DNF

Na de stormachtige wind van vorige week was deze woensdag even afkicken. De verschillende windsites zijn het met elkaar eens en spreken van 5 knopen wind afnemend naar 4. Dat is een kleine windkracht 2 afnemend naar een nóg kleinere twee! Niet de ideale wind voor Fram. Maar we hebben nu eindelijk die prachtige genua 1 van extra dun zeil, zodat we ook met deze wedstrijden mee kunnen doen voor het ‘eggie’.

De wind was beter dan voorspeld. Een dikke twee, misschien wel een kleine drie beaufort. Het startschip schotelde daarop een lange ‘harde wind’ baan voor. Een beetje overdreven, vond ik. Hoewel de gekozen baan wel leuk is, moet de wind minstens zo blijven wil je voor tien uur finishen.

We hadden een redelijk goede start. Als eerste over de startlijn, maar helaas iets te ver van de hoge boei af. Hierdoor passeerde bijna het hele veld ons aan de hoge kant en hadden wij tot de tweede boei eigenlijk alleen maar vuile wind. Een onderschat probleem van onze kant. Achteraf gezien hadden we direct moeten oploeven, ten kosten van een aantal plaatsen en proberen de rest in te halen aan de hoge kant. Een wijze les.

De wedstrijd varen we vrijwel continu achter in het veld. Wie een spinaker heeft, vaart ‘m. Als ik de hele vloot bekijk, kom ik tot de ontdekking dat er slechts drie boten zonder spi varen, waaronder wij. Ondanks het spinakergeweld van onze concurrenten weten we nog aansluiting te houden. We halen zelfs de Pondus in, een Waarschip met spi(!). Maar als we voor de derde keer van de B-boei richting de 43 varen, liggen we eenzaam achter. We weten de Pondus nog achter ons te houden, maar daar is alles ook mee gezegd.

De wind valt weg en we lopen met moeite nog 1,5 knoop. Om de snelheid er in te houden zitten we stil aan de lijzijde. Als ik op mijn horloge kijk, krijgt de wedstrijd een nieuwe dimensie. We moeten voor tien uur finishen. Dat is over 18 minuten! De tijd dringt en de wind is in geen velden of wegen te bekennen. De baan is ingekort, maar nog steeds veel te lang. We varen het laatste rak naar de finish. De wind vertaalt zich in kleine rimpels op het water. Terwijl wij ons uiterste best doen om over die rimpelachtige vlekken naar de finish te laveren, tikt de tijd gestaag door. Het windlezen gaat ons echter goed af. Want we maken vaart en weten een kleine 3 knopen op het log te toveren. De finish is nabij. Nog even geconcentreerd blijven. Maar dan klinken plotseling drie korte stoten door de scheepshoorn. Ik kijk op mijn horloge en zie dat het tien uur is…

We hebben het niet gehaald. Het startschip heeft gelijk, maar het voelt onterecht. We hebben ons uiterste best gedaan om met deze zwakke wind mee te komen. Ik vervloek ze en baal. We hebben voor jan-met-de-korte-achternaam meegedaan. Het ongelijk zwengelt een opzwellende agressie in mij aan. ‘Protest’ roep ik tegen Ben. ‘Ik ga protest aantekenen! Wie bedenkt nou een lange baan op zo’n windloze avond?!’ Om te zeggen dat ik baal is een understatement. ‘Break stuff’ van Limp Bizkit zingt in mijn achterhoofd. Demonstratief zeil ik door naar de finish die inmiddels een verlaten boei is. Ik noteer onze tijd. 6 minuten en 32 seconden te laat. Waarschijnlijk met handicap berekening val ik wel binnen de tweeënhalve uur. Maar het doet er niet meer toe. Alles was voor niets.

Tot overmaat van ramp is de lier aan bakboord onbruikbaar geworden. De two-speed lier is een single speed geworden die beide kanten even hard de genua viert.

De volgende ochtend zie ik de uitslagen en zie ik dat we 9e waren geworden als we iets eerder over de lijn waren gevaren. Maar in plaats van 17 punten, hebben we een DNF (Did Not Finish) achter onze naam. Wederom vervloek ik het startschip voor de lange baan. Dit was de laatste keer dat we met weinig wind mee hebben gedaan. Voor het eerste loopt mijn wedstrijdenthousiasme een deukje op.

Crew: Ben & Floris
Wind: 8-2 knopen (NW)
Baan: 16
Finish: DNF
Geschatte schade: Tussen de 50 en 450 euro.