Three can do the job

Hennie meldde zich een dag voor de wedstrijd af. Gelukkig had hij dit al eerder in de week gelegd, waardoor het niet als donderslaag bij heldere hemel kwam. Hij wordt dan ook niet vervolgd in het Naarden tribunaal. Dit betekende dat er iemand van de bank speelminuten zou krijgen. Maar kijkend naar de wind (die wederom zeer matig was met 6 knopen) hebben we besloten om de race met z’n drieën te varen.

Kanarie lijntjes

Ben en Bert (van Team Windrose) waren de hele dag in touw geweest om een schootblok tussen de hekstag te zetten en hadden en passant ook even een nieuwe grootschoot gekocht. Het ziet er fantastisch uit en als we nu aan het gele lijntje trekken, kunnen we dus ook de mast trimmen.

Voordekker
Na een lange afwezigheid was onze nummer 1 voordekker René weer present en wedstrijdfit. Door zijn absentie merkten we pas wat een gemis hij is voor het team. Maar goed, genoeg lof over onze voordekker. Samen met Ben vingen we de wedstrijd aan.

Start
Het wordt inmiddels een beetje eentonig, maar ook deze week startten we goed. Ondanks de matige wind gleden wij enkele seconden na het klinken van het startsignaal over de startlijn.

Spinakerrak
De baan bestond uit een up- en downwindrak waardoor we weer eens een ouderwets lang spinnakerrak voor de boeg hadden. We hadden op het spi-rak veel windshifts waardoor het trimmen een bewerkelijke klus was. Zeker nu ik het in mijn eentje deed.

Wederom mooie foto's geschoten door de crew van de Knoet.

Zij-aan-zij
De benedenwindse boei rondden we tegelijk met Team Windrose en Roxane. Met minder dan vijf centimeter tussen de boten kun je wel zeggen dat we dit zij-aan-zij deden.

Line honours
Daarna begon het kruisrak waar we aanvankelijk aansluiting hielden met Team Windrose. Dit was voor ons al een klein succesje.

Want nogmaals, met weinig wind presteren we gewoon niet goed. Helaas liepen ze halverwege het kruisrak uit en moesten we ons best doen om de Seven en de Atlantis achter ons te houden. Dit lukte maar was puur voor onderlinge line honours want na handicap zouden ze toch wel van ons winnen.

Aftersail
Het was een lekkere wedstrijd, ondanks het matige windje. We hebben goed gepresteerd en voeren tevreden de haven in. Jammer genoeg kreeg de avond nog een domper doordat de rolgenua niet meer ‘rolt’. Het systeem lijkt aan alle kanten te klemmen. Gelukkig hebben we nog garantie en nu maar duimen dat Aat Kool het ding gerepareerd heeft voor volgende week woensdag.


Crew: René, Ben & Floris
Wind: 6-9 knopen (W)
Baan: 13
Finish: 13e (van de 19)

Indringstarts en korte spi-rakken

Deze wedstrijd kunnen we kort over zijn. De start was wederom goed, zo niet fenomenaal. Vol gas koersen we op bovenboei van de startlijn, waar het natuurlijk dringen werd. Vooral toen een aantal schepen (ik noem geen namen, jullie herkennen jezelf aan dat touw in je schroef) nog een indringstart maakte.

Onderlangs passeren a.u.b.
Jammer genoeg zaten we op het eerste rak in de slipstream van Team Windrose. Op het tweede rak lagen we vierde met een hijgende Morning Cloud in ons nek. Het lukte om de Morning Cloud niet over ons te laten gaan, maar door deze loefacties liepen wij uit koers en de rest van het veld in.

143 seconden
De rest van de race ging prima. Niet uitzonderlijk goed, maar zeker niet slecht. De rakken zijn kort en als je dan de videobeelden terugkijkt zie je dat de spi slechts 143 seconden staat. Eigenlijk gekkenwerk. En ook te weinig om echt uit te kunnen lopen.

Bloed, zweet en …
De crew geeft alles. Op de kruisrakken werkt Hennie zich in het zweet om de spi benedendeks weer in te vouwen. Intussen trimt Paul de zeilen en vaart Ben onverbiddelijk door. Terwijl ik het voordek in orde maak, probeer ik in te schatten over welke boeg het volgende spi rak is. Door de ruimende wind is het voordewindse rak niet steevast over dezelfde boeg. Met tien meter voor de bovenwindse boei, moet ik de tas razendsnel ‘ompolen’. Kostbare seconden gaan verloren, want voor je het weet staat de spi nog maar 98 seconden.

Finish
Ondanks de goede start, het harde werk en een prima windje viel het resultaat tegen. We gaan uiteindelijk als achtste over de streep maar eindigen na handicap op de 13e plaats.

Crew: Paul, Hennie, Ben & Floris
Wind: 9-14 knopen (NNW)
Baan: 4
Finish: 13e (van de 19)

Een goede start en half werk

Elk jaar tijdens de Engelandtocht van de vereniging doet zich een mooie kans voor. Enkele concurrenten zijn dan weg en als de Spoom ook nog eens startschip is, lijkt niets in de weg te staan van een podiumplaats.

Zeiluren
Helaas betekent dat ook dat Ben er niet bij is. Ook dit jaar stapte hij aan boord van de Roxane voor de oversteek naar Engeland. Hierop werd gastschipper en vriend van het team Lodewijk ingevlogen en verruilde hij het helmhout van zijn Vega voor dat van onze Friendship. Samen met Paul, Hennie en ondergetekende had Team Fram de hoogst mogelijke combinatie van zeiluren in de kuip. En dat was nog een reden voor succes.

Crew
De taakverdeling werd over de WhatsApp doorgenomen. Lodewijk roer, Floris voordek, Hennie grootzeil, orgel en spi vouwen en Paul de lieren. Met de kleine uitzondering dat ik (Floris) de boot over de startlijn wilde sturen om de startprocedure te oefenen.

Start
De oefening krijgt glans als wij op volle vaart enkele seconden na het startsein de startlijn kruisen. Geen achterstand op het eerste rak is ook weleens fijn. En het briesje uit zuidwestelijke richting lijkt genoeg om de logheid van Fram te overwinnen.

Vrachtvaarder
Na de eerste boei gaat de spinaker op en nog voor de tweede boei liggen we vijfde. De spinaker gaat naar beneden en we sturen op naar de bovenboei. Het naderende vrachtschip hebben we vroegtijdig gespot, maar dat kan niet voorkomen dat we precies bij het oversteken van de vaargeul op ramkoers liggen. Er zat niets anders op dan achterlangs te gaan. En natuurlijk blijkt het dan ook een samengestelde vrachtvaarder van een kleine 200 meter te zijn, waardoor langzaam het zojuist ingehaalde veld weer aansluiting vindt.

Jongensboek
Door het wachten verliezen we tijd en onze goede positie, maar belangrijker nog, we verliezen hoogte. De boei kunnen we niet meer halen en op het laatste moment moeten we toch nog een slag maken. We verliezen vaart, liggen stil en zijn vrijwel stuurloos. Als dan schepen over bak aankomen lijkt het mooie jongensboek toch zo’n nare waargebeurde woensdagavondfilm te worden.

Hennie Huisman
Tussen de tweede en derde boei zakken we van de vijfde naar de 14e plek. Alles lijkt verloren, maar zoals Hennie Huisman altijd zong ‘laten we ons niet kennen, en gaan gewoon maar door’. We zetten weer de spi op en proberen te redden wat er te redden valt.


Lichtpuntjes
De rest van de race verloopt verre van vlekkeloos, maar het zijn vooral de positieve dingen die opvallen. Het experiment met gewichtstrim op het spi rak lijkt geslaagd als we een halve tot driekwart knoop winst boeken. Ook het laatste aandewindse rak gaat goed. We lopen lekker en houden de chocomel-drinkende dames in de J-80 achter ons. En dat met minder dan 7 knopen wind!

Tips
Enkele dagen na de wedstrijd stuurt de gastschipper zijn bevindingen en geeft ons tips. De meeste kennen we al maar het kan geen kwaad deze nog eens extra te benadrukken. Al was het maar om even het geheugen op te frissen. Deze waardevolle informatie ga ik natuurlijk niet aan de grote klok hangen. Hoewel ik jullie wel één tip kan geven; bind een puts aan je hekstoel en gooi deze direct na de start achter de boot in het water. ;-)


Crew: Paul, Hennie, Lodewijk & Floris
Wind: 6-9 knopen (ZW)
Baan: 11
Finish: 10e (van de 14)