Team Fram wants to thank you!

2010 was een geweldig leuk wedstrijdseizoen. Daarom willen we iedereen bedanken die ons heeft geholpen om te kunnen racen en sneller te varen. De nieuwe crewleden, nieuwe kennis, nieuwe snufjes en natuurlijk de spinaker markeren het einde van de proloog. Want vanaf nu kunnen en willen we ons niet meer verschuilen achter het predicaat 'beginners'.

- Team Fram -

Team Fram 2010 from Floris Cornelissen on Vimeo.

De hooikistrace 2010: Een prachtig slotcouplet

De laatste wedstrijd van het seizoen was in alle opzichten een afsluiting in stijl. Zowel de baan op het Markermeer, als de vlaggen op het startschip en het geweer(!) voor de startseinen waren volgens het boekje. Of liever gezegd, volgens de ISAF normen. Erg officieel. De startprocedure werd met alle egards uitgevoerd. Even schoten beelden van de VOR In-Port races door mijn hoofd. Ook de wind was niet verkeerd. Tel daarbij op dat schepen van andere verenigingen ook mee mogen doen en je hebt de perfecte ingrediënten voor een heerlijk regattadagje.

Aiii
Wat nog meer glans gaf aan deze dag was onze spinaker, hoewel onze nieuwe handicap van 102.1wel even schrikken was. Nu zullen we vrijwel alle boten voor moeten blijven om ook na handicap berekening voor hun te eindigen in het klassement. Op papier zijn we een van de snelste schepen, nu nog de praktijk.

Vroegertje
Om half tien heb ik afgesproken met Ben en Pieter in de Jachthaven van Naarden. Violet en ik dragen de voordekkertjes van seizoen 2018 over aan oma en stappen met Pieter aan boord van Fram. De Volvo Penta is aardig op stoom en Ben steekt direct van wal. Terwijl we naar het startschip bij Pampushaven varen, neem ik nog even het spinakeren door. ‘Jij trekt aan de lijschoot en doet het roer, jij aan de loefschoot, jij bedient de val en de neerhouder. Ja, dat is die zwarte lijn. Ik doe het voordek en oh ja Violet, zo vouw je een spinaker in.’ ‘Koffie iemand? Ja lekker!’ klinkt er in koor.

Nog even trainen
Voor de start hijsen we de spi bij wijze van training. De spi staat goed en wel een minuut als we ‘m weer naar beneden halen. Dit ging goed voor een eerste keer. Maar we hebben dan ook een goede crew; allemaal ervaren zeilers en Pieter heeft veel ervaring op het startschip van de KWV Langweer. We zijn net op tijd bij het startschip als Pieter de rattenstaart opmerkt (vlag van uitstel). De wind is plotseling zo’n 70 graden gedraaid. Dit tot ergernis van het startschip die alle boeien weer moet verleggen. Ook lijkt de voorspelde 3 beaufort aan te trekken tot een dikke 4.

Zeilkeuze
Juist die aangetrokken wind maakt de keuze voor ons zeilplan twijfelachtig. Als we niet meer gaan spinakeren (omdat het te hard waait en wij te onervaren zijn), dan moeten we de genua 1 varen. Hier halen we de meeste snelheid uit op de ruimwindse rakken, maar deze kost ook hoogte op de kruisrakken. Een lastige keuze. Gelukkig klinkt het vier-minuten-signaal en hebben we geen tijd meer voor een wissel.

Eerste rak
Het eerste kruisrak houden we aansluiting met het veld. We kunnen niet zo scherp als de rest, maar de grote genua biedt ons dan ook vooral voordeel op de ruimwindse rakken. We houden enkele schepen bij, waaronder Team Windrose, die enigszins onderbemand is met Bert en kompaan. Later zou blijken dat ze de spinaker niet hebben opgegeven voor de rating en dus met een handicap varen van een dikke 105. Niks voor Bert.


Tijd voor de spinaker
Bij het een na laatste rak varen we ruime wind. We liggen helaas op onze vertrouwde positie. Laatste dus. In het kader van ‘No Nuts No Glory’ besluiten we de spi te hijsen. De wind lijkt minder, maar dat is schijn. We hijsen onze spinaker en gaan voor de eer. De spinaker staat flink te klapperen en we krijgen ‘m moeilijk onder controle. Als ik naar de windex kijk, zie ik dat we inmiddels halve wind varen. Shit de wind is weer gedraaid.



Het klapperen verstilt, de beelden worden slow motion
Voor ons vaart de Atlantis, ook met spinaker. Ook zij hebben problemen met het reachen. We besluiten zo goed als het gaat de spi te laten staan, want na de B-boei kunnen we vol gas voor de wind naar de finish. De spinaker is het er niet mee eens en rukt aan de mast. Ben merkt dit aan de helmstok. De druk is zo erg dat we constant uit het roer lopen. Plotseling loopt de Atlantis vlak voor ons uit het roer en lijken ze stuurloos als hun spinaker agressief voor hun uit klappert. Wij kunnen niet verder oploeven en liggen op ramkoers. In een verfilming zou het klapperen van de spi nu verstillen en de beelden in slow motion verder gaan. Even denk ik nog dat ik natuurlijk nooit had moeten spinakeren met 4 bft en een crew die het voor het eerst doet. Waar was je met je gezonde verstand? Zelfs ik heb nauwelijks ervaring en de laatste keer ging ook niet bepaald foutloos tijdens de 24 uurs, getuige mijn littekens en helende snijwonden op mijn hand. Ik vervloek mezelf, maar ik geloof dat ik het hardop deed.

Vol gas
We halen de B boei en zetten koers naar de finish. De spi sputtert niet meer maar staat mooi met de borst vooruit. We maken de achterstand goed en halen de Atlantis hard in, die het spinakeren hebben opgegeven. Ook zij voeren de boot slechts met z’n tweeën. We lopen ze hard voorbij. En we grijnzen allemaal als de schipper van de Atlantis een foto van ons maakt. Als we gefinisht zijn is Ben even verbaasd dat we nog een wedstrijd moeten zeilen. We eten even wat, vouwen de spinaker en ruiken de knakworstjes van Team Windrose. Maar voordat onze maag begint te knorren, klinkt het startschot alweer en zie ik nog net Rob op het startschip met zijn jachtgeweer in een ‘duck hunt houding’. Hoppa, daar gaan we weer.

De tweede race
De tweede start is slecht. We zijn minder gefocused en we beginnen direct met een achterstand. We overvaren de A boei en zijn niet goed bezig. We komen verkeerd uit met een ander startschip van een andere wedstrijd en moeten vallen om een zojuist ontmast schip te ontwijken. Wat een sneu gezicht. Terwijl we verder kruisen ligt een ander wedstrijd schip ons in de weg. Ik schreeuw nog even dat wij toch echt voorrang hebben aan de wind met ons zeil over bak. Hij kijkt mij verdwaasd aan.

Alle zeilen bijzetten
Dit keer hijsen we niet de spi en wachten we tot we echt een voordewinds rak hebben. We zien verder ook niemand dat ding hijsen, dus laten wij onze kleine 60 m2 ook maar in de tas. Als we na het tweede rondje wel een voordewinds rak hebben staat de spi binnen enkele scheeplengtes na de boei. Terwijl de genua nog staat, trimmen Violet en Pieter de spi tot in de absolute perfectie. Gek genoeg staat de genua ook nog prachtig en we besluiten met drie zeilen verder te zeilen.

Finish
We stormen af op de C boei en ronden deze als het startschip druk gebaart dat we moeten finishen. De baan is blijkbaar ingekort. We konden niets meer goed maken. Maar de eerlijkheid gebiedt me te zeggen dat er ook nog weinig goed te maken was.

Een mooie afsluiting
Onze spinakeracties waren niet onopgemerkt gebleven. De captain van Team Windrose gaf ons direct complimenten en trakteerde ons op een glaasje champagne. Hoewel dit het einde van het seizoen is, is dit het begin van Team Fram 2.0. En voor wie het nog niet weet. Team Fram 2.0 is die boot met die prachtige geel/blauwe spinaker. Die boot met die geweldig enthousiaste crew. Die boot waarvan je steeds vaker alleen nog maar de achtersteven zult zien. Tot volgend seizoen!


Crew: Ben, Violet, Pieter, Floris
Wind: 11-16 knopen
Baan: 3 (eerste race), 2 (tweede race).
Finish: 8e (van de 8)

Bedankt voor de foto's: Derk-Jan 'Atlantis' en Bert 'Team Windrose'.

RAF

Hoewel er na de wedstrijd van 25 augustus nog twee te gaan waren, was het voor mij (Floris) alweer de laatste WAC. Ben zat op Terschelling met Wout hetgeen mij niet helemaal verkeerd uitkwam. Begrijp me niet verkeerd, ik zeil graag met Ben, sterker nog, zonder Ben geen TF! Maar twee dagen later was de 24uurs zeilrace en dit was een uitgelezen kans om met de complete bemanning van Deel II (een Albin Vega) nog een laatste keer te oefenen.

De wedstrijd
De windvoorspelling was eentje in de categorie 'kansloos'. Weinig tot geen wind. Hoewel dat normaliter onze kansen minimaliseert tot rond het nulpunt, kon me dat nu weinig deren. Want onze 24 uurs training zou nu in het teken staan van de spinaker. En daar wij die niet hebben opgegeven bij de wedstrijdleiding, betekent het gebruik van de spi automatisch diskwalificatie.

Crew
Het plan was om samen met Lodewijk en Marc de 24uurs te zeilen en dus ook deze laatste WAC. Maar Rowan gooide roet in het eten. Nu moet je weten dat Rowan nog geen maand oud is. Zijn prille aanwezigheid op deze aardkloot was dan ook de reden voor papa Marc om in de week van de 24 uurs af te zeggen. Iets wat niet geheel onverwachts kwam. De 24 uurs staat al een jaar van te voren vast (zo niet langer) en zo'n kindje komt ook niet direct na de daad. Hoe dan ook, geen Marc! Gelukkig bood de nieuwste aanwinst van TF uitkomst. Hennie mailde mij 's middags over de laatste twee wedstrijden. Hij vroeg of hij volgende week van zijn vakantieadres in het zuiden van Nederland moest terugkomen voor de woendagavond wedstrijd. Over fanatisme gesproken! Natuurlijk hoeft dat niet (maar mag het wel), ik zei dat als hij wilde hij vanavond wel kon opstappen. Ik zocht tenslotte nog iemand die niet in de afgelopen twee weken een kindje had gekregen en dat heeft Hennie niet, maar hij moest wel om 23.30u thuis zijn voor het laatste flesje van zijn jongste. Ja heel Team Fram bouwt aan de toekomst!


De start
De start was de meest krankzinnige van het seizoen. Zoals vaak mengden wij ons in de hectiek van bovenwindse boei. De matige wind werkte kalmerend op de chaos waardoor het gelukkig overzichtelijk bleef en de schade beperkt. Want samen met zo'n tien andere schepen lagen we roerloos te dobberen voor de startlijn. Het laatste startsein klonk dan ook enigszins cynisch. We lagen zij-aan-zij te wachten op een zuchtje wind dat ons over de startlijn zou duwen. Bij wijze van psychologische oorlogsvoering hesen wij onze gigantische spi. Maar ook dat maakte niet het verschil. Terwijl wij allemaal zaten te klooien zag ik hoe die verrekte Team Windroos bij de benedenwindse boei moeiteloos koers zette naar de eerste boei. Godverde... Tijdens ons gedrang bij de hoge kant van de startlijn was de wind 180 graden gedraaid. En dat hadden Bert en kornuiten goed gezien.

Spinaker time
Ondanks de slow motion start voeren we op de spi lekker mee. Fijn om met weinig wind een keer niet ingehaald te worden. Ondanks het gebrek aan ervaring met de spi haalden we zelfs hier en daar een schip in. Maar toen ging het toch nog mis.

Onderbroekenlol
Wier wikkelde zich onverbiddelijk om de kiel en schroef. Het veld achter ons kwam nu hard inlopen. Drastic times call for drastic measures! Dus hing ik in no time in mijn Björn Borg boxer aan de zwemtrap het wier met handen en voeten te snoeien. Het lukte deels. Dat wil zeggen, zij liepen niet in, maar wij ook niet uit.

Het laatste rak was een kruisrak. Nu moest toch echt de spi eraf. Met nog een goede kluit wier onder de boot en een niet meedraaiende schroef was de race bekeken. We finishten nog wel maar trokken ons direct terug. Retired After Finish noemen ze dat ook wel.

Mission accomplished
Het was een leuke en leerzame avond met een even zo leuke crew. Jammer dat Ben er niet bij was. Fram onder spinaker blijft imposant. De spinakertraining zonder expert Bert was geslaagd. De condities waren ronduit vergevingsgezind. Twee dagen en een nacht later tijdens de 24uurs zeilrace zou dat een stuk minder zijn. Toen stond de spi met 4 bft die in korte tijd aantrok tot 6! Een intense ervaring getuige het log dat 9 knopen klokte en de brand en snij wonden op mijn linkerhand van de slippende spival.

Laatste woensdag
Inmiddels is de WAC voor mij voorbij en, zo bleek later, is Ben ook niet meer in actie gekomen met Fram. De laatste twee wedstrijden waren respectievelijk windloos en boeiloos (Rijkwaterstaat heeft zonder de vereniging te informeren de boeien van de vaargeul verlegd, waardoor zelfs de oude rotten de weg naar de finish niet konden vinden. De wedstrijd is uiteindelijk ongeldig verklaard).


Uitslag seizoen 2010
Om maar meteen met de deur in huis te vallen, Fram is 14e geworden van de twintig deelnemende schepen in de tweede klasse. Dit resultaat strookt niet met de ambitieuze doelstellingen aan het begin van het seizoen. Weet u nog? Eindigen in het linkerrijtje. Maar dat maakt niet uit. Het zeilen was heerlijk, elke woensdagavond was een cadeautje. En als er dan een beetje wind stond, was dat de kers op de taart! Bovendien is Fram dit jaar nog meer in wedstrijdconditie gekomen. We hebben nieuwe valdekgeleiders zodat we nog meer vanuit de kuip kunnen bedienen, nieuwe spival, onderlijkstrekker, we kunnen spinakeren, we hebben gereviseerde lieren en klemmen en het team krijgt langzaam meer vorm. Met de komst van Hennie, de ontdekking van Violet Suarez en de alsmaar groeiende Rene krijgt Team Fram een vaste vorm. Daarnaast zijn er natuurlijk nog de oude rotten; Lodewijk, Nicolas en Paul. Altijd prettig om aan boord te hebben. Ben en ik kunnen dus terugkijken op een geslaagde Woensdag Avond Competitie.

Hooikistrace
Nu hebben we met Team Fram alleen nog de Hooikistrace voor de boeg. Een laatste keer vlammen met de Friendship, voordat zij op de wal gaat en de nodige antifouling, olie en koelvloeistof krijgt aangesmeerd. Verder wordt deze winter de nieuwe marifoon en een tweede (licht)accu ingebouwd, zodat we volgend jaar zelf met de 24uurs mee kunnen doen!

Ps alle hulp is welkom, speciale klusmiddagen worden nog ingepland :-) U hoort van ons.

Crew: Lodewijk, Hennie & Floris
Wind: VA 1-7 knopen (W krimpend naar Z)
Baan: 13
Finish: Retired After Finish