Donker en stil

Ik had mijn voorbereidingen getroffen. In het kader van gewichtsbesparing had ik de vorige dag mijn resterende twee verstandkiezen laten trekken. Dit zou toch 0,01 knoop kunnen schelen. De moeite waard dus. Maar het vinden van de juiste crew, of domweg iemand die wilde meezeilen met Lodewijk en mij, leek een zwaardere bevalling dan bij de kaakchirurg.

Sander had teveel verplichtingen aan het thuisfront. Paul kon, maar meldde zich de volgende dag ziek. Nicolas wilde ook wel, maar moest op het laatste moment invallen en met zijn golden voice het journaal door de ether blaffen. Frank liet maar gewoon niks van zich horen en Marc had ouderavond. Dus bleven die Sensei en ik alleen over. Op zich niets mis mee, maar drie man is gewoon gezelliger. Gelukkig was de wind slechts 2 BFT dus dat kunnen wij, de overlevende van de storm van 6 juni 1998, prima handelen.

Wedstrijdbaan
Er stond gelukkig meer wind dan vorige week, maar waar blijft het startschip nou? Uiteindelijk zien we Team Windrose een bord omhoog houden. Baan 9: Zuid Kort. Maar het werd lang. Lang en pijnlijk.

Start
Bij de lage boei van de startlijn stond aanzienlijk meer wind dan bij de hoge boei. Met het gevaar voor verstoorde wind, startte we perfect aan de lage kant van het veld. Helaas werd de wind toch dermate verstoord waardoor we al snel achterop raakte. Bovendien was het eerste rak een ruimwinds rak, waardoor de lichtweerzeilen weer goede zaken deden. De Roxane, die naast ons startte, stoof weg met haar spinaker en zou door niemand meer worden ingehaald.

De Wedstrijd
Soms pakte we wind, maar het bleef een strijd tussen Fram en de matige wind. Het vierde rak was een kruisrak en de wind leek aangetrokken naar een kleine 3. Fram was in haar element en op een rak haalde we vier schepen in, maar ook dit was van korte duur. Op de ruime rakken verloren we het weer en uiteindelijk, met vallen der duisternis, viel ook de wind weg. Hoewel het weer een prachtige avond was, leek onze boot de moed al op gegeven te hebben. Slechts één schip van de 22 wisten we achter ons te houden. Maar ik wist dat deze een hogere handicap had en dat dit de eerste keer van het seizoen zou worden dat wij in zo’n groot veld de laatste plek zouden versieren.

Resultaat
Aan boord begonnen Lodewijk en ik te filosoferen waar het nou aan ligt dat Fram niet vooruit te branden is met weinig wind. Natuurlijk is de crew (incluis mijzelf) nog niet ervaren, maar dan nog verklaart het niet het grote verschil. Het is toch die optelsom van handicap+oude zeilen+geen genua 1+geen klapschroef+geen Mike Sanderson. De theorie blijft overeind: Windloos is kansloos.

Crew: Lodewijk & Floris
Wind: 2-1 (ZZO)
Baan: 9
Finish: 22e (van de 22e)

Lijstje voor de winter
Fokkeschoot vervangen door een lichter exemplaar. Spival, grootzeilval en genuaval vervangen door dunnere lijnen. En als we dan toch bezig zijn, laten we dan direct de overloop smeren, het blok van de grootschoot nakijken, de onderlijkspanner naar de kuip brengen, de curryklemmen van de overloop verbeteren, het log boven de kajuitingang monteren en het onderwaterschip in een gladdere, snellere antifouling zetten.

Windloos is kansloos! Of toch niet?

Gisteren was een bijzondere wedstrijd. Volkomen tegen onze regels in gingen we toch het water op met 1 beaufort, in de hoop dat het nog iets zou aantrekken. En ach, het was 27 graden en stralende zon. Dus wat maakt het uit.

De wind was niet alleen erg matig maar ook nog eens wispelturig. Lagen we in prima startpositie voor de Zuidwesten wind, besluit meneer even te draaien naar Oost. Desondanks was onze start briljant. Ik denk de beste start van het seizoen. En dat in een relatief groot deelnemersveld. Jammer alleen dat de boeg op tijd startte maar de achtersteven ongeveer tien minuten later die denkbeeldige lijn passeerde.

Door de draaiende wind was baan 11 niet optimaal. Deze korte baan voor Zuid Westen wind bood weinig ruime rakken met de naar Oost gedraaide wind. Zeker als deze nog ingekort zou worden. En dat werd hij. Het eerste rak dat een ruimwinds rak had moeten zijn, werd opeens een kruisrak. De spinakers, die er toch al troosteloos bij hingen, konden terug in de zak en wij deden weer mee voor het eggie!

Na een half uur trok de wind iets aan en konden we zowaar zeilen. We waren op dat moment nog geen halve mijl van de startlijn verwijderd. Opvallend was dat er op sommige (gekke) plekken wel wind stond en andere plekken helemaal geen. Zo wist Team Windrose in de luwte van het eiland vreemd genoeg wind te pakken en snelheid te maken. Een mooie tactische beslissing. De uiteindelijke winnaars waren dan ook allen goede windlezers. Team Fram deed het ook aardig. De zeilende Sensei van vorige week was weer mee en gefocust en in opperste concentratie wisten we goed mee te komen. Jammer genoeg viel de wind in het laatste rak (het tweede rak!) weg en moesten we alle zeilen bijzetten om toch nog voor de Gibsea (hij deed weer mee) te eindigen. Dit lukte uiteindelijk niet. De Gibsea was 23 seconden sneller. Gelukkig werkte onze handicap in ons voordeel en zouden we toch nog hoger eindigen.

Resultaat
Eerder waren we tot de conclusie gekomen dat minder dan 2bft wind niks voor Fram is. Het ontbreken van een genua 1, spinaker of genaker wordt niet voldoende gecompenseerd door onze handicap, waardoor wij letterlijk kansloos zijn. Maar door de Zuidwesten baan in combinatie met Oosten wind én een ingekort parcours, wisten wij toch een redelijk resultaat te boeken: een 14e plek van de 17. Eigenlijk is dat geweldig en mogen spreken van een goede race.

Crew: Ben, Lodewijk en Floris.
Wind: ZO 0-1
Wedstrijdbaan 11
Finish: 14e (van de 17)

De zeilende Sensei

Na een afwezigheid van drie weken was Team Fram eindelijk weer compleet. Vakanties, gezinsuitbreidingen, maar voornamelijk te weinig wind waren de oorzaak van onze absentie. Eigenlijk wel zonde, want ook al stond er elke keer praktisch geen wind, het deelnemersveld bestond soms maar uit 7 schepen. En dan is makkelijk punten verdienen. Ook al word je laatste.

Maar goed, afgelopen woensdag waren wij weer van de partij. Dit keer met een speciale gast. Een eregast zou ik haast willen zeggen. Een man aan wie wij als Friendship-eigenaar toch het een en ander te danken hebben. Een eigenwijze zeiler, maar een goede. Veel kennis, ervaring, erg handig en heel erg koppig. Had hij karate beoefend, dan was hij zo’n klein oud Sensei Chineesje met zo’n lange snor en sik.

Maar goed de 17e wedstrijd was een prima wedstrijd: 2 à 3 beaufort, een nieuwe lierhandle, Cornelissen senior aan boord en een plaats bij de laatste acht. Dat wil zeggen we zijn achtste geworden. Wederom op het laatste rak wisten we twee boten in te halen. Een goed resultaat en de zeilende Sensei mag vaker aan boord stappen.

Crew: Ben, Lodewijk en Floris.
Wind: 2-3
Finish: 8e (van de 11)