It was great while it lasted

De wedstrijd van 16 mei 2012 zou een eigen hoofdstuk krijgen in de geschiedenis van Team Fram. We begonnen met een redelijke start en gingen op driekwart snelheid over de startlijn, 30 seconden nadat het signaal had geklonken. Helaas startte iedereen goed waardoor we bij de eerste boei toch nog op een 9e positie lagen. Maar net als vorige week luidde de eerste boei het spinakerrak in en begon onze queeste naar een podiumplaats.


Niks uit handen geven
Terwijl ons log 6,7 knopen aantikt en de spi onverbiddelijk aan de mast rukt, lopen we iedereen voorbij. Al gauw liggen we derde en na de boeironding tweede. Niet veel laten liggen we eerste en ontstaat er een nieuw soort spanning aan boord: dit mogen we niet uit handen geven. Maar helaas doen we dat wel.

Boeien
Bert Piels had ons vorig jaar al een keer verteld dat aan kop varen een hele nieuwe dimensie met zich meebrengt; namelijk de juiste boei vinden. En dat dát niet meevalt blijkt als we boei 37 aanzien voor boei 39. Hierdoor varen we verder dan nodig en moeten we terug om boei 39 alsnog reglementair te ronden. Kostbare minuten gaan verloren en het veld vindt aansluiting met de leider, voor de duidelijkheid, dat zijn wij.

Zege in zicht
In het laatste rak naar de finish komt slechts één boot uit onze klasse ons voorbij, het is de Roxane van Sander Kreukniet, maar die heeft een lagere handicap. Anders gezegd, hij mag acht minuten eerder finishen en dan nog winnen wij het op handicap. Ik vraag de hele crew nog één keer alles te geven op dit laatste rak. Vier schepen hijgen in ons nek, maar Ben en Paul geven alles en trimmen de zeilen onophoudelijk. Ook de gewichtsverdeling verliezen we niet uit het oog en we zorgen dat elke man op de goede plek zit. Het scheelt 0,2 knoop. Genoeg om iedereen achter ons te laten, inclusief de iets snellere Dehler.

Podiumplaats
Als we over de streep gaan beginnen de speculaties. Eerste? Tweede? In ieder geval een podiumplaats. We zijn euforisch en tuigen de boot met een grote grijns af, terwijl Paul enthousiaste berichten de wereld in facebookt. Zou dit dan onze eerste zege worden?

Een zwarte bladzijde
Als we in het clubhuis komen voor de uitslag horen we direct van een ander schip dat we een boei fout gerond hebben. En dan heb ik het niet over boei 39. Het komt als een donderslag bij heldere hemel, of liever gezegd, als een slag met een voorhamer recht in je gezicht terwijl je handen op je rug gebonden zijn. Wij zijn in de veronderstelling dat we de baan goed hebben gevaren en de vermeende C-boei wél hebben gerond, maar de andere schepen spreken ons tegen. Dit doet pijn! Als de wedstrijdleiding verhaal komt halen en zegt dat ‘meerdere boten spreken van een foute boeironding’ leg ik me neer bij de feiten en schik met een DSQ (disqualified).

Sinterklaas
Dit was de grootste teleurstelling sinds die dag dat mijn moeder vertelde dat Sinterklaas niet bestaat. Ik voelde me Sven Kramer die op ‘zijn 10 kilometer’ de verkeerde baan nam en goud uit handen gaf. Het mocht niet verkeerd gaan, de condities waren perfect en toch eindigen we met lege handen. Sven kon boos zijn op de trainer, ik kan alleen in de spiegel kijken.

Het Sven Kramer-gevoel overheerste.

Als, dan, hadden, kunnen
Natuurlijk hebben we een kardinale fout gemaakt, tot tweemaal toe zelfs. Het voordeel wat we bij de eerste foute boeironding verkregen, hebben we later in de wedstrijd ruimschoots gecompenseerd door niet op de 39 maar op boei 37 te varen. Daarmee is de afgelegde afstand alsnog gelijk aan de andere boten die het parcours wel in een keer goed aflegden. En dat is waar een klein sprankeltje hoop gloort. Want als we deze beide boeien wel goed hadden gerond, hadden we nog steeds op dezelfde positie gelegen. Ik weet het, het is het welbekende achteraf-als-dan-scenario, maar wat ons moed geeft is dat we met 4bft (vlagen 5) de boot richting een podiumplaats kunnen sturen. En iedereen die dat betwijfelt nodig ik uit voor een goed gesprek onder het genot van een biertje. Oh... en jij betaalt.

De tweede plaats gaat aan onze neus voorbij.

Crew: Paul, René, Floris & Ben
Wind: 12-17 knopen (NNW)
Baan: 16
Finish: DSQ