Terug in de schoolbanken

Een bijzondere wedstrijd. Dat was het zeker. En een goede ook, want voor het eerst ben ik tweede geworden tijdens de WoensdagAvondCompetitie. En dát terwijl er bijna geen wind stond. De spinaker heeft daarbij zeker geholpen (en dat ik op Team Windrose meevoer wellicht ook).

Vreemdgaan
‘Ja sorry hoor’ – zou Eric van Tijn zeggen, maar dit was een geweldige kans. Hoewel we officieel startschip waren die avond, werd ik ’s middags al door Bert van Team Windrose gebeld met de vraag of ik met hun mee wilde varen. Natuurlijk, maar ik heb mijn verplichting als startschip en naar Ben. Dus bedankt voor de uitnodiging, maar ik blijf een avondje voor anker liggen, zei ik. Bert riep nog iets enthousiasts in de trant van ‘dat regel ik wel met Ben’.

Brugman
Toen ik eenmaal in de haven was en in de veronderstelling dat ik een avond zou doorbrengen als startschip, had Bert inderdaad al met Ben gesproken en was Marijke onderweg om mijn plek op het startschip in te nemen. Ja Bert kan lullen als brugman. Ik sputterde nog wat voor de vorm, maar had moeite om een grijns te onderdrukken. Want je mag gerust zeggen dat Team Windrose de ABN AMRO 1 is van de WAC.

Jaloers
En zo professioneel als dat klinkt, begon het ook.Ik was nog niet aan boord of ik kreeg het teamtenue in mijn handen gedrukt.
Mooie shirtjes met echte sponsors. De boot zelf is ook niet amateuristisch. Er is genoeg om jaloers op te worden. Of het nu de selftailing lieren zijn, de windmeters, het analoge log of de mooie oranje grootzeilval. Alles is aanwezig, werkt en ziet er goed uit. Aan de boot kan het dus niet liggen.



Zeilkampgevoel
En aan de crew eigenlijk ook niet. Jeffrey zeilt al jaren wedstrijden, Gijs heeft alle zeeën en oceanen zo’n beetje gevaren en Bert heeft geen introductie meer nodig. Grappig genoeg kreeg ik weer een beetje dat zeilkampgevoel; je wilt heel graag presteren, maar weet nog niet alles.

Strijd om podiumplek
Lichtelijk onder de indruk van de boot en crew begonnen we de race. Ik op het voordek en later in control of the spi! En dat was op z’n zachtst gezegd leuk. Deze wedstrijd zou op ons eigen schip onhaalbaar geweest zijn, maar op de Team Windrose werd het een strijd om de eerste plaats.

Ingekort
De wedstrijd werd gelukkig door het startschip ingekort, maar voor het meerendeel van de tweede klasse was dat nog een brug te ver. Slechts minder dan de helft haalde het binnen de gestelde tijd. Team Windrose werd tweede achter de Seven, een prima resultaat.

Café Nol
Opvallend vond ik dat er zoveel geluld en gelachen werd. Iets wat ik eigenlijk niet had verwacht van deze ervaren crew en professionele boot. Soms leek het alsof ik Café Nol, bij ons in de Jordaan stond. Misschien moet Bert het woordje ‘team’ op de zijkant van zijn boot maar vervangen door ‘café’. Hij schenkt al heerlijke champagne!

Spinaker invouwen
Al met al is een wedstrijdje aan boord van de Windrose was een geweldige ervaring. Met dank aan Ben en Marijke. Het was leuk om de kunsten af te kijken. Een beetje wedstrijdspionage zou je het kunnen noemen. Na de finish ‘moest’ ik nog een keer benedendeks de spinaker invouwen. Wat Bert niet weet is dat ik zijn spi met zes zandlopers heb opgevouwen. Want volgende wedstrijd is hij gewoon weer een concurrent.


Wind: NW 3 afnemend naar 1
Baan: 15
Finish: 2e met Team Windrose (Fram was startschip)
Opm: Ben & Marijke bedankt