De laatste wedstrijd van het seizoen was in alle opzichten een afsluiting in stijl. Zowel de baan op het Markermeer, als de vlaggen op het startschip en het geweer(!) voor de startseinen waren volgens het boekje. Of liever gezegd, volgens de ISAF normen. Erg officieel. De startprocedure werd met alle egards uitgevoerd. Even schoten beelden van de VOR In-Port races door mijn hoofd. Ook de wind was niet verkeerd. Tel daarbij op dat schepen van andere verenigingen ook mee mogen doen en je hebt de perfecte ingrediënten voor een heerlijk regattadagje.
Aiii
Wat nog meer glans gaf aan deze dag was onze spinaker, hoewel onze nieuwe handicap van 102.1wel even schrikken was. Nu zullen we vrijwel alle boten voor moeten blijven om ook na handicap berekening voor hun te eindigen in het klassement. Op papier zijn we een van de snelste schepen, nu nog de praktijk.
Vroegertje
Om half tien heb ik afgesproken met Ben en Pieter in de Jachthaven van Naarden. Violet en ik dragen de voordekkertjes van seizoen 2018 over aan oma en stappen met Pieter aan boord van Fram. De Volvo Penta is aardig op stoom en Ben steekt direct van wal. Terwijl we naar het startschip bij Pampushaven varen, neem ik nog even het spinakeren door. ‘Jij trekt aan de lijschoot en doet het roer, jij aan de loefschoot, jij bedient de val en de neerhouder. Ja, dat is die zwarte lijn. Ik doe het voordek en oh ja Violet, zo vouw je een spinaker in.’ ‘Koffie iemand? Ja lekker!’ klinkt er in koor.
Nog even trainen
Voor de start hijsen we de spi bij wijze van training. De spi staat goed en wel een minuut als we ‘m weer naar beneden halen. Dit ging goed voor een eerste keer. Maar we hebben dan ook een goede crew; allemaal ervaren zeilers en Pieter heeft veel ervaring op het startschip van de KWV Langweer. We zijn net op tijd bij het startschip als Pieter de rattenstaart opmerkt (vlag van uitstel). De wind is plotseling zo’n 70 graden gedraaid. Dit tot ergernis van het startschip die alle boeien weer moet verleggen. Ook lijkt de voorspelde 3 beaufort aan te trekken tot een dikke 4.
Zeilkeuze
Juist die aangetrokken wind maakt de keuze voor ons zeilplan twijfelachtig. Als we niet meer gaan spinakeren (omdat het te hard waait en wij te onervaren zijn), dan moeten we de genua 1 varen. Hier halen we de meeste snelheid uit op de ruimwindse rakken, maar deze kost ook hoogte op de kruisrakken. Een lastige keuze. Gelukkig klinkt het vier-minuten-signaal en hebben we geen tijd meer voor een wissel.
Eerste rak
Het eerste kruisrak houden we aansluiting met het veld. We kunnen niet zo scherp als de rest, maar de grote genua biedt ons dan ook vooral voordeel op de ruimwindse rakken. We houden enkele schepen bij, waaronder Team Windrose, die enigszins onderbemand is met Bert en kompaan. Later zou blijken dat ze de spinaker niet hebben opgegeven voor de rating en dus met een handicap varen van een dikke 105. Niks voor Bert.
Tijd voor de spinaker
Bij het een na laatste rak varen we ruime wind. We liggen helaas op onze vertrouwde positie. Laatste dus. In het kader van ‘No Nuts No Glory’ besluiten we de spi te hijsen. De wind lijkt minder, maar dat is schijn. We hijsen onze spinaker en gaan voor de eer. De spinaker staat flink te klapperen en we krijgen ‘m moeilijk onder controle. Als ik naar de windex kijk, zie ik dat we inmiddels halve wind varen. Shit de wind is weer gedraaid.
Het klapperen verstilt, de beelden worden slow motion
Voor ons vaart de Atlantis, ook met spinaker. Ook zij hebben problemen met het reachen. We besluiten zo goed als het gaat de spi te laten staan, want na de B-boei kunnen we vol gas voor de wind naar de finish. De spinaker is het er niet mee eens en rukt aan de mast. Ben merkt dit aan de helmstok. De druk is zo erg dat we constant uit het roer lopen. Plotseling loopt de Atlantis vlak voor ons uit het roer en lijken ze stuurloos als hun spinaker agressief voor hun uit klappert. Wij kunnen niet verder oploeven en liggen op ramkoers. In een verfilming zou het klapperen van de spi nu verstillen en de beelden in slow motion verder gaan. Even denk ik nog dat ik natuurlijk nooit had moeten spinakeren met 4 bft en een crew die het voor het eerst doet. Waar was je met je gezonde verstand? Zelfs ik heb nauwelijks ervaring en de laatste keer ging ook niet bepaald foutloos tijdens de 24 uurs, getuige mijn littekens en helende snijwonden op mijn hand. Ik vervloek mezelf, maar ik geloof dat ik het hardop deed.
Vol gas
We halen de B boei en zetten koers naar de finish. De spi sputtert niet meer maar staat mooi met de borst vooruit. We maken de achterstand goed en halen de Atlantis hard in, die het spinakeren hebben opgegeven. Ook zij voeren de boot slechts met z’n tweeën. We lopen ze hard voorbij. En we grijnzen allemaal als de schipper van de Atlantis een foto van ons maakt. Als we gefinisht zijn is Ben even verbaasd dat we nog een wedstrijd moeten zeilen. We eten even wat, vouwen de spinaker en ruiken de knakworstjes van Team Windrose. Maar voordat onze maag begint te knorren, klinkt het startschot alweer en zie ik nog net Rob op het startschip met zijn jachtgeweer in een ‘duck hunt houding’. Hoppa, daar gaan we weer.
De tweede race
De tweede start is slecht. We zijn minder gefocused en we beginnen direct met een achterstand. We overvaren de A boei en zijn niet goed bezig. We komen verkeerd uit met een ander startschip van een andere wedstrijd en moeten vallen om een zojuist ontmast schip te ontwijken. Wat een sneu gezicht. Terwijl we verder kruisen ligt een ander wedstrijd schip ons in de weg. Ik schreeuw nog even dat wij toch echt voorrang hebben aan de wind met ons zeil over bak. Hij kijkt mij verdwaasd aan.
Alle zeilen bijzetten
Dit keer hijsen we niet de spi en wachten we tot we echt een voordewinds rak hebben. We zien verder ook niemand dat ding hijsen, dus laten wij onze kleine 60 m2 ook maar in de tas. Als we na het tweede rondje wel een voordewinds rak hebben staat de spi binnen enkele scheeplengtes na de boei. Terwijl de genua nog staat, trimmen Violet en Pieter de spi tot in de absolute perfectie. Gek genoeg staat de genua ook nog prachtig en we besluiten met drie zeilen verder te zeilen.
Finish
We stormen af op de C boei en ronden deze als het startschip druk gebaart dat we moeten finishen. De baan is blijkbaar ingekort. We konden niets meer goed maken. Maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er ook nog weinig goed te maken was.
Een mooie afsluiting
Onze spinakeracties waren niet onopgemerkt gebleven. De captain van Team Windrose gaf ons direct complimenten en trakteerde ons op een glaasje champagne. Hoewel dit het einde van het seizoen is, is dit het begin van Team Fram 2.0. En voor wie het nog niet weet. Team Fram 2.0 is die boot met die prachtige geel/blauwe spinaker. Die boot met die geweldig enthousiaste crew. Die boot waarvan je steeds vaker alleen nog maar de achtersteven zult zien. Tot volgend seizoen!
Crew: Ben, Violet, Pieter, Floris
Wind: 11-16 knopen
Baan: 3 (eerste race), 2 (tweede race).
Finish: 8e (van de 8)
Bedankt voor de foto's: Derk-Jan 'Atlantis' en Bert 'Team Windrose'.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten