Heerlijk avondje boeienronden

Na de grensoverschrijdende wedstrijd van vorige week had ik mij voorgenomen het rustig te houden vanavond. Het doel was lekker zeilen en de boot heel houden. Xander, de schipper van de Gibsy, herinnerde mij daar op sarcastische wijze aan: “Ga je weer spinnakeren?” De sneer deed mij weinig, het hoort erbij. Bovendien; onze tijd komt wel, en sneller dan jij denkt!

De voorspelling
Ben is een weekendje zeilen op een andere Friendship en dus stapte Lodewijk weer eens aan boord. Samen met de harde kern Hennie en Paul begonnen wij aan een heerlijk avondje boeienronden. De voorspelling was zeer matig; zes knopen afnemend naar vier. Maar eenmaal buiten stond er een prima briesje. Ik schat 7 tot 8 knopen wind uit NNW richting. In ieder geval genoeg om de boot lekker richting de finish te kunnen trimmen.

Indringstart
De start was tumultueus. Na enkele oefenstarts kwamen wij hoog aan de wind op de bovenwindse startboei af. Deze boei werd gevormd door het startschip. Met zeil over bak en hoog aan de wind hebben we voorrang op iedereen. Gek genoeg zagen de schepen die hoger lagen (en dus een ruimere koers voeren) dat niet zo. Wilden ze nu met ze tienen tegelijk een indringstart maken?

Krap
We stevenden af op een zeer goede start, hoge kant van het veld en als eerste over de startlijn. Maar de Seven, Job en de Vrijheid gooiden roet in het eten en probeerde tussen ons het startschip te kruipen. En dan moet u weten dat daar slechts een halve meter ruimte was.

Voorrang hebben is iets anders dan voorrang krijgen
Ik wilde van geen wijken weten en hield stug mijn koers. Want meer voorrang dan dit, krijg je niet in de zeilsport. De andere boten moeten nu wijken en kunnen daardoor niet starten. Dit zou meteen een dikke winst voor ons opleveren; als eerste over de startlijn en meteen een aantal directe concurrenten achter je laten omdat zij opnieuw moeten starten. Een grijns op mijn gezicht. Helaas verdween deze ook weer even snel toen bleek dat zij ook van geen wijken wilden weten. Een aanvaring was aanstaande.

Contact
Gelukkig was de wind matig en viel iedereen stil doordat we in elkaars luwte zeilden, hierdoor tikte de Seven ons slechts zachtjes aan en konden we hem afhouden met de hand. Maar contact was er wel degelijk en er was ook geen voorrang gegeven. Dus strafrondjes varen of een DSQ’uutje accepteren!

Waar 2 honden vechten om 1 been…
De boten die onder aan de startlijn startten profiteerden van het geschipper aan de bovenkant. Bij de eerste boeironding lagen we dus weer eens op een achtste plek. Maar met een ware wind van zo’n 80 graden begonnen we aan een inhaalslag. Met Team Windrose in mijn nek hijgend, stuurde ik de boot ver naar de bovenkant van het veld opzoek naar vrije wind. Dat pakte goed uit. We hielden de Windrose achter ons en lagen binnen no time vijfde.


Paul houdt nauwlettend de achteropkomers in de gaten. En dat gaat beter met mooie handschoenen. Toch Paul?

Probleemkindje
Na het ronden van de benedenwindse boei begon het kruisrak. De Clara stoof er vandoor en ook de Gibsy liep van ons weg. Hoewel we de boot tot in de perfectie probeerden te trimmen, bleef de genua 1 ons probleemkindje. Wanneer komt Aat Kool nou eens terug van vakantie? Dat ding moet vervangen worden door een goed gesneden gen 1!

Ouderwets lekker spinnakeren
We maken het wel weer goed op het spinnakerrak. Door de afwezigheid van Rene was ik weer eens voordekker. En met een gerepareerde spi, een nieuwe schoot aan bakboord en nieuwe snapshackles op kosten van George Kniest (waarvoor dank), stond niets ons in de weg om weer eens lekker te spinnakeren. Waarvan akte.

De leerling en de meester
We liepen de Clara en de Gibsy weer voorbij maar moesten lijdzaam toekijken hoe zij uitliepen op het kruisrak. Voor het tweede spinnakerrak rondden we de boei vrijwel tegelijk met Team Windrose. Bert (de eigenaar van Team Windrose) heeft ons vorig jaar de fijne kneepjes van het spinnakeren geleerd. En dit was een mooi moment om te laten zien dat we hebben opgelet. Na de gijp zette ik zo snel als ik kon de boom, loefschoot erdoor, neerhouder eraan, tas open en hijsen. En ja, onze spi stond eerder dan die van de meester.

Finish
De laatste twee rakken naar de finish voer Windrose nog steeds in ons kielzog. En scherp aan-de-wind, zoals eerder beschreven, kunnen we niet optimaal de genua trimmen. Gelukkig was het laatste rak niet hoog-aan-de-wind maar gewoon… eh.. aan-de-wind. Met Paul aan het roer en Lodewijk en Hennie aan de schoten werden de zeilen tot op de millimeter nauwkeurig getrimd. En het hielp, want de voorsprong op Team Windrose wisten we uit te breiden van enkele scheepslengtes tot tientallen meters.

After Sail
Ik was zeer enthousiast over de wedstrijd. Vooral omdat we lekker gezeild hadden. We begrepen elkaar en alles liep lekker aan boord. En dat er geen schade aan de boot is, is natuurlijk ook wel eens lekker. Natuurlijk zijn er ook na zo’n wedstrijd verbeterpunten. Tactisch gezien hebben we wat steekjes laten vallen, met name bij de benedenwindse boei. Maar ook daar hebben we weer van geleerd.

Protest
Terug naar het clubhuis voor de uitslag. Ik twijfel of ik protest moet maken over de start. Ondanks dat ik in mijn recht sta, diskwalificeer ik naar alle waarschijnlijkheid alleen de Seven, met een beetje geluk de Vrijheid. De Job pleit zichzelf waarschijnlijk vrij doordat deze (ook) door de Seven werd geraakt een daardoor stuurloos werd. Ik besluit er geen punt van te maken omdat we er niets mee opschieten. De Seven is immers toch na ons gefinished. Bij de bar spreek ik nog even de crew van de Morning Cloud aan die ons geen voorrang gaf op het eerste rak. Hier hadden we natuurlijk ook moeilijk over kunnen doen, maar het heeft ons te weinig hinder opgeleverd en het moet wel gezellig blijven. Voor je het weet ben je een tweede Gibsy ;-)

Crew: Paul, Hennie, Floris & Lodewijk
Wind: 4-8 knopen (NNW)
Baan: 15
Finish: 11e (van de 13)