The grand finale

De wedstrijd van woensdag 20 augustus was niet zo goed, we varen matig en zien hoe al onze directe concurrenten voor ons eindigen. De wedstrijd van 27 augustus deden we niet mee. Mede-eigenaar Ben nam Fram voor een weekje mee naar Friesland. Een trip die hem zeer gegund was. En wie dan een beetje kan rekenen en weet dat 3 september de laatste wedstrijd is in onze Woensdagavond Competitie komt al gauw tot de conclusie dat we nog maar één kans hebben om hogerop te klimmen in het klassement. Ter info; op woensdagochtend 3 september staan we 14^e van de 32 boten in onze klasse.

The day before the match

Omdat we vorige week niet hebben gezeild, heb ik mijn crew weer eens lastig gevallen met een YouTube-filmpje ter lering en vermaak. Ik moet daarbij vertellen dat ik een onstilbare honger heb naar zeilkennis. Als ik op vakantie ga en niet kan zeilen koop ik zeilboeken, lees ik de wedstrijdreglementen nog eens door, verslind ik de Yachting Monthly, Zeilen en Zilt Magazine. Ik probeer de mannen ook ‘hooked’ te krijgen.

Door deze verslaving weet ik aardig wat er off- en online te vinden is. Bijvoorbeeld deze site is erg nuttig voor beginnende wedstrijdzeilers. En dit filmpje heeft elke wedstrijdzeiler weleens bekeken. Toch? Nu vond ik een tijdje terug een obscuur filmpje uit de begin jaren tachtig. Precies, uit het geboortejaar van Fram. En terwijl ik naar een ingescande VHS band in 4:3 beeldverhouding kijk op YouTube ontdek ik weer een paar waarheden, die onlangs in mijn vakantieboekje werden bevestigd. Ik stuur het negentig minuten durend filmpje door naar de crew en zeg dat ze alleen van minuut 17-28 moeten kijken. Dat gaat over het starten. Iets wat we vorige week nog hadden besproken. Iets wat wij nog niet goed beheersen.

Crew

Dit jaar is onze crew uitgebreid met Steven. Een super enthousiaste zeiler die al vrij snel het virus te pakken had. Steven zou samen met Hennie, René en mij de laatste wedstrijd varen. Maar als Steven en ik in het weekend van de 24-uurs zeilrace een vrijgezellendag hebben, wordt het script van de film ‘The Hang Over’ bijna realiteit. Dertien mannen met bier zonder vrouwen is een garantie voor een hoop lol maar ook een hoop lompheid. Dus wordt er een beetje geduwd en getrokken en voor we het wisten lag Steven zaterdagnacht opeens op de Bredaase kinderkopjes. Pijnlijk, maar de alcohol werkte als een lieve nachtzuster. En dus dronken we ons een weg door de nacht.

De volgende dag kon hij zijn arm niet meer bewegen en maandagochtend ging hij toch maar even naar het ziekenhuis om foto’s te laten maken. ‘Arm uit de kom’, zei de arts kijkend naar de röntgen foto’s. Drie weken een mitella en rustig aan doen, was het advies. Einde zeilseizoen voor Steven.

Meteen werd Rob opgetrommeld via de Whatsapp. “Super! Steven sterkte met je herstel!,’ was zijn reactie. Als ik een voetbaltrainer zou zijn zou ik het zo verwoorden: “We hebben een mooie brede selectie met veel individuele kwaliteiten.” Dus onze race des oordeels kwam niet in gevaar.

Race day

Woensdagochtend stuur ik de laatste info door naar het team; de mogelijke baan, starten op de spi, hebben jullie die mail nog gelezen? - dat soort dingen. Verder schrijf ik dat winst vanavond afhangt van een goede start en soepele handeling. Een open deur, maar toch.

Terwijl ik tijdens mijn lunch nog even een powerpoint voor de prijsuitreiking van vanavond in elkaar zet, krijg ik van Frans de laatste tussenstand. Hoewel alle ogen gericht zijn op de podiumplaatsen is het veel interessanter wat de middenmoot doet. Want daar is nog veel mogelijk. Neem nou de nummers 11 tot en met 15. Daar zit maar 6,9 punt verschil tussen en is nog alles mogelijk.

11		Aquaholic	104	Xander Bianchi	Westerley GK24*1.40	169.5
12		Stantepede	104.0	Laurens Hollertt	Dehler 28S	172.7
13		Atlantis	105.4	Derk-Jan v.d. Berg	Kelt 850	173.4
14		Fram	101.6	Floris Cornelissen	Friendship 28*1.60	173.7
15		Bellini	97.5	Eric Zuidmeer	Saffier 26	176.4

En laten wij daar nou net tussen zitten op een 14^e plaats. Ik stuur het door naar de mannen en langzaam sluipt een gezonde wedstrijdspanning in mijn lichaam.

De wedstrijd

De wind is perfect. Een knoopje of tien. We starten met ruime wind, zeil over bak. En kiezen voor de vrije wind. Maar het wordt dringen aan de hoge kant van de startlijn en om er niet uitgedrukt te worden, starten we in de tweede linie. Een goede keuze, want vóór ons worden drie boten over de lijn gezet en één over de startboei. Wij gaan er achterlangs en loeven dan iets op zodat we aan de hoge kant van het veld zitten. Dan hijsen we de spi en lopen we over het halve veld heen.

Na de ton volgt een lang kruisrak. En zoals elke zeiler weet, wordt de race daar beslecht. Dus waren we extra gefocust en hield Hennie het veld in de gaten zodat we over stuurboord vrij door konden varen. René en Rob hielden de andere boten in de gaten en met z’n allen keken we waar de wind was. Hierdoor hadden we helaas niet door dat we het wierveld invoeren.

We proberen er zo snel mogelijk uit te varen, maar het is een gifbeker. En hij moet leeg. Tot de laatste druppel. We varen door en blijven op gepaste afstand van de top 3. Wij lopen niet in, maar zij lopen ook niet uit. Dan komt de windward mark ofwel de bovenboei. We komen aan over bak en de spiboom steekt agressief naar voren. “Ja”, roep ik en René hijst de spi naar de top. In de ronding staat ie. Erg snel en erg netjes, al zeg ik het zelf. Ach, kijk zelf:

Onder spi lopen we in op de Fortissimo en de Ferox. Bij de leeward mark probeert de Fortissimo achter ons langs te steken, maar we sturen strak en hij zit in mijn bad air. Hij kiest eieren voor zijn geld en draait weg.

We zeilen strak vanavond en de handling loopt erg soepel. Als ik dan toch een puntje van kritiek moet noemen, dan is het de stuurman die tot tweemaal toe een vraagteken draait bij de tack en die tot driemaal toe even zijn koers niet houdt. Die stuurman ben ik. De rest van de crew valt niets te verwijten. Nee, alleen maar lof, want het loopt als een Zwitsers uurwerk: stil, soepel en op tijd.

Gekke handicaps

‘Linkerrijtje’ was ons doel voor dit jaar. En met 32 boten lijkt dat enerzijds makkelijker, maar anderzijds hadden we meer sterke tegenstanders en natuurlijk het gebruikelijke vlootje ‘gekke handicaps’. Dat zijn boten die je de hele wedstrijd niet ziet en tóch voor je eindigen. Of boten die een half uur voor je eindigen en een paaltje varen terwijl jij tien minuten voor hen zou moeten eindigen. Het zwarte gat in het SW-systeem, zeg maar.

Zoals gezegd, voor de wedstrijd stonden we op een 14^e plaats. En als Frans het eindklassement van beneden naar boven voorleest, horen wij onze naam op de 11^e plek. OP DE ELFDE PLEK! Dat was het maximaal haalbare voor vanavond en daarmee hebben we onze doelstelling gerealiseerd. Ik ben blij. Ik ben trots. En mijn verslaving heeft zojuist een shot gekregen dat dicht tegen een over dosis aanzit.

Trots

Als ik nog eens de uitslagen van dit jaar bekijk en vergelijk met die van vorig jaar krijgt onze prestatie extra glans. Van alle 51 deelnemers heeft Team Fram de meeste progressie geboekt! Niemand anders is ten opzichte van vorig seizoen zo hard gestegen als wij. En dan te bedenken dat we nog nooit zo weinig Woensdagavonden hebben gevaren als dit seizoen. Had ik al gezegd dat ik trots ben op Team Fram?

Crew: Rob, René, Hennie en Floris

Baan: 5 Oost Kort

Finish: 7^e vd 22
Eindstand: 11^e van de 32