Linker rijtje

Tot nu toe leek de zomer zich te beperken

tot de woensdagavonden. Want woensdagavond was er eigenlijk altijd wel een zonnetje. Maar ook aan die schitterende zonsondergangen kwam een einde. Een grauwe lucht en een grijs Gooimeer kleurden het strijdtoneel van de wedstrijd van woensdag 18 juli.

Bardienst
Naast 17 andere schepen deed voor de verandering ook de wind eens mee. Op het menu staat 14 tot 23 knopen. Jammer voor Ben die niet meedeed. Hij was – nobel als hij is – ingesprongen bij de bardienst en gaf daar de wedstrijd voor op. In zijn plaats mochten we wederom de lady in red verwelkomen. Marlous zou weer het grootzeil en de piano doen, Rene het voordek, Paul de genua en ik stond aan het roer.

De start
De start was ongelukkig. Met nog anderhalve minuut op de klok wilden we overstag om op tijd bij de startlijn te zijn. Helaas zat de Geusje ons aan de ene kant in de weg en het aanstormende veld aan de andere kant.

Doping
Na de matige start maken we weer wat goed op het eerste spinakerrak. Het is weer die ouderwetse inhaalrace. Als een Olympisch zwemmer op doping ploegt de boeg door de golven. Hard en gewetenloos. Het log doet enthousiast mee en tikt even een kleine zeven knopen aan. We halen vijf boten in en gaan als achtste om de tweede boei. Door de harde wind hebben we weer eens ‘Jenny 2’ opstaan. Dit kleine voorzeil lijkt prima aan de wind, maar mist oppervlakte voor de wind. Als de wind nog verder oplaait, laten we de spi nog even in de tas en varen we met de fok te loevert.

Zwitsers uurwerk
Marlous trimt als vanouds tot het gaatje. Ik mag zeggen ‘als vanouds’ want ook al is dit haar tweede wedstrijd met Team Fram, ze draait mee als een tandwiel in een Zwitsers uurwerk. Paul heeft goed geslapen en zijn slechte grappen grollen over het dek. Vooral René lijkt daar de dupe van. En hij had het al zo zwaar op het voordek.

Rijkswaterstaat
Bij de benedenboei passen we goed op voor het wier. We klappen vrij snel na de B-boei zodat het groene monster geen kans krijgt. Dit nare probleem kostte ons vorige week ongeveer 1,1 knoop snelheid en daarmee ook de wedstrijd. Na de wedstrijd wilde de boot niet lopen op de motor. De waterplanten in de schroef deden het hele schip trillen en de motor sputteren. Even dacht ik toch echt een sleepkabel in de schroef te hebben, maar het was dat fijne uitheemse plantje. Rijkswaterstaat wil hier niks aan doen, maar gevaarlijk lijkt het nu wel te worden. Een sleepje was bijna nodig. Ik heb vorige week al gebeld met Rijkswaterstaat, maar veel gaan ze er niet aan doen. Dus vandaag allemaal even bellen met 0800 8002.

Tips van Juul
Maar goed, terug naar de wedstrijd. We zijn op de helft en pas op de laatste twee downwind rakken zetten we de spi. Het blauw-gele gevaar maakt nog een aantal meters goed, maar staat laat. En als we ‘m dan ook ‘voor de zekerheid’ vroeg naar binnen halen, halen we er niet het optimale uit. Na de wedstrijd krijg ik een tip van de Juul hoe we hier meer uit kunnen halen. Die ga ik natuurlijk niet met jullie delen. Maar nuttig is het zeker.

Finish
Voor de wedstrijd zei Paul dat hij in het linker rijtje wilde eindigen. Een prima streven dat we ook inlossen. We eindigen precies onderaan het linker rijtje, net achter Roxane.

After Sail
We ruimen de boot op. De zeilen zijn zeiknat en gaan mee naar huis. In de kuip vind ik nog een onderdeel van de startklok, die op mysterieuze wijze is verdwenen. Toch nog een kleine schade, maar niet zo groot als de spi tas die vorige week over boord ging. En lang niet zo groot als die total loss-verklaarde inboardmotor in de Albin Vega van mijn vader, die nu al een dikke week net onder Denemarken verwaaid ligt. De motor was nog geen tien jaar oud. Ik zal maar niet tegen hem zeggen dat die Vega gisteren achter ons is geëindigd. Sorry pap, Friendships zijn toch wel sneller. ;-)

Crew: Marlous, Paul, René en Floris
Wind: 14-23 knopen (ZW)
Baan: 11
Finish: 9e (vd 18)

Gezekerd of niet gezekerd

Velen kennen haar al maar voor ons was het de eerste keer dat we haar aan boord mochten verwelkomen; de lady in red.

Natuurlijk heb ik het over Marlous Janssen en haar rode zeilpak en dito Puma zeillaarzen. Bert Piels had ons al een keer getipt en vertelde en passant dat een vrouw aan boord goed is voor de sfeer. Nu vind ik het met Bert lastig in te schatten wat voor ‘goede sfeer’ hij bedoelt met vrouwen aan boord, maar na deze wedstrijd begrepen we elkaar.

Taakverdeling
Marlous zou grootzeil en toetsen doen, Ben het roer, Paul de genua en ik het voordek. De rolfreef is nog steeds stuk, dus hopelijk konden we de genua laten staan op de spi-rakken.

Start
We startten halve wind en wederom niet slecht. Het kon iets beter, maar er is geen reden tot klagen. Na de eerste boei gooien we de spi erop en lopen lekker door tot een vijfde plek. Ik bemoei me in de kuip met het spinakeren en de taakverdeling verwaterd. Mijn fout. En als ik later ook nog het roer overneem zie ik opeens Marlous alle zeilen trimmen terwijl Paul heerlijk in het gangboord naar de horizon tuurt en Ben probeert te ‘grinden’ zover zijn schouderblessure het toelaat. En dat was niet ver.

Indruk
De sfeer aan boord was goed. Hoewel we iets minder uitgelaten en jolig waren dan normaal. Dit kwam doordat Paul slechts drie uur slaap had gehad en zijn slechte woordgrappen (die eigenlijk heel goed zijn) thuis had gelaten. Maar we waren vooral stil omdat we alle drie onder de indruk waren van Marlous. Door de windvlaagwaarschuwingen heen klonk een flinke dosis wedstrijdervaring. Daarnaast heeft zij die mooie Puma laarzen. Ook dat maakte indruk.

Onzeker
Over indruk maken gesproken. Dat wilden wij ook wel. Zeker als er een gast aan boord stapt, willen wij wel even laten zien wat we kunnen. Maar deze avond verliep rommelig aan boord. Laat ik voor mijzelf spreken; ik was niet bij de les, ik trimde niet tot het gaatje, ik nam meerdere taken op mij en vergat tot overmaat van ramp de mooie Blue Performance spi launching bag te zekeren. Dag tas, dag honderdvijftien euro.

Zeker
Gelukkig was onze nieuwe achterstagspanner wel gezekerd. Want even daarvoor hoorden we een niet-te-plaatsen ‘pang’. Een minuut later viel me pas op dat de mast aan de 6mm borglijn van de achterstagspanner zat te trekken. Whoeeehaaa. Was ik even blij dat ik tegen Ben en Bert had gezegd dat ik een extra borglijntje wilde. Ik voelde me gewoon niet senang bij de gedachte van een grootschootblok op de achterstag. En nu bleek waarom.

Balen
Als de Atlantis ons op meters voor de finish nog passeert zinkt de moed mij even in de schoenen. Ik baal enorm van die tas. Ik baal ook van het kapotte schootblok van de achterstagspanner, hoewel dat slechts tientjes werk is. Ik baal dat we niet zo scherp waren als normaal. En ik baal van die flitser op de Veendijk bij Loosdrecht. Het heeft niks met de wedstrijd te maken, maar kost wel 75 euro.

Lichtpuntje
Maar dan zie ik het lichtpuntje. Een rood lichtpuntje. Het is Marlous die vrolijk en consequent door blijft trimmen. En Paul die ondanks zijn slaapgebrek en nieuwe baan weer aan boord is gestapt. En Ben die met een pittige schouderblessure de pijn zo af en toe verbijt en mij geruststelt dat hij wel het nodige shopwerk op zich zal nemen, zodat we volgende week woensdag weer in optima forma aan de start kunnen verschijnen. Als vrijdag Bert ook nog belt dat ze bij Boei 26 wel een nieuwe tas voor woensdag kunnen leveren, lijkt de zon niet meer achter de wolken te schijnen, maar is het strak blauw.

Crew: Marlous, Paul, Ben en Floris
Wind: 8-16 knopen (ZW)
Baan: 11
Finish: ?

Een bitter zwoele zomeravond

De wedstrijd begon met een achterstand. De rolgenua die vorige week besloot niet meer te willen rollen is na een vier uur durende operatie kundig verwijderd door zeil- en tuigage chirurg Aat Kool. De gehandicapte rolreefinstallatie bestaat nu uit een profiel zonder trommel. Het voordeel; we kunnen gewoon de genua hijsen. Het nadeel; inrollen kan niet aangezien de trommel met een postzegel naar Frankrijk is gestuurd om daar door de knappe koppen van Profurl vakkundig nagekeken te worden. Ons vermoeden bleek waar; de rolreefinstallatie heeft een Franse slag.

Crew
Toen ik aan boord stapte bleek al direct de tweede achterstand. Sjors, de zelfgekroonde meestertrimmer had zich afgemeld. Gelukkig staat de harde kern paraat en kunnen we met Hennie en Ben de wedstrijd tot een goed einde brengen. Tenminste dat dachten we toen nog.

Rosé
Het weer was prachtig. Prachtig in de zin van ‘lekker met je sloepje over het Gooimeer tuffen zonder ook maar één druppel Rosé te hoeven morsen’. Want golven stonden er niet en dat is meestal het teken dat de wind ook niet aanwezig is. Nog een achterstand. Of laat ik positief blijven, een uitdaging.

Start
Met het laffe zuchtje uit Zuidoostelijke richting werd het een voordewindse start. Iets wat niet vaak voorkomt, maar wel een nieuwe dimensie geeft aan de startprocedure. De spinaker kunnen we nu wel gebruiken, maar omdat we de genua niet kunnen inrollen wordt het een hele uitdaging het beetje wind richting het spinakerdoek te trimmen. Maar nu loop ik op de zaken vooruit, eerst zouden we nog een andere uitdaging krijgen, namelijk Wim Nierman als gastschipper op de Knoet.

Protest
Terwijl de Knoet langs de startlijn omhoog kruipt ontstaat er bij de hoge boei een interessante case. Drie boten, waaronder wij moeten uitwijken voor de knoet (loef lij), maar hebben geen mogelijkheid doordat de laatste boot aan loef zijn schip niet tegen de startboei wil parkeren. Gezamenlijk drukken we de Knoet vroegtijdig over de startlijn. Het is nog niet gebeurd of Wim’s stem klinkt kordaat over het vlakke water. In zijn protest vallen de namen van Joli Coeur en Fram. Is de race nu al over?

43 seconden voor de start draaien wij achter de Atlantis langs. Rechts voor ons komen de Joli Coeur en de Knoet aan.

Estafette
Niet bepaald, want zoals gezegd zat de Atlantis nog boven ons. En een protest is soms net een estafette stokje, die geef je gewoon door aan de volgende. Maar of het zover zou komen moest nog maar blijken.

Vol gas
In een kort overleg besluiten we de spinaker te hijsen ondanks de handicap van de genua die we niet kunnen strijken of inrollen. Het trimmen lukt aardig, maar we liggen helemaal verkeerd in het veld. We proberen nog even onder de Joli Coeur door te sturen maar de wind is te zwak. Dan maar inhouden en er vol gas overheen. Vol gas is overigens 2,8 knopen.

De J'tjes vechten die avond hun eigen strijd waar wij wel even de dupe van zijn.

Nog nooit eerder
We sturen toch nog als achtste om de eerste boei, maar bij de tweede boei bouwt de achterstand op. Als we ons klaar maken voor het tweede downwind rak komen we Sander tegen die - ja u leest dit goed - Bert Piels aan boord heeft. Een unieke gebeurtenis die natuurlijk vastgelegd had moeten worden. Sander ligt fysiek achter ons, maar dat komt slechts omdat hij ons bijna een rondje ingehaald heeft. Als we na een kwartier bij de bovenboei zijn, doen we iets wat we nog nooit eerder hebben gedaan. We geven op.

We varen achter Sander en Bert(!) aan naar de finish.

Correct
We besluiten terug te varen naar de haven. We moeten nog een up- en downwind rak maar dat kost ons 40 minuten. Daarna nog naar de finish kost ook een kleine tien minuten. Met slechts nog 30 minuten voor een reglementaire finish houden we onszelf niet langer voor de gek. We varen achter Sander en Bert aan richting de finish. ‘Zullen we niks tegen het startschip zeggen’ grappen we even naar elkaar, maar correct als we zijn, geven we direct aan dat ze een DNF’je achter onze naam mogen zetten.

Bitter
In onze achteruitkijkspiegel zien we de Atlantis en de Gipsy ook richting de finish varen. Ook zij geven er de brui aan. Of denken ze dat ze al mogen finishen? Terug in de haven blijkt de helft niet gefinisht. Jammer dat het startschip niet anticipeerde, het kost ons de wedstrijd. Natuurlijk is er na al deze tegenslagen, achterstanden en uitdagingen ook een lichtpuntje. Hennie is namelijk jarig. Hij is jarig en besluit niet 30 man uit te nodigen op een BBQ in de achtertuin en bier te drinken tot de sterrenhemel zich vanzelf vermenigvuldigt, nee, hij gaat met ons mee. Dat is pas commitment. Zo zien we dat graag. Natuurlijk hebben we ergens tussen de A en C boei luidkeels voor hem gezongen en mag hij na de wedstrijd een toepasselijk cadeautje in ontvangst nemen: Schipperbitter. Want bitter was het!

Crew: Paul, Ben & Floris
Wind: 4-8 knopen (ZW)
Baan: 7
Finish: DNF