Transferperikelen

Zo vlak voor het einde van de competitie en slechts enkele dagen voor het verstrijken van de transferperiode heeft Team Fram zich versterkt met Hennie Hoenselaar. Hoewel team-eigenaar Cornelissen vorige week nog aan boord van Team Windrose stapte en daarmee voor wat verwarring zorgde, lijkt dit slechts een schijnbeweging. Want Team Fram is duidelijk bezig met het vormgeven van de crew voor het seizoen 2011.

Oud-Hollands Fokkezak pissen
Hoenselaar is een oud zeeverkenner en een zéér enthousiast zeiler. Hoewel het voor hem alweer even geleden was, stelden volzinnen als ‘tussen het voorlijk en de mast’, ‘over bakboord’ en ‘het geruis van de wind, de geur van het water. Heerlijk!’, ons direct gerust. Ook zijn oude zeeverkenners technieken werpen een nieuw licht op de competitie. Schijten in de bakskist van de concurrent. Of de fokkezak vol pissen. Ja heren, als het moet staan ook deze middelen ons ter beschikking. Overigens bleek Hennie op meerdere manieren gelieerd aan de Woensdagavond Competitie. Zo blijkt zijn halfbroer de hoofdsponsor van Team Windrose. Hierdoor kregen we enkele sappige details te horen over het reilen en zeilen van Bert en zijn team.

De wedstrijd
De start was een beetje rommelig. Dit kwam grotendeels door de wind. Of liever gezegd de verschillende windberichten. KNMI sprak van een actuele windkracht 5, Windguru over een kleine 3 met later op de avond uitschieters naar 5 en over de marifoon hoorden we dat het op het Markermeer windkracht 6 was. Wetende dat onze boot sneller loopt met een rif, besloten we het eerste rif te zetten. Maar nog eens goed naar de kaart kijkend bleek de eerste twee rakken voor de wind te zijn. Shit, dan hebben we alle vierkante meters zeil nodig! “Dat rif moet er uit!” Met nog vier minuten voor de start werd het grootzeil bijna tot voorbij de marifoonantenne gehesen.

Cape Canaveral
Op tijd met vol grootzeil en genua 2 koersen we naar de startlijn. René telt de laatste minuut af. Het lijkt wel Cape Canaveral in de kuip, maar helaas is onze start iets minder flitsend.

Toffee
We varen een prima wedstrijd en maken geen fouten. Hennie komt af en toe uit de kuip naar het voordek als ik extra handen nodig heb. Ook letten we deze keer goed op de verdeling van het gewicht. Meer kilos naar voren en op het gangboord. Ja, de excursie naar Team Windrose heeft geen windeieren gelegd. Over deze excursie gesproken. Hier moet ik nog even een excuses maken naar Bert en zijn bemanning. Vorige week grapte ik nog dat ik de spinaker in een zandloper had gevouwen. Een week later bleek hun spinaker inderdaad als een toffee voor de mast te wapperen. Sorry heren, het is misschien moeilijk te geloven, maar er was geen opzet in het spel.

Eindsprint
Bij de laatste rakken lopen we wat in op de concurrentie. We varen redelijk gelijk op met de waarschepen Pondus en ’t Weare Hout. De Willing loopt helaas iets uit. Achter ons vaart de Clever ‘Seven’, die vorige week nog ‘First’ was. Vlak voor de finish wordt het nog even leuk. De finishlijn werkt als een trechter op het laatste kruisrak, waardoor we nu allemaal redelijk dicht bij elkaar varen. We halen nog de ‘Spoom’ in, als plotseling een fel verlicht binnenvaartschip op ons af dendert. Gelukkig vaart hij zo hard, dat we niet van onze koers hoeven te wijken.

Helly Hansen
We finishen voor de Pondus, Clever en Spoom. ’t Waere Hout en de Willing gaan net voor ons over de finish, maar eindigen na handicap verrekening toch achter ons. Al met al een goede wedstrijd met een redelijk resultaat. Maar veel belangrijker is de nieuwe aanwinst. Hennie wil graag vaker meevaren en is bij deze geïnstalleerd tot vaste crewmember van Team Fram! Voortaan denken wij bij HH niet maar Helly Hansen maar aan Hennie Hoenselaar!

Crew: Hennie, René, Ben & Floris
Wind: 16-8 knopen (W krimpend naar ZW)
Baan: 14
Finish: 11e (van de 15)

Terug in de schoolbanken

Een bijzondere wedstrijd. Dat was het zeker. En een goede ook, want voor het eerst ben ik tweede geworden tijdens de WoensdagAvondCompetitie. En dát terwijl er bijna geen wind stond. De spinaker heeft daarbij zeker geholpen (en dat ik op Team Windrose meevoer wellicht ook).

Vreemdgaan
‘Ja sorry hoor’ – zou Eric van Tijn zeggen, maar dit was een geweldige kans. Hoewel we officieel startschip waren die avond, werd ik ’s middags al door Bert van Team Windrose gebeld met de vraag of ik met hun mee wilde varen. Natuurlijk, maar ik heb mijn verplichting als startschip en naar Ben. Dus bedankt voor de uitnodiging, maar ik blijf een avondje voor anker liggen, zei ik. Bert riep nog iets enthousiasts in de trant van ‘dat regel ik wel met Ben’.

Brugman
Toen ik eenmaal in de haven was en in de veronderstelling dat ik een avond zou doorbrengen als startschip, had Bert inderdaad al met Ben gesproken en was Marijke onderweg om mijn plek op het startschip in te nemen. Ja Bert kan lullen als brugman. Ik sputterde nog wat voor de vorm, maar had moeite om een grijns te onderdrukken. Want je mag gerust zeggen dat Team Windrose de ABN AMRO 1 is van de WAC.

Jaloers
En zo professioneel als dat klinkt, begon het ook.Ik was nog niet aan boord of ik kreeg het teamtenue in mijn handen gedrukt.
Mooie shirtjes met echte sponsors. De boot zelf is ook niet amateuristisch. Er is genoeg om jaloers op te worden. Of het nu de selftailing lieren zijn, de windmeters, het analoge log of de mooie oranje grootzeilval. Alles is aanwezig, werkt en ziet er goed uit. Aan de boot kan het dus niet liggen.



Zeilkampgevoel
En aan de crew eigenlijk ook niet. Jeffrey zeilt al jaren wedstrijden, Gijs heeft alle zeeën en oceanen zo’n beetje gevaren en Bert heeft geen introductie meer nodig. Grappig genoeg kreeg ik weer een beetje dat zeilkampgevoel; je wilt heel graag presteren, maar weet nog niet alles.

Strijd om podiumplek
Lichtelijk onder de indruk van de boot en crew begonnen we de race. Ik op het voordek en later in control of the spi! En dat was op z’n zachtst gezegd leuk. Deze wedstrijd zou op ons eigen schip onhaalbaar geweest zijn, maar op de Team Windrose werd het een strijd om de eerste plaats.

Ingekort
De wedstrijd werd gelukkig door het startschip ingekort, maar voor het meerendeel van de tweede klasse was dat nog een brug te ver. Slechts minder dan de helft haalde het binnen de gestelde tijd. Team Windrose werd tweede achter de Seven, een prima resultaat.

Café Nol
Opvallend vond ik dat er zoveel geluld en gelachen werd. Iets wat ik eigenlijk niet had verwacht van deze ervaren crew en professionele boot. Soms leek het alsof ik Café Nol, bij ons in de Jordaan stond. Misschien moet Bert het woordje ‘team’ op de zijkant van zijn boot maar vervangen door ‘café’. Hij schenkt al heerlijke champagne!

Spinaker invouwen
Al met al is een wedstrijdje aan boord van de Windrose was een geweldige ervaring. Met dank aan Ben en Marijke. Het was leuk om de kunsten af te kijken. Een beetje wedstrijdspionage zou je het kunnen noemen. Na de finish ‘moest’ ik nog een keer benedendeks de spinaker invouwen. Wat Bert niet weet is dat ik zijn spi met zes zandlopers heb opgevouwen. Want volgende wedstrijd is hij gewoon weer een concurrent.


Wind: NW 3 afnemend naar 1
Baan: 15
Finish: 2e met Team Windrose (Fram was startschip)
Opm: Ben & Marijke bedankt

Did Not Compete

Gisteren hebben we niet meegedaan. De voorspellingen waren slecht, ik moest overwerken en Ajax speelde. Genoeg redenen voor René, Ben en ondergetekende om verstek te laten gaan.

Verstuurd vanaf mijn iPhone (just so you know).