De eerste wedstrijd
Woensdag 17 april was onze eerste wedstrijd. Doordat Koning Winter een voorbeeld nam aan Queen Elizabeth en star op zijn troon bleef zitten, lag er begin april nog ijs in de haven. Alle schepen bleven op de kant en de antifouling bleef in het blik. Het werd een race tegen de klok om de eerste wedstrijd te halen. April doet wat ‘ie wil, maar Team Fram is nog eigenwijzer. Dus die race wonnen wij!
Crew WAC 1
De crew is compleet en als een stel jonge honden dat wordt uitgelaten varen wij onze eerste proefrakjes voor de start. René heerst op het voordek, Hennie en ik in de pit en Ben staat fier aan het roer. Het is de vertrouwde 1-2-1 opstelling. Na twee oefenrondjes pakken we de draad weer op alsof de Hooikist Race gisteren was.
Ask the expert
We starten ruime wind en moeten bij de eerste boei gijpen met de spi. René vraagt mijn assistentie op het voordek, maar dat had hij beter niet kunnen doen. Inmiddels heeft hij zoveel uren op het voordek doorgebracht dat hij beter weet hoe het moet dan ik. En dus leer ik van hem dat de boom wel tussen de babystag en mast door kan. En dan te bedenken dat hij tot twee jaar geleden alleen maar op een sloepje had gevaren. Gaaf!
Foutje! Bedankt!
We gijpen maar zijn nog niet binnen de wind, waardoor de spi ‘hol klapt’ tussen de voorstag en de babystag. Wederom mijn schuld. Gelukkig is de wind vergevingsgezind en het lukt ons om de spi weer buitenom te leiden.
Tot mijn grote vreugde zie ik hoe de crew de boot handled alsof het hun tweede natuur betreft. Helaas zie ik ook hoe wij 10-15 graden minder scherp aan de wind varen dan de rest van het veld. Dus verliezen we het op de kruisrakken. Oorzaak: Te weinig zeil en de mast staat ook nog niet optimaal.
De tweede WAC
De tweede wedstrijd varen we met onze Genua2 130%. Tegenwoordig ons grootste voorzeil. Hij doet zijn werk goed en we varen al iets beter én hoger. Maar we zijn er nog niet.
Eem Delta Race
De derde wedstrijd is de Eem Delta Race (EDR). Het is een prachtige dag, strak blauw en een lekker windje, maar wel koud. Als ik ’s ochtends van huis wegga perst het kwik zich met moeite naar vier graden boven het vriespunt. Dus pers ik me in mijn Musto thermo-ondergoed en Offshore zeilpak. Mutsje mee, want ik wil me niet door de kou laten verslaan.
Crew
Paul en Lodewijk stappen op, want René en Hennie kunnen niet. Goede vervanging, maar dat betekent wel dat ik het voordek moet doen. Ik zeg ‘moet’ omdat ik zo graag wil sturen. Maar helaas ben ik de enige gekwalificeerde voordekker naast René en Hennie en zal ik bij hun afwezigheid acte de presence geven op de voorplecht.
I love the smell of…
De start neem ik nog wel voor mijn rekening en beide keren (de EDR bestaat uit twee wedstrijden) sturen we de boot redelijk strak over de streep. Jammer genoeg is het deelnemersveld klein en starten beide klassen tegelijk. Met acht schepen zetten we koers naar de beneden boei terwijl de kruitdampen van het startschip onze neuzen prikkelen. I love the smell of het startschip in the morning.
Uitslag EDR
We doen ons best, maar het lukt niet om iedereen achter ons te houden. Ondanks dat we de winnaar van race 1 vijf minuten achter ons laten, worden we laatste op handicap. Het hele veld zit dicht bijelkaar en ook de een-na-laatste eindigt slechts 6 seconden voor ons.
Inzinking
Na deze wedstrijd wordt het tijd voor drastische maatregelen. Ik ben er namelijk even helemaal klaar mee. De boot kan sneller lopen, maar ons lukt dat niet. Ik wil meer. Wij willen meer! Maar onze kennis werkt als een puts achter de boot. We lopen tegen ons eigen plafond aan. Vijf jaar geleden hadden we nog nooit een wedstrijd gezeild en zat René nog op een sloep en stond Ben op de golfbaan. En Hennie? Hennie struinde heel e-bay af naar die ene bijzondere spelcomputer in ‘mint condition’ die zijn collectie nog niet rijk was. We zijn een soort selfmade team, maar dat merken we nu ook. Daarom nemen Ben en ik ons voor meer kennis in te vliegen.
De vierde wedstrijd
De 4e wedstrijd is WAC nummer drie. Windguru zit er weer eens naast, maar dit keer staat er meer wind dan voorspeld. Witte schuimkoppen duiken meer dan eens op en als de wind ons in het gezicht slaat draaien we snel om en zetten we onze kleine Gen2 erop. Terwijl de Gen 2 130% in de zak gaat merkt Rene bloedspetters op het dek. ‘Iemand bloedt’, roept hij, maar niemand vindt of voelt iets. ‘Prima dat er iemand bloedt’ roep ik meelevend als ik ben, ‘als er maar geen bloedvlekken op mijn zeilen komen!’ Helaas. Bloed aan de fok.
De grote wisseltruc
Niet alleen het zeil wordt gewisseld voor deze wedstrijd. Ook de stuurman en overloop zijn verwisseld. De nieuwe strakke Lewmar traveller zit er nog geen anderhalf uur in en krijgt het nu al voor zijn kiezen. Aan Ben de eer om ‘m in bedwang te houden terwijl ik de boot stuur.
Windkracht 5
Als we ons gebruikelijke oefenslagje maken, drukt de wind ons plat en stroomt het water over het gangboord. Spektakel! Ik geef duidelijk aan, dat als ik uit mijn roer loop de zeilen echt wind moeten lozen omdat ik anders stuurloos ben. Ja vanavond speelt de wind met ons. En nu is het aan ons om hem te temmen.
Start
De start is goed. We zitten aan de hoge kant van het veld en hebben weer eens te maken met een paar boten die willen indringen. Normaal wijk ik niet, maar nu varen we zo ‘alles-gaat-kapot’ hard, dat ik bereid ben uit te wijken. Maar helaas geeft de boot aan lij mij niet de mogelijkheid en dus denderen we vier dik langs het startschip.
Tactiek
De eerste boei is nèt niet bezeild, waardoor we een slag moeten maken. Hennie oppert om nu die slag te maken, omdat we helemaal vrij zijn. Bovendien komen we dan over bak aan bij de boei. ‘Goede ingeving van Hennie’ denk ik bij mezelf en 8 seconden later gaan we met klapperende zeilen overstag.
Stena Line Ferry
Bij de eerste boei liggen we vijfde, maar we stomen door. Al snel liggen we derde, vlak achter Team Windrose, die vanavond meer op Stena Line leek met al die mensen op het dek. We varen zo dicht achter de Windrose als een verlaagde Golf 3 GTI met booskijkers, sportpijp en carbon-look benzineklepstickertje achter jou rijdt op de snelweg.
De tamme temmen
Ben temt de overloop en reageert adequaat op de windvlagen. Al snel blijkt dat deze overloop al zijn reclamische lofzang waarmaakt. ‘Temmen’ is niet van toepassing. Ons ongereefde grootzeil laat zich met één hand bedienen. Zelfs in vlagen van 25 knopen! De hele dag klussen met Lodewijk en Ben betaalt zich direct uit. Wel jammer dat ik nu weer een week Sika Flex aan mijn handen heb.
Je verlies nemen
Terwijl wij achter de International Windrose Ferry varen maak ik de fout om erover heen te willen varen. Wachten op een stuurfout heeft bij Wim Nierman niet veel zin. En eigenlijk weet je ook dat de Windrose nooit over zich heen laat lopen. Maar de echte fout in deze is weer een beperking van mijn kennis. Onze kennis. We moeten uit zijn hekgolf en onder hem door duiken. Flink afvallen, je verlies nemen en hard er onderdoor varen. Maar dat doen we niet.
Etiketten
Eerlijk gezegd was ik allang blij dat we vóór in het veld voeren. Ik was allang blij dat we de etiketten van de Champagneflessen in de kombuis van TW konden lezen. Misschien moeten we vanavond maar even bij hun de after sail doen.
Maar nu was het zaak om vóór deze boot te eindigen. Dus probeerde we bij de bovenboei er tussen te duiken. Maar als Wim het ziet loeft hij ook, terwijl we ruimwinds naar de benedenboei moeten. We varen nog steeds binnen een scheepslengte van elkaar en telkens ronden zij de boei luttele seconden voor ons.
To spi or not to spi
Op het laatste rak maken zij pas echt het verschil als ze als eerste de spi erop durven te gooien. We kijken elkaar aan. ‘Gaan wij ook?’ Maar we besluiten het niet te doen. We lopen al heel hard en liggen nog steeds goed. De twee schepen die ons hadden ingehaald hebben een lagere handicap en moeten dus (ver) voor ons eindigen willen ze van ons winnen. We varen door en zien hoe de rood-wit-blauwe spi van Windrose onverbiddelijk aan de mast rukt. Maar ze gaan harder en we kunnen ze niet meer bijhouden.
Vluchtelingenboot
We gaan als vijfde over de streep en worden uiteindelijke zesde op handicap. In de haven moet Ben snel naar het clubhuis, hij heeft bardienst. Wij drinken een glaasje Champagne aan boord van Team Windrose die met ons erbij iets wegheeft van een vluchtelingenboot. Het is gezellig en er wordt hard gelachen.
Andre Rieu
De adrenaline van de wedstrijd en de harde wind daalt langzaam naar zijn normale niveau. René die het als voordekker rustig had, maakte zich bijzonder nuttig met gewichtstrim en zat op de juiste momenten met zijn benen buitenboord. Zijn natte schoenen en sokken ten spijt. Hennie ontpopte zich als tacticus en stiekem zie ik daar een grote rol voor hem weggelegd. Ben bespeelde de overloop, zoals Andre Rieu zijn viool: Soepel en foutloos, met sierlijke bewegingen en pretoogjes. En ik, ik vond het geweldig om een hele wedstrijd te sturen en zag dat het goed was. Amen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten