Gezekerd of niet gezekerd

Velen kennen haar al maar voor ons was het de eerste keer dat we haar aan boord mochten verwelkomen; de lady in red.

Natuurlijk heb ik het over Marlous Janssen en haar rode zeilpak en dito Puma zeillaarzen. Bert Piels had ons al een keer getipt en vertelde en passant dat een vrouw aan boord goed is voor de sfeer. Nu vind ik het met Bert lastig in te schatten wat voor ‘goede sfeer’ hij bedoelt met vrouwen aan boord, maar na deze wedstrijd begrepen we elkaar.

Taakverdeling
Marlous zou grootzeil en toetsen doen, Ben het roer, Paul de genua en ik het voordek. De rolfreef is nog steeds stuk, dus hopelijk konden we de genua laten staan op de spi-rakken.

Start
We startten halve wind en wederom niet slecht. Het kon iets beter, maar er is geen reden tot klagen. Na de eerste boei gooien we de spi erop en lopen lekker door tot een vijfde plek. Ik bemoei me in de kuip met het spinakeren en de taakverdeling verwaterd. Mijn fout. En als ik later ook nog het roer overneem zie ik opeens Marlous alle zeilen trimmen terwijl Paul heerlijk in het gangboord naar de horizon tuurt en Ben probeert te ‘grinden’ zover zijn schouderblessure het toelaat. En dat was niet ver.

Indruk
De sfeer aan boord was goed. Hoewel we iets minder uitgelaten en jolig waren dan normaal. Dit kwam doordat Paul slechts drie uur slaap had gehad en zijn slechte woordgrappen (die eigenlijk heel goed zijn) thuis had gelaten. Maar we waren vooral stil omdat we alle drie onder de indruk waren van Marlous. Door de windvlaagwaarschuwingen heen klonk een flinke dosis wedstrijdervaring. Daarnaast heeft zij die mooie Puma laarzen. Ook dat maakte indruk.

Onzeker
Over indruk maken gesproken. Dat wilden wij ook wel. Zeker als er een gast aan boord stapt, willen wij wel even laten zien wat we kunnen. Maar deze avond verliep rommelig aan boord. Laat ik voor mijzelf spreken; ik was niet bij de les, ik trimde niet tot het gaatje, ik nam meerdere taken op mij en vergat tot overmaat van ramp de mooie Blue Performance spi launching bag te zekeren. Dag tas, dag honderdvijftien euro.

Zeker
Gelukkig was onze nieuwe achterstagspanner wel gezekerd. Want even daarvoor hoorden we een niet-te-plaatsen ‘pang’. Een minuut later viel me pas op dat de mast aan de 6mm borglijn van de achterstagspanner zat te trekken. Whoeeehaaa. Was ik even blij dat ik tegen Ben en Bert had gezegd dat ik een extra borglijntje wilde. Ik voelde me gewoon niet senang bij de gedachte van een grootschootblok op de achterstag. En nu bleek waarom.

Balen
Als de Atlantis ons op meters voor de finish nog passeert zinkt de moed mij even in de schoenen. Ik baal enorm van die tas. Ik baal ook van het kapotte schootblok van de achterstagspanner, hoewel dat slechts tientjes werk is. Ik baal dat we niet zo scherp waren als normaal. En ik baal van die flitser op de Veendijk bij Loosdrecht. Het heeft niks met de wedstrijd te maken, maar kost wel 75 euro.

Lichtpuntje
Maar dan zie ik het lichtpuntje. Een rood lichtpuntje. Het is Marlous die vrolijk en consequent door blijft trimmen. En Paul die ondanks zijn slaapgebrek en nieuwe baan weer aan boord is gestapt. En Ben die met een pittige schouderblessure de pijn zo af en toe verbijt en mij geruststelt dat hij wel het nodige shopwerk op zich zal nemen, zodat we volgende week woensdag weer in optima forma aan de start kunnen verschijnen. Als vrijdag Bert ook nog belt dat ze bij Boei 26 wel een nieuwe tas voor woensdag kunnen leveren, lijkt de zon niet meer achter de wolken te schijnen, maar is het strak blauw.

Crew: Marlous, Paul, Ben en Floris
Wind: 8-16 knopen (ZW)
Baan: 11
Finish: ?