Twee windloze woensdagen in mei

De voorspellingen voor de laatste twee wedstrijden waren vrijwel gelijk. 2-4 knopen wind. Dobberen dus. Iets waar Fram een hekel aan heeft, maar ook tijdens deze ogenschijnlijk saaie wedstrijden presteren we steeds beter. Eerst maar even een resume van de wedstrijd van 23 mei.

De wedstrijd van 23 mei
Voor deze wedstrijd kregen we de crew niet rond. Paul kon niet, Rene kon niet, Lodewijk kon niet, Marlous kon niet, Frank kon niet en net toen ik Feike wilde gaan bellen bedacht ik me om even de weersvoorspelling te checken. En mijn vermoeden werd bevestigd; een windloze woensdagavond was in aantocht. Hierop besloot ik om de wedstrijd gewoon met drie man te varen. Iets dat natuurlijk makkelijk kan en waardoor we al gauw 80-100 kg op de wal achterlaten. In het geval van Feike eerder 100 kg (sorry Feike).

De klokken gelijk zetten
De laatste tijd lijken de startschepen het niet zo nauw te nemen met het tien- en vijfminuten-signaal. En als je GPS geen verbinding met de satellieten wilt maken, tast je al gauw in het spreekwoordelijke duister. De exacte tijd bij andere boten vragen heeft geen zin, deze zeggen dat je nog alle tijd hebt. “Je hebt nog twintig minuten” wordt er gekscherend van de Windrose geroepen, en dat terwijl net het tienminuten-signaal heeft geklonken. Als de Geusje ook zo’n grap maak zeg ik lachend terug dat hij niet meer op zijn motor mag varen zo vlak voor de start. Even verstrakt het gezicht, dan ziet hij mijn grijns en weten de heren dat ik hier niet over ga protesteren. Wel krijgen we een exactere starttijd van ze. Dat heet nou goed zeemanschap.

De start, race en finish
We starten redelijk en het lukt ons om in het kielzog van de Windrose te blijven. Een unieke prestatie, daar we het meestal direct verliezen bij weinig wind. Maak u geen illusies, we verliezen alsnog. Dit gebeurt op het tweede rak. Doordat de wind blijft draaien zit er ook geen spinnakerrak meer in de baan en blijft ons geheime wapen opgedoekt in de tas. We worden 9e van de twaalf schepen in onze klasse.

De wedstrijd van 30 mei
Als ik al mijn wind apps moet geloven wordt ook de wedstrijd van 30 mei kansloos. Vooral omdat WindGuru een trieste 1 knoop aangeeft om negen uur ‘s avonds. Maar als ik uit mijn raam kijk zie ik de wind het water rimpelen. Kleine formaties golfjes bewegen zich als Romeinse veldtroepen over het spiegelende oppervlak; langzaam, geclusterd, maar vastbesloten. Het is niet veel, maar genoeg om 3,5 ton polyester, staal en hout in beweging te krijgen.

Start
Bij de start blijkt al gauw dat alle voorspellingen ernaast zitten en er een dikke twee beaufort uit Noordwestelijke richting komt. Wederom starten we redelijk, maar helaas is de eerste boei net niet bezeild. We maken twee slagen en zijn klaar om de spinaker te hijsen. Ook hier maken we een inschattingsfoutje; de tas staat aan de verkeerde kant aangeslagen waardoor het even duurt voor onze spi staat. Als we ‘m hijsen kan de bekende inhaalrace aanvangen.

Geen gat
Tot onze verbazing lukt het ons niet om vrijwel iedereen in te halen. We trimmen nauwkeurig, experimenteren met de gewichtsverdeling, kijken waar de wind is en loeven achter de schepen op, opzoek naar vrije wind. Maar we slaan geen gat. Sterker nog we liggen gelijk met onze concurrenten de Atlantis, Geusje, Team Windrose en de Job (die na een lange afwezigheid weer meezeilde in de WAC).

De geduchte tegenstanders op een rij. (Met dank aan Bert Piels @TeamWindrose)

Wel een gat
Op het aandewindse rak dat hierop volgt verliezen we weer meters. Gelukkig hebben we nog een spinakerrak te goed. Dit keer staat alles goed aangeslagen en kunnen we snel hijsen. Helaas is het geen ruime koers en valt de wind half binnen. We zullen moeten reachen en zien andere boten hun spinaker weer naar binnen halen. Even twijfelen we, maar dan vult de 60 m2 zich met wind en begint te trekken aan de mast. Het spinakeren gaat met een slag en een stoot waarop we besluiten om de genua weer uit te rollen en de spi naar binnen te halen. Maar als de genua ook mooi staat lijkt de spinaker gewaarschuwd en gehoorzaamt het grote lichtweerzeil. Fram begint te lopen en dit keer halen we wel meerdere boten in. We tikken een kleine zes knopen aan en dat is niet slecht voor de kleine drie beaufort.

Gemiste boei
Naar de finish vergeten we bijna de laatste boei te ronden. We zien het op tijd maar zien tegelijk hoe andere schepen deze totaal gemist hebben. Team Windrose lijkt ‘m ook te missen maar vaart netjes terug. Zij attenderen de Rode Zebra ook op deze gemiste kans en de Sailhorse keert ook terug naar de boei. Als we verder naar de finish kijken zien we een aantal schepen die niet op de layline liggen van de laatste boei naar de finish. Wel liggen ze op een denkbeeldige lijn van de een-na-laatste boei naar de finish. Doen zij nu wat wij twee weken geleden nog deden?

Finish
We kruisen naar de finish en proberen de boot met man en macht boven de twee knopen te houden. Het lukt maar moeilijk. De wind is weg en het wier is terug. Sierlijke slierten sleuren we achter ons aan door het heldere water van het Gooimeer. Het is weer zover, helaas! Vanaf volgende week doen we weer de korte optimisten baantjes.

Crew 23 mei: Hennie, Ben, Floris
Wind: 2-6 knopen (richting variabel)
Finish: 9e (van de 12)

Crew 30 mei: René, Hennie, Ben, Floris
Finish: 10e (van de 15)
Wind: 6-14 knopen (NW)