Na het zuur komt het zoet

De trouwe lezers van deze weblog weten dat we de laatste wedstrijden niet veel verder kwamen dan een een-na-laatste notering. Dit heeft alles te maken met de formatie. Niet in België, maar hier in Naarden. Dit seizoen staat in het teken van het formeren en opleiden van een harde kern zeilfanaten die straks allen de weg weten naar en op Fram. Enthousiasme en ambitie zijn de grote drijvers. De chemie moet ervoor zorgen dat wij straks een geoliede machine zijn zoals je die op youtube ziet bij een willekeurig filmpje van de America’s Cup. Bij vlagen laten we zien dat we het in ons hebben. Dan valt alles op z’n plek, wordt er proactief gehandeld, klopt de zeilkeuze en pakken de tactische beslissingen goed uit. Afgelopen woensdag was zo’n wedstrijd, met de harde kern van Team Fram aan de basis.

Spinaker time
De baan was in ons voordeel, met een voordewindse start. De wind was drie met vlagen naar een dikke vier. Meteen de spinaker erop, trimmen en stilzitten. Hennie en ik trimmen de spi. De wind is veranderlijk en draait aanhoudend. Dit wordt tevens veroorzaakt door de vuile wind van de vloot achter ons. Maar al snel komen we los van de meute en varen we samen met de Job en de Windrose naar de eerste boei.

Derde
Dit is al een mooie prestatie, we liggen derde met twee geduchte tegenstanders voor ons. Maar wat gebeurt er nu? We lopen in op Windrose. Als de marifoon het had gedaan, had ik dit nog wel even op kanaal 77 willen herhalen: Alle schepen, alle schepen. We lopen in op Windrose: Whiskey India November Delta Romeo Oscar Sierra Echo!

Een sportieve voorzitter
Terwijl wij de wind uit de zeilen van Bert pakken, krijgen we nog een welgemeende tip van zijn stuurman en voorzitter van de vereniging Wim. In het kader van onze inhaalactie een uiterst sportieve daad. Hij raadt ons aan om met de wind mee te sturen, zodat we straks niet hoeven te gijpen om de boei te halen. Dit doen we dan ook en het werkt. We laten de Windrose achter ons en sturen als tweede om de boei.

Volvo Ocean Race
Hierna begint het kruisrak. Het gaat goed. We liggen nog steeds tweede. Al grijnzend maken we ons klaar voor het volgende spinakerrak. De boom omhoog, spischoot erdoor, val eraan en ronden maar. De spinaker staat weer in twee tellen, zoals je dat ook bij onze vrienden van de Ocean Race ziet (ja die varen met een genaker, weet ik).

Finish
Als we oploeven voor het laatste kruisrak en koers zetten naar de finish is de crew geconcentreerder dan ooit tevoren. De Job blijft helaas op gepaste afstand. Wij lopen niet in en zij niet uit. We kunnen het alleen nog maar verkloten. Gelukkig doen we dat niet. De Yngling komt weliswaar vlak voor de finish nog voor ons langs, maar dat mag de feestvreugde niet drukken. Wij meten ons niet met Ynglings, Optimisten en andere open boten. We gaan als derde over de streep met de rest van onze klasse (19 schepen) en nog wat eerste klassers en enkele J80’s achter ons.

Feest
De toeter van het finish schip wordt overstemd door het gejuich aan boord van Team Fram! Dit is de beste wedstrijd tot noch toe. We feliciteren elkaar en scheuren door naar de haven. In de haven ontvangen we van alle kanten felicitaties. Iedereen had gezien dat Fram als een bayliner over het Gooimeer stoof. Wim kwam speciaal aan boord om iedereen de hand te schudden. Had ik al gezegd dat de man sportief is?

Verrassing
Al in de aanloop naar deze wedstrijd had Ben het over een verrassing, ‘iets voor na de wedstrijd’ zei hij. Hij vergat niet om dit nog een stuk of zes keer tijdens de race te vermelden waardoor wij erg nieuwsgierig waren geworden. In gedachte speculeerden wij erop los; Een fles champagne? Een nieuwe lierhandel? Gert Jan Poortman als onze voordekker? Nieuwe self-tailing lieren? Nee, het was nog mooier. Nog grootser. Nog bijzonderder en vooral origineler. Het was een echte Kips Leverworst. Lekker voorbij de Schippersbitter.


Crew: Hennie, Paul, Rene, Ben & Floris
Wind: 11-18 knopen (ZW)
Baan: 11
Finish: 7e (van de 19)