat voor het lapje en lopen we langzaam in op de Knoet, Seven en Windrose. De Geusje is bijzonder goed gestart en ligt al ver voor. Ik verklap vast dat zij de winnaar zijn van deze avond. Net als we lekker inlopen op de Windrose steekt de Seven ons de loef af. Zowel de Seven als wij lopen ver uit koers en raken achterop. Zonde.

Kleine zeilen
Robert doet goed mee, maar moet de boot nog leren kennen. Dat is logisch. Gelukkig pakt Sander ook af en toe een schoot, waardoor alle lijnen bemand zijn. In het begin van de wedstrijd hebben we weinig wind. Vooral hier heeft Sander moeite met het aanvoelen van de boot. Hij vindt onze oude, versneden Gen1 maar een vreemd zeil dat nooit als Gen1 verkocht had mogen worden. ‘Hij is ook zo klein’, merkt hij op. De spinnaker vindt hij ook raar. ‘Het lijkt wel alsof er een baan tussen is gezet’. En over het grootzeil is hij deels te spreken. En dan bedoel ik het bovenste deel, want aan de onderkant is hij te vlak en loopt hij niet tot het uiteinde van de giek. ‘En er had zeker nog een strook van 15 cm aan het achterlijk gekund’, aldus de kapitein.

Uitdaging
Weinig zeil aan de wind dus. En dat is precies de conclusie die Sander trekt na het behalen van de 8e plaatst. Een Friendship is in de basis al ondertuigd waardoor een klein voorzeil, een niet-optimaal grootzeil en een oude spinnaker het een uitdaging maken om bij weinig wind voorin te komen. Een uitdaging die ons bekend in de oren klinkt.

Zakdoek
Terug in de haven is het rode pixel-gebied overgetrokken en worden we getrakteerd op regenbogen en een mooie zonsondergang. In de box laten we de natte zeilen nog even staan. Terwijl Sander de grootschoot opschiet, valt zijn oog op de wapperende genua. Een frons kondigt zijn opmerking aan: ‘Zaten die verticale stiknaden al in de genua?’ ‘Eh ja, ik geloof van wel’, antwoord ik weifelend. ‘Het lijkt wel een zakdoek!’ We lachen allemaal. Hoewel ik natuurlijk wel een beetje als boer met kiespijn, want het lijkt erop alsof we de strijdbijl met Hagoort Sails iets te vroeg hebben begraven.


Crew: Sander Kreukniet, Robert Pluim, Hennie en Floris
Baan: 11 ZW kort
Wind: ZW 6-20+ kn