woensdag 30 juli 2014

De wedstrijden met WSV Almere-Haven

Vanwege werk en vakantie had ik geen tijd. Geen tijd voor verslagen, geen tijd voor de wedstrijdcommissie en zelfs geen tijd voor wedstrijdzeilen. Ja, ik moest mijn favoriete woensdagavond wedstrijdje aan mij voorbij laten gaan. Inmiddels heb ik aan de Atlantische kust de tijd gehad om alles in te halen, op de wedstrijd na. Vandaar nu, een maand later, pas een verslag.


De wedstrijden met WSV Almere-Haven
Dit jaar proberen we met de wedstrijdcommissie het wedstrijdzeilen binnen onze vereniging naar een hoger plan te trekken. Grote regatta’s en een interessante competitie met uitdaging voor alle niveaus en zoveel mogelijk boten aan de start. Dat eerste realiseren we met de Pampus Regatta op 13 en 14 september (inschrijven kan al). Dat tweede doen we door zoveel mogelijk zeiltjes te winnen voor onze Woensdagavond Competitie. Dit jaar hebben we 51 inschrijvingen en dat is een absoluut record ten opzichte van voorgaande jaren. Maar dat is niet alles. Want toen het kwik zich nog rond het vriespunt ophield werd op een donkere woensdagavond een plannetje gesmeed met WSV Almere-Haven. We zouden deze zomer twee keer samen de avondcompetitie varen.

Eenzame Noord Vergadering
Tijdens de Eenzame Noord Race werden de laatste puntjes op de ‘i’ gezet. Vrijwel onze complete wedstrijdcommissie deed mee aan deze leuke solo en dualhanded race dus konden we de avond vooraf tussen de steak en het bier even aanschuiven bij de wedcie van de overkant en de baan, de bemanning van het startschip en de uitslagberekening bespreken. Zo gezegd, zo gedaan. Een up & downwind baan met een spreader, Almere levert startschip en wij één ‘vertegenwoordiger’ en de uitslagen berekenen we zelf.

Eerste wedstrijd
De eerste gezamenlijke avondcompetitie was op woensdag 25 juni. Officieel vaart WSV Almere-Haven met ons mee. Maar zij zijn al vroeg in de weer met het uitleggen van de baan. Ik blijf het zeggen, dat doen ze uiterst professioneel. Omdat wij nu midden op het meer starten hebben we de starttijd een half uur verlaat naar 20.00u. En als wij die kant op zeilen lijkt er een exodus vanuit Naarden naar Almere-Haven. Een prachtig gezicht.

De crew voor deze wedstrijd bestaat uit René, Rob en mijzelf. Hennie heeft afgezegd en wij denken het wel met z’n drieën af te kunnen. Maar als ik me aanmeld bij het startschip zie ik de imponerende vloot. Bijna vijftig boten sterk. Iedereen draait zijn proefrondjes en doet zijn reconnaissance in de korte startingbox. Ik leg Rob en René nog even de bakboord-stuurboord regel uit. Want die gaan we nu wat vaker tegenkomen. En dan maken we ons op voor de start.

De wind komt uit het Noordwesten met een kracht van 7 knopen. We starten netjes bij het startschip en kruisen direct naar boven. De baan ligt er niet helemaal goed in en de spreader ook niet, waardoor we na de bovenboei slechts met een knik in de schoot doorvaren naar de spreader. Vanaf daar kunnen we de spi hijsen. Ik neem de spischoten in mijn handen houd de helmstok tussen mijn benen. Rob doet de piano, viert het grootzeil en pre-feed de spi, terwijl René zo snel mogelijk het voordek in stelling brengt en de spi hijst. Het gaat goed, maar het is hard werken.

De handling vraagt veel aandacht waardoor we tactisch niet een sterke wedstrijd varen. Als we ook nog vlak voor de boei tot een aanvaring komen met de Viva La Vida (die mooie zwarte Saffier 26) denken we heel even dat het onze schuld is, maar gelukkig stond de GoPro aan en kan ik ’s avonds in de herhaling zien dat wij gewoon netjes koers houden als we op de benedenwindse boei aankomen. We houden onze directe concurrenten allemaal achter ons en passeren vlak voor de finish de Windrose, die tot vandaag de dag volhoudt dat zij eerder over de finish gingen. Zelfs na het zien van de GoPro beelden op onze facebook pagina.

Zit je op Facebook, dan kun je de finish hier zien:


Tweede wedstrijd
De tweede WAC met WSV Almere-Haven was een DAC. Want ditmaal varen wij officieel met hun mee en zij varen afwisselend op dinsdag en donderdag. Dus maken we ons donderdag 3 juli klaar voor een flinke pot wedstrijdzeilen. Het zou een van de mooiste avonden van het wedstrijdseizoen worden.

Dit keer vier man sterk met Hennie (lieren en toetsen), Lodewijk (grootzeil en spi), René (voordek) en ik (stuurman). De wind komt uit een zuid, zuidwestelijke richting waardoor je op het Gooimeer een langere baan kunt maken. Dit keer ligt de baan er perfect in en de spreader ligt halverwege het downwind rak, waardoor we met een gijpje deze kunnen ronden op de spi.

Van de wedstrijd met Sjoerd en Esger van de Bluebox (18 juni) hebben we veel geleerd. Een aantal dingen nemen we over en dat betekent dat René nog meer de ogen van de stuurman zijn ter hoogte van de voorstag. Het werkt goed en hij zit goed in zijn rol.

We starten bij het startschip en zijn snel weg. Al vrij snel maken we een klapje naar stuurboord, want nu kan het nog. Bij de bovenboei komen we over bak aan en zetten we de boom en wordt het onderlijk van de spi al achter de genua getrokken. Nog voor dat we de draai inzetten, hijst René al de spi. Geweldig! Het loopt goed aan boord. We merken dat ook omdat we bij de benedenboei aangekomen nog steeds voor de Spoom liggen. Dat gebeurt niet vaak, maar wel steeds vaker. Na het upwind rak gaan we nu rechtstreeks naar de beneden ton. We besluiten nog een gijpje te maken op de spi. Dan kunnen we ons vrijvaren van het achterliggende veld en hebben we vrije wind. Bovendien moeten we dan even gijpen waardoor de spi weer goed ligt voor het volgende rak.

De boeironding wordt hierdoor wel een beetje hectisch met een gijp op de spi, teruggijpen zonder spi en meteen draaien. En dat met een paar boten tegelijk. Maar voor het super team van vanavond is het geen probleem.

Voor Pampus
We varen verder en liggen over stuurboord op ramkoers met een prachtig, zestien lagen gelakte Pampus. Hij heeft voorrang en ik stuur op zijn kont, maar dan ben ik ‘m kwijt en komt hij maar niet voor mijn genua. Er klinkt een hoop geschreeuw en ik val hard af waardoor ik de boot op centimeters mis. De Pampus is duidelijk geschrokken (terecht) en ik krijg een ‘klootzak’ naar mijn hoofd. Foutje bedankt! Maar er is niets aan de hand. We draaien wel een strafrondje. Want ook al heeft de Pampus niet zijn koers gewijzigd (omdat dat geen zin had als er 3,5 ton op je kont afstormt) was dit niet zo netjes. Als we de draai inzetten ruiken we een vies luchtje. Waarschijnlijk hebben de Pampus mannen het toch een beetje in hun broek gedaan. Nogmaals excuses.

Het strafrondje lijkt een eeuwigheid te duren. Als ik later de GoPro beelden terugkijk kost het ons 1.20 min. Vlak daarvoor zag ik de Kyan nog twee rondjes draaien. Dat leek een stuk sneller te gaan.

Tot de ‘close encounter’ met de Pampus varen we een super goede wedstrijd. Dus zijn we er extra op gebrand om nog sneller te varen om die 80 seconden weer goed te maken. Het lijkt aardig te lukken. We halen de Windrose weer in. Bij de spreader wordt het druk met drie boten voor ons. We hebben geen overlap, geen voorrang maar varen wel harder. Er veilig omheen of kijken of iemand een gat laat vallen. Dat is de hamvraag die binnen luttele seconden moet worden beantwoord. Het antwoord lijkt duidelijk als de First 285 de boei iets te ruim rondt en ik Fram er precies tussen kan prikken. Intussen loopt de boothandeling foutloos. René gijpt de spi in één soepele beweging terwijl Lodewijk en Hennie de touwtjes in handen hebben. Wauw! Wat een top actie van het team!

We varen de boot strak naar de finish en halen de spi pas na de streep neer met de consequentie dat we in het onherbergzame wier terechtkomen. Maar dat maakt niet meer uit. We hebben de leukste wedstrijd van het seizoen gezeild. In elk geval, de leukste wedstrijd tot nu toe.

De uitslag maakt ons ook niet uit. We zijn tevreden met hoe we hebben gevaren. Hoewel tevreden niet de lading dekt. We zijn euforisch. We worden uiteindelijk zevende, wat een goed resultaat is. Het is 56 seconden (gecorrigeerde tijd) na Team Windrose. Ik kan het niet nalaten om te kijken wat dat rondje ons gekost heeft. Tachtig seconden sneller betekent 81 seconden sneller in gecorrigeerde tijd. You do the math!

We want more!
Terugkijkend op deze wedstrijd ben ik erg enthousiast over deze joint venture. En tot nu toe heb ik ook alleen maar positieve geluiden gehoord van onze deelnemers. Na dit seizoen zullen we evalueren en overleggen. En wie weet krijgt dit een vervolg. Want wat mij betreft is dit voor herhaling vatbaar.

Crew wedstrijd 1: Rene, Rob, Floris
Uitslag wedstrijd 1: 11e vd 18
Crew wedstrijd 2: Rene, Hennie, Lodewijk, Floris

Uitslag wedstrijd 2: 7e vd 16

Geen opmerkingen: